Սկիզբը՝http://www.armversion.am/2012/10/17/%D5%B6%D5%A1%D5%AD%D5%A1%D6%84%D5%B6%D5%B6%

— Շատ է խոսվում այն մասին, որ  ձերբակալումն ու կալանավորումը դարձել են մի բաժակ ջուր խմելու պես մի բան: Քննիչին չի հետաքրքում ոչ մի բան բացի իր գործի ապահովությունից:Եվ հենց այդ նկատառումից ելնելով էլ շատ քիչ կասկածյալների նկատմամբ է ընտրվում այլ խափանման միջոց:

-Բավականին հստակեցվել են հարկադրանքի միջոցների  կիրառման պայմանները, մասնավորապես խոսքս վերաբերում է ձերբակալմանն ու կալանավորմանը, որը ամենահուզող հարցերից մեկն էր: Ձերբակալումը կկիրառվի միայն  անմիջական  ծնված  կասկածի  հիման վրա:

Այսօր մենք գործող օրենսդրությամբ ունենք երկու ձև ձերբակալման . մեկը անմիջական կասկածի հիման վրա հանցանքի կատարման պահին, երբ անմիջապես բռնում են և երկրորդ. երբ որ օրենքը թույլ է տալիս քննիչին որոշակի ապացույցներ հավաքելուց հետո, ձերբակալել: Երկրորդ տարբերակը չի լինելու արդեն, մնացած դեպքերում,  եթե կան այնքան բավարար ապացույցներ,  որ կարծում են պետք է անձին ձերբակալել, տվյալ դեպքում արդեն պետք է մեղադրանք առաջադրվի և այդ  պահը մի փոքր ավելի նվազեցված  է. մեղադրանք առաջադրելու են այն  նկատառումով,  որպեսզի մարդիկ,  չասեմ անօրինական, բայց լայնամաշտաբ չձերբակալվեն և ձերբալկալման հնարավորությունները սահմանափակվեն :
Սահմանափակման հիմքը պետք է լինի անմիջական ծնված կասկածանք անձի վերաբերյալ:  Հանցանք կատարելու պահին կամ դրան հաջորդած դեպքերում այնտեղ դեպքերը թվարկվում է…..հագուստի վրա կան հանցագործության հետքեր, ականատեսներ, և այլն: Մնացած դեպքերում եթե  դուք ունեք հավաքած  ապացույցներ պետք է մեղադրանք ներկայացնեք, և եթե ուզում եք ազատությունից զրկել,  պետք է գնաք դատարան՝ կալանավորման թույլտվություն ստանալու.
Նախնական չեք կարող ձերբակալել՝  նոր կալանավորել :
Կարող է լինեն հնարավորություններ 24 ժամվա համար, երբ անհրաժեշտ է անձին դատարան ներկայացնել, կամ այլ խափանման միջոցի խախտման դեպքում. ասենք. ընտրվել է ստորագրությամբ չբացակայելը, և անձը խախտել է դրա պայմանները, կարող ենք ձերբակալել ,բայց կարճաժամկետ մինչև դատարան :

Այստեղ փորձ է արվել ընդառաջ գնալ եվրոպական կոնվեցիայի պահանջներին . այսինքն՝ ազատության սահմանափակումներ հնարավորինս քիչ պետք է լինի վարույթի ընթացքում:

