«Այլևս որևէ ընտրության չեմ մասկանցելու: Հայաստանում ընտրություններ չկա ու չի էլ կարող լինել, ամեն անգամ տեղամաս գնալով, ինձ եմ ծաղրում, օգտագործվում և կեղտոտ խաղի մասնակիցը դառնում:

Գազանը ընտրությունից ընտրություն մեզ է լափում, իսկ մենք շարունակաբար նրա երախը մտնելու փորձեր ենք անում` ընտրությունից ընտրություն: Ես այսօրվանից ընդունում եմ գազանաբար պայքարելու խաղի կանոները, միայն փողոցում, միայն միասնաբար պետք է ծնկի բերել ու ցաքուցրիվ անել սրբապիղծների որջը: Կամ հեղափոխություն, կամ կործանում»,-այս գրառումը պատկանում է սկանդալային բլոգեր, ՀԱԿ պատանի ակտիվիստ Գուրգեն Ասատրյանին, որը հայտնի է նրանով, որ վերջին բառերով անպատվել էր Կոմանդոսին` Լևոն Տեր-Պետրոսյանի մասին ոչ այնքան լավ արտահայտվելու համար:

Դե եթե հեղափոխության վերջին գեներացիայի խանդավառ ներկայացուցիչն է հուսալքության գիրկն ընկել, ուրեմն հեղափոխության գործերը «բուրդ» են:

16 տարի առաջ ամբողջ իշխանությունը պատկանում էր Լևոն Տեր-Պետրոսյանի թիմին: Դեռ պատկանում էր… Որովհետև 16 տարի առաջ հենց այս օրը ժողովուրդն ալեկոծվում էր Բաղրամյան պողոտայում, խորտակել էր Ազգային ժողովի դարպասը և ներխուժել խորհրդարան: Դա առաջին հուժկու հարվածն էր, որը սասանեց 1990 թվականի «թավշյա» հեղափոխությամբ ծնված հեղափոխական իշխանությունը:  Իսկ այսօր դրա վերջին մնացորդները արտահերթ նիստ են անցկացնում խղճուկ 6 հոգանոց խորհրդարանական խմբակցությունով…

Իսկ 16 տարի առաջ Վազգեն Մանուկյանին ընդամենը վճռականությունը չհերիքեց վերցնելու փողոցում գցած իշխանությունը: Բայց երևի բարին հենց դա էր, զի նա էլ է հեղափոխությամբ ծնված գործիչ:  Եվ հիմա թոշակն է վայելում Հանրային խորհրդի նախագահի դեկորատիվ պաշտոնում:

Եվ ընդամենը 1 տարի անց Լևոնի հեղափոխական իշխանությանը պալատներից քշելու եկան Արցախի ազատագրական պատերազմի առաջնորդները` Վազգեն Սարգսյանը, Ռոբերտ Քոչարյանը, Սերժ Սարգսյանը, Սամվել Բաբայանը: Հայաստանը կատարեց իր արժեհամակարգի ընտրությունը իշխանության մակարդակով և, մերժելով լիբերալ գլոբալիստական հեղափոխական վերնախավին, արդեն ընդմիշտ հաստատեց «պատերազմի կուսակցության» գերակայությունը: Միանգամայն բնական ընտրություն` իր Արարչատուր բնօրրանի 90 տոկոսն օտարի լծից ազատագրելու խնդիր ունեցող ազգը կարող է ունենալ միայն ու միայն պատերազմական առաջնորդներ…

Անշուշտ, հեղափոխությունն այդքան հեշտ չէր հանձնվի, ու պատահական չէր, որ ՀՀ նախագահի փոփոխության պահին` 10 տարի անց, ռևանշի փորձ արվեց: Բավականին ծանր ցնցում էր`10 զոհ Երևանի փոխոցներում, գումարած դրան`ակտիվացան մինչ այդ տարբեր անկյուններում տազ արած հեղափոխական մտածողության կրողները, թվով շուրջ 350 հազար մարդ:

