Վճռաբեկ դատարանը պարծենում է իր նախադեպային որոշումներով. ուրեմն մի այսպիսի որոշում կայացրեց նախադեպային` մեկ սենյականոց բնակարանը պատկանում է երեք հոգու, երեք սեփականատեր ունի, համասեփականատերերից մեկն ասել էր, որ` «Ես եմ իրենց  բաժինն օգտագործում եմ արդեն երկար ժամանակ», որպեսզի ապացուցի, որ սխալ է այս հետևությունը, բոլոր գործի նյութերով հաստատվում էր, որ 20 տարի ինքն է մենակ  ապրում իր ընտանիքով:

Դատարանը գրել էր` քանի որ այդ մեկ սենյականոց բնակարանը չի բաժանվել երեք մասի, ինքը չի կարող ասել, որ նրանց բաժինն էլ է օգտագործել և այդ հիմքով մերժեց:

Այսինքն, սա նույնն է, որ ձմերուկը երեք հոգու է պատկանում, մեկն ասի` ես եմ  կերել ամբողջը, դատարանն էլ ասի` դու չես կարող ասել իրենց մասն էլ ես կերել, որովհետև իրենց մասը չեն առանձնացրել` չեն որոշել, որն է իրենց մասը, ոնց կարող ես ասել` կերել եմ:

Այսպիսի որոշումներ է կայացնում մեր Վճռաբեկ դատարանը.մեր  Սահմանադրական դատարանի նախագահը` Հարությունյանը մի օր ասաց` «Սա իրավական խայտառակություն է», շատ մեղմ ասեց. սա ոչ թե իրավական խայտառակություն է, այլ` հանցագործություն:

Այսինքն, Վճռաբեկ դատարանի հովանավորությամբ, մնացած դատարաններն այս դիրքորոշումն են  բռնել: Ստացվում է, կարևոր չէ` դու տրամաբանական պատճառաբանես, կարևոր է, որ ինչ-որ բան ասես կամ չասես: Ավելի անվտանգ է` չասես, որովհետև,  չեն կարող ասել` սխալ ես ասում. Վճռաբեկը չի ասում ու դա անցնում է մեզ մոտ:

Մենք դատարանում հայց ենք ներկայացնում, որ Եվրոպական դատարանը Հայաստանի դեմ վճիռ է կայացրել, ասում է, որ սա այնպիսի իրավունք է, որ պետք է փոխհատուցում տրվի, մեր դատարաններն էլ աշխատում են Եվրոպական դատարաններին չկպչել:

Իմ կարծիքով, այս ամենի մեղավորը Վճռաբեկ դատարանն է, որ այսպես աղավաղել է դատական համակարգը: Չգիտեմ, հնարավո՞ր է շտկել դատական համակարգը, թե ոչ. Համենայնդեպս, կարծում եմ, որ առաջիկա մի քանի տարիներին հնարավոր չէ` կամ պետք է շատ կտրուկ փոփոխություններ լինեն:

Շարունակելի…

Աննա Սարգսյան