Մյուս խնդիրը դա 72 ժամավա ձերբակալման ժամանակահատվածի խախտումն է, օրենսգրքում դա կար, նախագծի հեղինականերն այսպիսի մի դրույթ են  առաջադրել , երբ որ դատարանը կալանքի հարցն  է նայում պարտավոր է նաև քննարկել ձերբակալման օրինականության հարցը  և այն դեպքերում,  որ ձերբակալությունը կդիտարկվի ոչ օրիանական, այդ դեպքում  կալանքի միջնորդությունը դատարանը պետք է մերժի:
Կալանքի  և ձերբակալման հիմքերը ավելի նվազեցվել է, օրինակ  հիմա ցանկացած դեպքում կալանքի են վերցնում ու պատճառաբանում են, որ ապահովության երաշքխիք է, որ հանցագործը չի փախչի,  իրենք նույնիսկ արհեստական ինչ- որ բաներ են սարքում, որպեսզի ակնհայտ լինի հանցագործությունը  ու երբ, իրոք չպետք է  ձերբակալվի կամ կալանավորվի, գնում են դրան. ինչը արդարացված չի:
Օրենսդրությունը փորձել է  չափանիշները  խստացնել հատկապես կալանքի դեպքում. քննիչը երբ գնում է  դատարան կալանքի թույլտվություն խնդրելու պետք է կարողանա  2 բան ապացուցել . 1-ին՝ որ անձը  հանցանք է  կատարել , այսինքն ցույց տալ  ողջամիտ կասկածը,  ցույց տալ անձի առնչությունը հանցագործության հետ,   երկրորդ՝ պետք է կարողանա ապացուցել, որ կան հավաստի տվյալներ, թե անձը կարող է խուսափի, կարող է խոչընդոտի գործի քննությանը, ոչ թե բառերի տեսքով, այլ դրա տակ պետք է լինեն հստակ ապացույցներ, ասենք  օրինակ. Ես  ունեմ վկայից դիմում,  որ նա ասում է. « խնդրում եմ ինձ պաշտպանեք,  մեղադրյալը ամեն օր զանգում է մեր տուն ու պահանջում,  որ ես իմ ցուցմունքը փոխեմ» : Եթե մի նման ապացույց լինի բավարար է,  որ դատարանը խափանման միջոց ընտրի կալանքը:

Օրենսգիրքը միտվածություն ունի կալանքների թիվը նավազեցնելու:

Փորձ է արվել ընդլայնել խափանման միջոցների շրջանակները, և այսպիսի հեղափոխական գաղափար է դրված,  որ թույլ է  տալիս օրենսգիրքը՝ որպեսզի կալանք չկիրառվի մեկից ավելի խափանման միջոցներ է առաջարկում:

Տեսեք՝ այսօրվա օրենսգիրքն ասում է՝  կամ կալանք ես կիրառում, կամ օրինակ՝ գրավ կամ ստորագրություն չհեռանալու մասին, այսինքն ասում է,  որ մեկ անձի նկատմամբ կարող ես կիրառել մեկ խափանման միջոց  ու իրականում լինում են իրավիճակներ,  երբ կալանքը  շատ է  տվյալ  անձի նկատմամբ,  իսկ ստորագրությունը քիչ է:

Ու այդ դեպքում բարեխիղճ դատավորը , կանգնում է  ընտրության առաջ, ու հոգեբանորեն գնում դեպի շատը՝  իրեն ապահովագրելու համար:

Այժմ նոր նախագիծն  ընդլայնում է շրջանակները և թույլ տալիս, որ կարողանաս մեկից ավելի խափանման միջոցներ կիրառել, որպեսզի կալանքի չվերցնես:

Մասնավորապես՝ ավելացել են այնպիսի խափանման միջոցներ,  ինչպիսիք են  տնային կալանքը և ոստիկանական հսկողությունը:  Այս դեպքում դատարանը հնարավորություն ունի կալանք չկիրառելու դեպքում կիրառել համակցված խափանման միջոցներ. օրինակ,  ես անձի նկատմամբ ընտրում եմ որպես խափանման միջոց ոստիկանական հսկողությունը, միաժամանակ գրավ 500 հազար դրամ և ստորագրություն, որպեսզի նա չհեռանա երկրից, և  վերցնում եմ նրանից անձնագիրը,  և այդ ամենը նրա համար, որ նա չհայտնվի բանտում:

Նախագծի հեղինակները կարծում են,  որ լուրջ քայլ կլինի և կալանքների թիվը կկրճատվի և վարույթ իրականացնող  մարմինը ապահովագրված կլինի,  որ անձը չի փախչի, չի  խոչընդոտի գործին:

Բացի այդ, նախատեսվում է  խափանման միջոցի ընտրության  դատավարությունն անցկացնել դռնբաց:  Ներկայումս դռնփակ է: Բացառություն կարվի այն դեպքերի համար, երբ դռնփակի անհրաժեշտություն կլինի: Սրանով հանրային վերահսկողությունը կմեծանա: