Եվ այսպես, բոլորը զբաղված են ԲՀԿ-ի առաջարկությունով` խորհրդակցություններ խորհրդարանական կառավարմանն ու 100 տոկոսանոց համամասնական ընտրակագի անցնելու վերաբերյալ:

«Խորհրդակցությունների» բոլոր 4 մասնակիցները ԲՀԿ-ի գլխավորությամբ ընկել են գաղտնապահության գիրկը, Լևոն Զուրաբյանը «չի բացառում» միասնական թեկնածու ունենալը, Էդուարդ Շարմազանովը սպառնում է «դիմակներ պատռել», իր իսկ խոսքով սեփական մասնակցությունը գործընթացին մատնում է Ռոբերտ Քոչարյանը…

ԲՀԿ-ն գործընթացի հաշվին, իհարկե, ընտրություններից առաջ սակարկելու լրացուցիչ հնարավորություն կստանա… իսկ մյուսնե՞րը:

Ինչ վերաբերում է ՀՅԴ-ին ու ՀԱԿ-ին, ապա ԱԺ ընտրություններին արդեն տեսանք, թե ինչ եղավ ՀԱԿ-ի վարկանիշի ու ընտրազանգվածի հետ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի «քաղաքագիտական վերլուծության» և ԲՀԿ-ի հետ սիրախաղի հետեւանքով: ՀԱԿ-ը, գործնականում ոչինչ չստանալով եւ ԱԺ չմտնելու ռիսկի գնով իր քաղաքական կապիտալը կամա թե ակամա նվիրեց ԲՀԿ-ին: Հիմա նույնն է սպասվում եւ ՀՅԴ-ին, իսկ ՀԱԿ-ի քաղաքական կապիտալից արդեն երեւի թե ոչինչ չմնա: Դա` բոլոր հնարավոր տարբերակներում, նույնիսկ, եթե ԲՀԿ-ն սեփական թեկնածուով փայլուն մասնակցի նախագահական ընտրություններին: Այդ դեպքում նույնիսկ «փոքր ախպերներին» միայն կրճոնները կհասնեն… Իսկ եթե ԲՀԿ-ն, այնուամենայնիվ, պաշտպանի Սերժ Սարգսյանի թեկնածությունը, այդ դեպքում ՀԱԿ-ի ու ՀՅԴ-ի համար քաղաքական աղետ կլինի: «Ժառանգությունը» կարող է նվազագույն կորուստներով այդտեղից «պլստալ», քանի որ սեփական թեկնածու և «թռնելու» խասիաթ ունի:

Հիմա ի՞նչ ունենք ասպարեզում. Սերժ Սարգսյանն ու Րաֆֆի Հովհաննիսյանը որպես թեկնածուներ, և Ռոբերտ Քոչարյանի ստվերային խաղը: Ռոբերտ Քոչարյանը կրկին խոսեց` այսպիսով արդարացնելով Էդուարդ Շարմազանովի` «դիմակ պատռելու» հույսերը:

Շարմազանովը նրան ակնարկով մեղադրել էր ԲՀԿ-ի նախաձեռնության թիկունքում կանգնած լինելու մեջ, և Ռոբերտ Քոչարյանն իր ուղղակի հայտարարությամբ պարզապես արդարացրեց մեղադրանքը` փաստորեն հաստատելով, որ նախաձեռնության ետևում կանգնած է հենց ինքը:

Խորհրդարանական կառավարման համակարգի անցնելն էլ լրիվ բլեֆ դուրս եկավ, «ԲՀԿ+»-ի թիկունքում կանգնած Ռոբերտ Քոչարյանը շեշտեց, որ դա իրեն պետք չէ. «Եթե ես խորհրդարանական կառավարման համակարգի համոզված կողմնակիցը լինեի, ապա հավանաբար այն Հայաստանի Հանրապետությունում կգործեր արդեն 2005 թվականի սահմանադրական հանրաքվեից հետո, որի նախաձեռնողը հենց նախագահն էր: Պետությունն ապաշնորհ կամ իմաստուն կարելի է ղեկավարել ինչպես նախագահի աշխատասենյակից, այնպես էլ` վարչապետի: Ինչքան ասես այդպիսի օրինակներ կան համաշխարհային պրակտիկայում: Հարցը ոչ թե կառավարման ձևի մեջ է, այլ զսպման և հակակշիռների ճիշտ համադրության, գործող քաղաքական կառուցվածքի կիրառելիության, ավանդույթների և քաղաքացիական հասարակության հասունության»:

