Թերթն իր խմբագարականում գրում է.
Մեզանից շատերը հետևել են, թե ինչպես էր մի քանի ամիս առաջ Ֆրանսիայի Սենատը քննարկում «մեր հարցը»՝ Ցեղասպանության ժխտումը քրեականացնող օրինագիծը։ Խոստովանեմ, որ այլ զարգացած երկրներում խորհրդարանական քննարկումների բուն ընթացքին չեմ հետևել՝ կարդացել կամ նայել եմ լրատվամիջոցների ռեպորտաժները։ Բայց Սենատի քննարկումն արդեն իսկ պիտի հուշի, թե ինչպես պետք է խորհրդարանում աշխատել օրենքների վրա։ Մեզ մոտ այդ ընթացքը շարունակում է հիշեցնել վերակառուցման շրջանի ԽՍՀՄ ժողովրդական դեպուտատների համագումարները՝ «ագրեսիվ-հնազանդ» մեծամասնության և հեղափոխական փոքրամասնության անպտուղ լեզվակռիվներով։
Հայկական պառլամենտարիզմի 22 տարին առանձին առաջընթաց չարձանագրեց պատգամավորների մտավոր մակարդակի առումով։ Նահապետ Գևորգյանը կամ Առաքել Մովսիսյանը եթե նույնիսկ 30 տարի նստեն խորհրդարանում, միևնույն է՝ չեն հղկվի, չեն դառնա օրենսդիր՝ այդ բառի դասական իմաստով։ Ավելի շուտ հակառակը՝ Տիգրան Սարգսյանը, Վաչե Գաբրիելյանը, Հրայր Թովմասյանը, որոնք, վստահ եմ, մինչև պաշտոններ ստանձնելը նորմալ մարդիկ էին, իրենց մտածելակերպով ու արժեքներով գնալով մոտենում են Նավոյին և Շմայսին։
Բայց դա հարցի արտաքին կողմն է։ Ավելի կարևոր հանգամանքն է այն, թե ինչպես են մեր պատգամավորներն ու կառավարությունը քննարկում, օրինակ, նույն պետական բյուջեն։ Կառավարության անդամներին ու հանրապետական պատգամավորներին թվում է, որ ցանկացած բառ, որն արտասանում են Հրանտ Բագրատյանը, Արծվիկ Մինասյանը կամ Միքայել Մեջլումյանը, ուղղված է անձամբ իրենց դեմ և նպատակ է հետապնդում իրենց զրկել իշխանությունից։ Եթե նույնիսկ դա այդպես լիներ, միևնույն է՝ պետք է, հավանաբար, փորձել հասկանալ, թե որն է ընդդիմադիրների ասածների ռացիոնալ հատիկը և հաշվի առնել դա՝ բյուջեն վերջնական տեսքի բերելիս։ Ես, օրինակ, վարչապետի և նախարարների տեղը լինեի, կօգտվեի այն հանգամանքից, որ Հրանտ Բագրատյանի մակարդակի տնտեսագետը պատգամավոր է և նրա գիտելիքներից «կքամեի» առավելագույնը՝ իմ կառավարության արդյունավետությունը բարձրացնելու համար։
Մյուս կողմից էլ՝ ընդդիմադիրներն էլ բյուջեի քննարկման ժամանակ պիտի հնարավորինս խուսափեն քաղաքական և էմոցիոնալ երանգներից ու շեշտը դնեն բուն բովանդակային ասելիքի վրա՝ «այստեղ գրված է այսպես, բայց պետք է գրվի այնպես»։ Այնինչ նրանք հաճախ են շեղվում թեմայից՝ խորանալով «խարազանող ձևակերպումների» մեջ, որոնք գուցեև հետաքրքիր է լսել, բայց գործնական առումով դրա էֆեկտը զրո է։
Մինչ պատգամավորները մրցում են, թե նրանցից ով է ավելի «դուխով տղա», բյուջեի որակը մնում է նույնը։ Մեր քաղաքացիների կյանքի մակարդակը՝ նույնպես։
Առավոտ
- 12:11Ինչպես են մարդկանց գազան դարձնում
- 11:24Ղարաբաղյան շարժման ստվերոտ կողմերը-1
- 11:56Ինչո՞ւ ԵԽԽՎ-ում նախագահը չխոսեց ՌԴ-ի կողմից Ադրբեջանի սպառազինման մասին
- 10:45«Արա, առաջ իրենք էլ էին ապրում, մեզ էլ էին թողում, որ ապրենք». Կհաջողվի՞ «քցել» Եվրոպային
- 10:45Արդարադատության նախարարության պատասխանը ՀՀ–ում նույնասեռական ամուսնությունների թույլատրման մասին
- 10:45Իշխանությունն ուզում է «աննկատ» Ղարաբաղը տա թուրքերին, դրա համար տարկետման թեման է բարձրացնում
- 12:27Կանչում են ապրիլյան պատերազմի մասնակից զինծառայողներին, որ հոգեբանորեն ճնշե՞ն… հայրենասիրություն, բան…
- 11:2950 տարի առաջ, ինչպես և հիմա, ոչ ոք չէր հավատում պաշտոնական ոչ մի բառի
- 10:45Մեր հասարակությունը հավատում է միայն աղետալի լուրերին. ի՞նչ է եղել իրականում Ժնևում
- 12:28Ոչ միայն փոթորիկ է, այլև երկրաշարժ, Ատոմակայանից ռադիոակտիվ նյութերի արտահոսք