2007-ի սեպտեմբերի 21-ին բազմամարդ սրահում հեղափոխության առաջնորդ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հանդիսավորապես ազդարարեց իր վերադարձը քաղաքականություն: Սակայն 5 տարի անց նույն սեպտեմբերի 21-ին արդեն ընդամենը փոքրիկ հանրահավաք էր Սարյանի արձանի մոտ, և հեղափոխական առաջնորդն իր ճառում բառ իսկ չասաց հեղափոխության կամ նախագահական ընտրությունների մասին: Հեղափոխությունը պրծավ: Այն խժռեց իր իսկ զավակներին…

Սակայն հարց է ծագում` իսկ ո՞ւր պիտի կորեն 350 հազար ղզղնած հեղափոխական քվեները: Դրա պատասխանը չուշացրեց Ահարոն Ադիբեկյանը: Շատերի աչքի գրող սոցիոլոգը, որին թեև պիտակում են «Սուտիբեկյան», բայց հետո նրա հնչեցրած թվերը իրականություն են դառնում: Եվ ահա գծվեց ընդդիմադիր առաջնորդների շարք. Գագիկ Ծառուկյան` 30 տոկոս, Ռոբերտ Քոչարյան` 10 տոկոս, Րաֆֆի Հովհաննիսյան`8 տոկոս, Լևոն Տեր-Պետրոսյան` 4 տոկոս:

Այսինքն` Գագիկ Ծառուկյանը նշանակված է գլխավոր ընդդիմադիր, որը պետք է հավաքի հեղափոխական քվեների մեծ մասը և դրանք տանի ոչ մի տեղ, պատկերավոր ասած` ընտրություններից հետո դրանք լցնի կոյուղի…

Այդ հզոր օլիգարխը կկատարի՞ արդյոք այդպիսի գործառույթ… Ռսի ասած` «А куда он денется?», քանզի լծակների պակաս չկա: Մամուլը լեցուն է տեղեկություններով, որ ԱԺ Վերահսկիչ պալատի զեկուցից և ՀՀ նախագահի զայրալից ելութից հետո քննիչները շատ բան են գտել այն նախարարություններում, որոնք ժամանակին պատկանում էին ԲՀԿ-ին: Գումարած դրան`ի հայտ է եկել հետևյալ արտահոսքը. «Ըստ ԱԺ ղեկավարությանը մոտ կանգնած աղբյուրների` հնարավոր է, որ առաջիկա քառօրյայում ԱԺ-ն քննարկի ՀՀ գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանի միջնորդությունը` Վարդան Օսկանյանին անձեռնմխելիությունից զրկելու վերաբերյալ, ԱԱԾ-ի կողմից հարուցված փողերի լվացման գործում որպես մեղադրյալ ներգրավելու մասին: Սա չի նշանակում, թե Օսկանյանը ձերբակալվելու է, այս փուլում ուզում են միայն անձեռնմխելիությունից զրկել, որ որպես «մեղադրյալ» գնա-գա ԱԱԾ` մնալով պատգամավոր: Իշխանությունները, փաստորեն, այս եւ մնացած «հարակից» հարցերը փորձում են լուծել փուլային տարբերակով` չայրելով բոլոր կամուրջները»:

Դե ինչ, այդպես էլ քաղաքական գործիչ դառնալու անընդունակ պրիմիտիվ օլիգարխը (որն ինքը հեղափոխության ծնունդ է), ծարավ ծովից հետ է բերելու հեղափոխական զանգվածին, որը դրանից հետո վերջնականապես հոգեբանորեն կոտրվելու է: Ճիշտն ասած`չենք էլ ափսոսում այդ տեսակին, քանզի այն վարակված է «երկիրը երկիր չի» գարշելի մտածողությամբ և իր ծոցից ծնում է այն արարածներին, որոնք ներկով եկեղեցու պատերին իրենց անուններն են «հավերժացնում», միզում են շքամուտքերում և մեկ օրում պոկում են Ֆրունզե Մկրտչյանի` նոր տեղադրած արձանի մատը: Արարածներ, որ արժանի չեն ազատության և իրավունքների, արժանի չեն մարդկային վերաբերմունքի…

Ահա և վերջ, ինչպես կասեր Արթուր Մեսչյանը…

Շաբաթվա Վարկածները մշակեց Արսեն Վահանյանը