«… Եթե խոսքը լեզվակռվի մասին է, ապա ճիշտը այն հնարավորինս շուտ «թարգելն է»։ Թե չէ՝ մեր կուսակցականները, մասնավորապես ՀՀԿ– ԲՀԿ-ականները սիրում են «թեման» թեժացնել՝ «ես չեմ արձագանքի այս…», «ես անհրաժեշտ չեմ համարում մեկնաբանել այս…», «խորհուրդ կտայի ոմանց…», «կոչ կանեի որոշ գործիչների…» և այլն։

Նման մանր խայթոցների դեպքում ամենաքանական տարբերակը չպատասխանելն է։ Իսկ եթե բարձրանանք միջպետակա՞ն հարաբերությունների մակարդակի։ Այստեղ ամեն ինչ այդքան միանշանակ չէ։ Օրինակ՝ վերջերս ԱՄՆ Կոնգրեսը հաստատել է ոուսաստանյան այն պաշտոնյաների «սև ցուցակը», ովքեր, Վաշինգտոնի կարծիքով, առնչվում են իրավաբան Սերգեյ Մագնիտսկու սպանությանը։ Այդ դատախազներին, քննիչներին ու դատավորներին Ամերիկա չեն թողնի։ Քայլն ինքնին անհեթեթ է, — որովհետև ԱՄՆ դեսպանատներն առանց այդ էլ իրավունք ունեն մուտքի արտոնագիր չտալու ցանկացած օտարերկրացու, ընդ որում՝ չբացատրելով դրա պատճառները։ Ռուսները, բնականաբար, ավելի անհեթեթ պատասխան քայլն են անում՝ իրենց «սև ցուցակն» են պատրաստում, որի մեջ կմտնեն ամերիկացի այն զինվորականները, որոնք ռազմական գործողություններ են իրականացրել Իրաքում, Աֆղանստանամ և Լիբիայում։ Չպատասխանել ամերիկացիների «մկանային խաղին», կարծես թե, հնարավոր չէ, պատասխանն էլ շատ հիմար է ստացվում։

Եվ վերջապես՝ երբ «պատասխան գործողությունները» մարդկային հարյուրավոր ողբերգությունների են բերում։ «Համասը» Իսրայելի վրա հրթիռներ է արձակել։ Ի պատասխան այդ հանցագործության՝ Իսրայելը կատարել է տասնապատիկ ավելի մեծ հանցագործություն՝ Գազայի հատվածը դժոխքի վերածելով..»

«Առավոտ».