Նախկին փոխոստիկանապետ Ռոբերտ Մելքոնյանը ֆեյսբուքի իր էջում գրել է.

Գիտեք ի՞նչ, ինձ հաճախ թվում է, որ կինը բնության պես անընդհատ փոփոխվում է արևի մայր մտնելու, լուսածագի, մառախլապատ օրվա, պայծառ, կապույտ երկնքի նման…

Նույնիսկ մայրության, հղիության ձևափոխումները, տենչանքից ծնված հոգնությունը, տենդագին կիրքը երիտասարդ աղջկան կին է դարձնում, ու նա կարծես ավելի է գեղեցկանում, ես կասեի՝ ավելի հասուն գեղեցկություն է ստանում, մի հրաշալի գեղեցկության տեսակ… Հաճախ նաև գեղեցիկի և տգեղի ձուլումից վերջում հաղթողը գրեթե միշտ գեղեցկությունն է, գեղեցիկը: Աստվածային օրենքով Բնությունը շարունակ վերադառնում է լավագույնին, անընդհատ ձգտում է կատարելության… Գեղեցկությունն ամենուր է, իսկ այդ գեղեցկության զարդերից մեկը, եթե ոչ հրաշալիքը` կինն է:
Կյանքում, բնության մեջ ոչ թե գեղեցկութունն է մեր աչքերից խույս տալիս, այլ մենք` մեր աչքերն են խուսափում շատ հաճախ նկատել նրան: Բնության մեջ չկա ոչինչ, որ ավելի հատկանշական լինի, քան մարդկային մարմինը`առավելապես կնոջ մարմինը:
Ինձ թվում է՝ շատ հաճախ մարդկային մարմինը հատկապես նաև հոգու հայելին է, և այստեղից էլ գալիս է նրա մեծագույն գեղեցկությունն ու հմայքը…