Ստյոպա Սաֆարյանը ֆեյսբուքի իր էջում գրել է.

«Հայաստանի իշխանությունները որոշել են հետևողականորեն ոչնչացնել երկրի տնտեսությունն ու առողջապահությունը: Ստոմատոլոգիան բիզնես ճյուղ դիտարկելով՝ ՀՀ կառավարությունը բացահայտ ասում է, որ իր համար մարդու առողջության խնդիր գոյություն չունի, մարդու առողջությունը ամենևին արժեք չէ իր համար:

Ստոմատոլոգիական կաբինետների ու կլինիկաների համար սահմանելով սարսափելի բարձր արտոնագրային վճարներ, իսկ դրանք ժամանակին չվճարելու դեպքում` խայտառակ բարձր տուգանքներ, պետությունը թքած ունի,
—թե ինչ կլինի հազարավոր մարդկանց ներդրումների հետ, որոնք կատարվել են ատամնաբուժարաններ բացելու համար (ամենափոքրիկ գործիքը հարյուր հազար դրամ արժե, էլ չասենք, որ ատամնաբուժական աթոռներն ու ռենտգեն ապարատները աստղաբաշխական գներ ունեն),
—որ ատամնաբուժարաններում ծառայությունների գների բարձրացման դեպքում ավելի ու ավելի շատ մարդիկ չեն կարողանա օգտվել դրանցից, իսկ առողջ ատամներ չունենալը վաղ թե ուշ հանգեցնելու է մարսողական ու այլ բնույթի հիվանդությունների առաջացմանը,
—փոքր կաբինետները պարզապես փակվելու են, կլինիկաներն էլ գոյություն են քարշ տալու, ու այդ մարդկանց ընտանիքները հայտնվելու են արտագաղթելու որոշում ընդունելու հեռանկարի առջև:

Զարմացած եմ, որ ԱԺ-ում չկա մի պատգամավոր` իշխանական թե ընդդիմադիր, ով հասրակության ու ատամնաբույժների այս խնդիրները բարձրաձայնի ու պայքարի դրանց լուծման համար (միայն իմ ընկեր Արծվիկ Մինասյանի հարցազրույցն եմ տեսել այս խնդրի մասին): Սա ևս մեկ անգամ ցույց է տալիս, որ ինստիտուցիոնալացված հանրային քաղաքականությունը (public policy) իսպառ դուրս է մղվել Խորհրդարանից, որը «Ժառանգության» նախկին կազմն էր բերել Ազգային ժողով: Իսկ այսօր Ազգային ժողովը ուղղակի պոպուլիզմի, ինտրիգների ու պոռոտախոսության ամբիոն է դարձել: Նախկին խորհրդարանում գոնե մոտ 20 պատգամավոր նման խնդիրները բաց չէր թողնում ու դրանցով էր զբաղվում: Իսկ հիմա բոլորը մեծն պոլիտիկներ են ու «գլոբալ հարցերով» են զբաղվում` ազգի, հայության «փրկությամբ»: Նրանց կալիբրը «թույլ» չի տալիս նման «մանր-մունր» հարցերով զբաղվել…

Ու ևս այս ամենում իշխանությանը մեղադրելուց բացի ոչ պակաս չափով մեղադրում եմ Խորհրդարանի բոլոր քաղաքական ուժերին, որոնք թույլ տվեցին նման օրենսդրական այլանդակության իրականություն դառնալը, որոնք չպայքարեցին ու դեմ դուրս չեկան: Ո՞ւր է այս օրենքի դեմ ձեր պայքարը… Ո՞ւր եք, եթե կանգնած չեք հասարակության, փոքր և միջին բիզնեսի կողքին… Հայաստանի իշխանությունները որոշել են հետևողականորեն ոչնչացնել երկրի տնտեսությունն ու առողջապահությունը: Ստոմատոլոգիան բիզնես ճյուղ դիտարկելով՝ ՀՀ կառավարությունը բացահայտ ասում է, որ իր համար մարդու առողջության խնդիր գոյություն չունի, մարդու առողջությունը ամենևին արժեք չէ իր համար:

Ստոմատոլոգիական կաբինետների ու կլինիկաների համար սահմանելով սարսափելի բարձր արտոնագրային վճարներ, իսկ դրանք ժամանակին չվճարելու դեպքում` խայտառակ բարձր տուգանքներ, պետությունը թքած ունի,
—թե ինչ կլինի հազարավոր մարդկանց ներդրումների հետ, որոնք կատարվել են ատամնաբուժարաններ բացելու համար (ամենափոքրիկ գործիքը հարյուր հազար դրամ արժե, էլ չասենք, որ ատամնաբուժական աթոռներն ու ռենտգեն ապարատները աստղաբաշխական գներ ունեն),
—որ ատամնաբուժարաններում ծառայությունների գների բարձրացման դեպքում ավելի ու ավելի շատ մարդիկ չեն կարողանա օգտվել դրանցից, իսկ առողջ ատամներ չունենալը վաղ թե ուշ հանգեցնելու է մարսողական ու այլ բնույթի հիվանդությունների առաջացմանը,
—փոքր կաբինետները պարզապես փակվելու են, կլինիկաներն էլ գոյություն են քարշ տալու, ու այդ մարդկանց ընտանիքները հայտնվելու են արտագաղթելու որոշում ընդունելու հեռանկարի առջև:

Զարմացած եմ, որ ԱԺ-ում չկա մի պատգամավոր` իշխանական թե ընդդիմադիր, ով հասրակության ու ատամնաբույժների այս խնդիրները բարձրաձայնի ու պայքարի դրանց լուծման համար (միայն իմ ընկեր Արծվիկ Մինասյանի հարցազրույցն եմ տեսել այս խնդրի մասին): Սա ևս մեկ անգամ ցույց է տալիս, որ ինստիտուցիոնալացված հանրային քաղաքականությունը (public policy) իսպառ դուրս է մղվել Խորհրդարանից, որը «Ժառանգության» նախկին կազմն էր բերել Ազգային ժողով: Իսկ այսօր Ազգային ժողովը ուղղակի պոպուլիզմի, ինտրիգների ու պոռոտախոսության ամբիոն է դարձել: Նախկին խորհրդարանում գոնե մոտ 20 պատգամավոր նման խնդիրները բաց չէր թողնում ու դրանցով էր զբաղվում: Իսկ հիմա բոլորը մեծն պոլիտիկներ են ու «գլոբալ հարցերով» են զբաղվում` ազգի, հայության «փրկությամբ»: Նրանց կալիբրը «թույլ» չի տալիս նման «մանր-մունր» հարցերով զբաղվել…

Ու ևս այս ամենում իշխանությանը մեղադրելուց բացի ոչ պակաս չափով մեղադրում եմ Խորհրդարանի բոլոր քաղաքական ուժերին, որոնք թույլ տվեցին նման օրենսդրական այլանդակության իրականություն դառնալը, որոնք չպայքարեցին ու դեմ դուրս չեկան: Ո՞ւր է այս օրենքի դեմ ձեր պայքարը… Ո՞ւր եք, եթե կանգնած չեք հասարակության, փոքր և միջին բիզնեսի կողքին…