Փոխարենը Քոչարյանը շեշտեց, որ իրեն պետք է 100 տոկոսանոց համամասնական ընտրակարգ. «Այժմ Խորհրդարանի ձևավորման 100 տոկոսանոց համամասնական կարգին անցման մասին:

Հայաստանում մեծամասնական ընտրակարգը նպաստում է տարածքների ֆեոդալականացման գործընթացին` ընտրատարածքների սահմաններում, ընդ որում՝ իշխանությունը կամա թե ակամա աջակցում է դրան, քանի որ միտված է վերարտադրման: Երևույթը չափազանց վնասակար է, և որքան շուտ դրանից հրաժարվենք` այնքան լավ: Իմիջիայլոց, հենց այդ պատճառով մեծամասնական պատգամավորների թիվը մեզանում բազմիցս կրճատվեց: Ափսոսում եմ, որ ես չավարտեցի այդ գործընթացը: Ինչո՞ւ չավարտեցի: Հասարակ պատճառով. իշխանությունն ուզում էր «ֆորա» ունենալ միամանդատ ընտրատարածքներով»:

Դե, Ռոբերտ Քոչարյանի ստեղծած «ֆորայից» հաջողությամբ օգտվեց ՀՀԿ-ն, ու բնականաբար կցանկանա կրկին օգտվել և 2017 թվականին: Իսկ այն, որ Քոչարյանը հիմա փաստացի պայքարում է այդ «ֆորայի» դեմ, նշանակում է, որ նա շատ լրջորեն պատրաստվում է 2017 թվականի ընտրություններին: 2013-ի`կանխորոշված ելքով նախագահական ընտրությունները նրան հետաքրքրում են լոկ որպես գործընթաց, որի ընթացքում պետք է փորձի կորզել լավագույն մեկնարկային պայմանները 2017-ի ԱԺ-ում հնարավորինս շատ մանդատ կորզելու համար: Այդ դեպքում նա 2018-ին կկարողանա լիարժեք վերադառնալ իշխանության: Չէ՞ որ ԱԺ վերջին ընտրություններում ՀԱԿ-ին «ռասխոդ» անելու գնով կրկնապատկվեց ԲՀԿ-ի ընտրազանգվածը: Հիմա էլ «ռասխոդ» անելու հերթը հասավ նաև ՀՅԴ-ին…

Բայց հարց է ծագում. ի՞նչ կլինի, եթե տեսականորեն Սերժ Սարգսյանը հանկարծ ընդունի ԲՀԿ-ի բոլոր առաջարկությունները: Այդ դեպքում ԲՀԿ-ն հարկադրված կլինի անվերապահ ու առանց շատ պորտֆելների պաշտպանել Սերժ Սարգսյանին: Ու հետևանքը կլինի ԲՀԿ-ի գոնե մասամբ «ՕԵԿացումը», իսկ խորհրդարանական կառավարման մոդելը կարող է դառնալ Սերժ Սարգսյանի` երրորդ ժամկետի շանսը: Եթե, իհարկե, 2017-ին ՀՀԿ-ն կրկին վերցնի մեծամասնությունը: Բայց Ռոբերտ Քոչարյանը այդքան հեշտ նահանջող չի, և նա միգուցե բացահայտ ստեղծի սեփական կուսակցությունը կամ, ասենք, անձամբ գլխավորի արդեն «չուլ» դարձած ՀՅԴ-ն ու դրանով կտրուկ ուժեղացնի ՀՅԴ-ն: Բայց արդյո՞ք նա կկարողանա մինչև 2017-ը ժողովրդի «աչքի գրողից» դառնալ կարոտախտի աղբյուր: Միգուցե` քանզի ժողովուրդը կարճ հիշողություն ունի, իսկ կյանքը մեր երկրում քանի գնում դժվարանում է…

Վարկածները մշակեց Արսեն ՎԱՀԱՆՅԱՆԸ