Վարդան Օսկանյան-Լևոն Զուրաբյան գաղտնալսումը բավականին ուշագրավ էր ոչ թե իր բովանդակության, այլ քաղաքական դաշտի գերներացիայի առումով:

   Նախ, թույլ տանք ասել, որ անձնական զրույցի գաղտնալսումը ոչ միայն անթույլատրելի է, այլև` խիստ պախարակելի:

Չի կարելի քաղաքական խաղն այդքան նսեմացնել: Սակայն կա խնդրի նաև «տիեզերական» կողմը. բանն այն է, որ իմաստնության ոսկե կանոնն ասում է` ցանկացիր դիմացինդ այն, ինչ քեզ կցանկանաս:

     Ու սա, փաստորեն, էն դեպքն է, երբ որևէ մեկի «կովը», եթե մնչա, Լյովիկ Զուրաբանի և Վարդան Օսկանյանի «կովերը» չպետք է մնչան:

 Շատ պարզ պատճառով. Օսկանյանի բոսի օրոք նույն կերպ գաղտնալսվեց Արթուր Բաղդասարյանի զրույցը` ՀՀ-ում բրիտանական դեսպանատան աշխատակցի հետ, իսկ Լևոն Զուրաբյանենց իշխանության ժամանակ, թե ՀՅԴ-ն, թե ԱԺՄ-ն ու հատկապես Վազգեն Մանուկյանը հավերժ գաղտնալսման վտանգի տակ էին:

  Ձեռագիրը նույնն է:

 Անցնենք քաղաքական կատեգորիաներին:

 Այն, որ դանդաղ առաջ գնացող Սերժ Սարգսյանը խաղի վերջնամասում բավականին վտանգավոր խաղացող է, մանավանդ իր օպոնենտների համար որպես գորշ կարդինալ՝ նորություն չէ. միշտ է այդպես եղել: Այդպես է եղել նաև, երբ նա դեռ նախագահ էլ չէր, ու խաղում էր նույն Քոչարյանի «համար»:

98-ի իշխանափոխության մինչև վերջին օրը նրան հաջողվել էր խիստ անվրդով շախմատ խաղալ Տեր-Պետրոսյանի հետ, երբ հաջորդ օրը պառլամենտում հրաժարական պետք է պարտադրվեր նույն Տեր-Պետրոսյանին: Նույնը եղավ այս տարի` մայիսյան խորհրդարանական ընտրությունների շեմին, երբ Սերժ Սարգսյանը «նույնական» հրաժարականի տարավ Հովիկ Աբրահամյանին, որովհետև, վերջինս, ըստ լավատեղյակների, որոշել էր բյուջեի ընդուման շեմին, պառլամենտում ուժերի հարաբերակցություն փոխել:

  Այսօր Սերժ Սարգսյանի բժեժինսկյան խաղատախտակը մի քանի «բոց-քայլերի» կասկադ է հիշեցնում:

Առաջին քայլով Գագիկ Ծառուկյանն /իմա` Քոչարյանը/ ասաց` ես գնացի, ես չկամ: Երկրորդ քայլով նախ` Սերժ Սարգյանը հարկ համարեց ահավոր հրապարակային` «պրյամո» ՀՀԿ համագումարի տպավորիչ ամբիոնից  ի լուր բոլորի հրապարակայնացնել, որ սկսում է խաղի վերջնափուլը… մի քանի ժամից հետո, ասպարեզ իջավ սույն, եթե` անկեղծ, ոչինչ չասող Օսկանյան-Զուրաբյան գաղտնալսման ձայնագրությունը, որը`

Վարկած 1..ՀԱԿ-ին, ըստ ամենյանի, կպարտադրի խաղալ գծված պարտիայի շրջանակում: Ասել է` Լևոն Տեր-Պետրոսյանին չի հաջողվի առաջադրել Լևոն Զուրաբյանի թեկնածությունը, թեկուզ և վեց-յոթ տոկոսի համար:

Ինչո՞ւ է այդ վեց-յոթ տոկոսն այդքան հետաքրքիր Սերժ Սարգսյանին, հետևաբար նաև Տեր-Պերտոսյանին. այն խիստ կոդային և գերներցիոն է: Հարկավոր դեպքում` նայած Ռուսաստանը փետրվարին ինչ կուզի, Սերժ Սարգսյանն ու Հայաստանն ինչպես պահած կլինեն իրենց այդ ընթացքում` Եվրասիական միության հաշվով, տարածաշրջանային զարգացումները ինչ կպարտադրեն, հնարավոր է և նույն Ռուսաստանը լուսանցքում հայտնված ԲՀԿ-ի օգնությամբ, ֆորս-մաժոր, մարտի մեկ կերտի` ՀԱԿ-ի ձեռքերով:

Սերժ Սարգսյանը ֆորս-մաժորային այդ մանկանը խեղդում է հենց օրորոցոմ:

Վարկած 2. ՀԱԿ-ին` «օրոր իմ բալա, օրոր ու նանի» ասելուց հետո, Սերժ Սարգսյանը ձեռնամուխ կլինի նույն ՀԱԿ-ից երկրորդ պատվավոր տեղի համար թեկածու կերտելու գործին, ու որպես նման հարցերի հմուտ «արարիչ»՝ դա նրան, իհարկե, կհաջողվի:

Ու այս դեպքում ամենևին էլ կաևոր չէ այդ «կերտվածքն ու ձեռակերտը» կունենա Նիկոլի, թե՞ Բագրատյանի պատկերը… ըսկի հետաքրքիր չէ:

Հե~չ:

Վահե  Հովսեփյան