Նախապատմություն. Գալուստ Սահակյանին լրագրողը հարցնում է, թե քանի՞ բարձրաստիճան պաշտոնյա է ձերբակալվել կոռուպցիայի բացահայտման շրջանակներում, ինչին Գալուստ Սահակյանը պատասխանում է. «Դե, էդպես հաշվարկները չեմ կարող ասել, որովհետեւ շատ են»։

Այնուհետև լրագրողը հարցնում է, թե՝ Ձեր այդ «հաշվարկներում» քանի՞ Հանրապետական կուսակցության ներկայացուցիչ կա, իսկ Գալուստ Սահակյանը պատասխանում է. «Նրանք, ովքեր կոռուպցիայով զբաղվում են, պետական եկամուտները փոշիացնում են, ի՞նչ կարեւոր է` Հանրապետականի՞ց են, թե՞ ուրիշներից են»։

Բուն դասընթաց. ուրեմն պարոն Գալուստ Սահակյան ջան, համաձայն եմ Ձեր մտքի էմպիրիկ թռիչքի հետ այնքանով, որ այո´, եթե մարդը կաշառակեր է ու փոշիացնում է պետական միջոցները, պետք է պատասխան տա օրենքի առջև՝ անկախ կուսակցությունից, բայց Գալոուստ Սահակյան ջան, դուք բնավ էլ դա ի նկատի չունեիք։
Ուրեմն քաղաքագիտության մեջ կան այնպիսի հասկացողություններ, ինչպիսիք են վարկանիշն ու հեղինակությունը և ըստ այդմ, շատ մեծ կապ ունի, թե կոնկրետ կուսակցությունից (այս դեպքում ՀՀԿ) քանի հոգու են փաստացի բռնացրել օրենքը խախտելուց, որպեսզի հնարավոր լինի դատողություններ անել, թե արդյոք դրանք մասնավո՞ր դեպքեր են, թե՞ արատավոր համակարգի արգասիքներ։
Սա տեսական մասը, իսկ գործնական մասով կարող եմ ասել, որ բոլորն էլ գիտեն, թե ով ինչացու է ու անգամ այն, որ եթե օրենքը մեզ մոտ գործեր, ապա ՀՀԿ-ի զգալի մասը ԱԺ նիստերի դահլիճից, Կառավարության շենքից և այլ պետական ինստիտուտներից կհայտնվեին քրեակատարողական հաստատություններում, ընդ որում՝ ոչ որպես տուրիստ կամ ստուգող, այլ երկարատև բնակություն հաստատող։