Այսօր սեպտեմբերի 11-ն է` 11 ամյակն այն օրվա, երբ Նյու-Յորքում  պայթեցվեցին 11 թիվը հիշեցնող երկվորյակ-աշտարակները: Շարունակությունը տեսանելի էր` Բեն Լադենի ուրվականը հետապնդելու պատրվակով ԱՄՆ-ը տակնուվրա արեց Մերձավոր Արևելքը, այնուհետ` Աֆղանստանը: Հետո արդեն եղան սկանդալային հետաքննություններ, որոնց տվյալներով, այդ հրեշավոր ահաբեկչությանը խառն էր ԱՄՆ-ի և Իսրայելի հատուկ ծառայությունների մատը:

Համենայն դեպս, 11 տարիների հեռավորությունից պարզ երևում է` «9/11» կոչված ահաբեկչությունը պատրվակ էր ռազմական լայնածավալ միջամտությունների համար: Ի դեպ, նորագույն պատմության մեջ «կեղծ դրոշի ներքո հարվածների» (false-flag attack) տեխնոլոգիան ամենևին նորություն չէ: Ի՞նչ է դա իրենից  ներկայացնում`ռազմական տեսանկյունից հզոր տերությունը իր շահերից ելնելով (բացառված չէ`նաև իր իսկ տարածքում) բեմադրում է հզոր ռազմական կամ ահաբեկչական գրոհ, այնուհետ մեղքը բարդում է կանխորոշված օտարերկրյա պետության վրա և պատերազմ սանձազերծում նրա դեմ:

ԱՄՆ պատմություն մեջ քանիցս դա տեղի է ունեցել. 1898թ. Կուբայի ափերի մոտ «Մեյն» նավի խորտակումը առիթ տվեց ԱՄՆ-ին պատերազմ սկսել Իսպանիայի դեմ, 1915-ին «Լուզիթանիա» նավի խորտակումը առիթ դարձավ, որպեսզի ԱՄՆ-ը մասնակցի Առաջին աշխարհամարտին, Պերլ-Հարբոր ռազմահենակետի վրա հարձակումից սկսվեց ԱՄՆ-ի ներքաշումը Երկրորդ Աշխարհամարտի մեջ, և այլն…

Դառնալով մեր տարածաշրջանին`վերջերս Սիրիայում տեղի ունեցողը աշխարհին հեռուստաեթերով ներկայացվում է աղավաղված, աղճատված բեմադրության տեսքով, և կադրերի մեծ մասը պատրաստվում է Քաթարում գտնվող տաղավարում: Սեպտեմբերի 5-ից էլ խափանվել է Սիրիայի պետական հեռուստատեսության հեռարձակումն, ու իրականությունը կարող են դիտել միայն նրանք, ովքեր հետևում են ռուսական կամ պարսկական ալիքների ռեպորտաժներին:

Նախապատրաստվում է պատրվակ` Սիրիայում և Իրանում ռազմական միջամտության համար: Հատկապես փնտրվում է պատրվակ Իրանի դեմ որևէ բան ձեռնարկելու համար, քանզի ատոմային ռումբ ստեղծելու աշխատանքների մասին պատումները այլևս առանձնապես գործունակ չեն… Ու հիմա համացանցում հայտնվել է ոմն պայծառատեսի կանխատեսում, թե սեպտեմբերի երկրորդ կեսին Բաքվում փլվելու կամ պայթեցվելու է հռչակավոր Կույսի աշտարակը, և դրանից հետո սկսվելու է տարածաշրջանային գլոբալ պատերազմ…

Սակայն առանց պայծառատեսների էլ պատերազմ հրահրելու նախանշաններն երևում են: Թեկուզ նույն Ռամիլ Սաֆարովի խայտառակ արտահանձնումը… Սաֆարովին Ադրբեջան վերադարձնելուց անմիջապես հետո բավականին ուշագրավ հայտարարություններ հնչեցին  Ադրբեջանում: Զորօրինակ, ճանաչված քաղաքագետ Իլդար Մամեդովը հայտարարեց. «ԱՄՆ-ը հրաշալի կերպով տեղեկացված էր Ադրբեջանի և Հունգարիայի կառավարությունների գործարքի մասին, և ասել, թե սպա Ռամիլ Սաֆարովի ազատ արձակվելը նորություն էր Վաշինգտոնի համար, միամտություն կլիներ»: Ավելին` քաղաքագետն այն համոզմունքին է, որ «Հունգարիան, որպես ՆԱՏՕ-ի անդամ, առանց Վաշինգտոնի համաձայնության չէր գնա այդպիսի գործարքի»:

Իսկ ահա Ռուսաստանի իսլամական կոմիտեի նախագահ հայատյաց Հեյդար Ջեմալը նաև պնդում է, որ Սաֆարովի շուրջ այս սկանդալային պատմությունը կապված է Սիրիայի առնչությամբ ՌԴ-ի և Արևմուտքի միջև հակասության հետ.«Ակնհայտ է, որ հունգարացիները հենց այնպես, սեփական նախաձեռնությամբ ազատ չէին արձակի դատապարտված ադրբեջանցուն… Նախաձեռնությունն Օբամայինն է: Քանի որ Վաշինգտոնը նման գործերում երբեք ձեռքերը ցույց չի տա, առաջ են գալիս միջնորդները: Թուրքիան և Հունգարիան ոչ միայն ՆԱՏՕ-ի անդամներ են, այլ նաև բարեկամություն են անում պանթուրքիզմի հողի վրա: Իսրայելը լուրջ լոբբի ունի Բուդապեշտում և շահեր Բաքվում…»:

Եվ ինչպե՞ս ստացվեց, որ ադրբեջանահունգարական գործարքի մասին ՀՀ նախագահի հայտարարությունից հազիվ հաշված ժամեր անց առաջինը կոշտ արձագանքեցին հենց ԱՄՆ-ից: Բավականին տարօրինակ էր, որ այն դեպքում, երբ տարբեր երկրներից, միջազգային կառույցներից առնվազն երկու-երեք օր պահանջվեց իրավիճակը գնահատելու և Սաֆարովին ազատ արձակելու փաստին գոնե նախնական կերպով արձագանքելու համար,  ամերիկյան արձագանքը, միանգամից պետքարտուղարի և նախագահի մակարդակով, այդքան կայծակնային էր: Այն աստիճան, որ Սերժ Սարգսյանի` դեսպանների հետ ունեցած հանդիպումից հետո, եթե հաշվի ենք առնում ժամային տարբերությունը, ապա հաշված գիշերային (հաշվի առնելով ժամագոտիների տարբերությունը) ժամերի ընթացքում Օբամայի աշխատակազմը հասցրեց հավաքել ամբողջական տեղեկատվությունն ու նախագահի անունից կոշտ հաղորդագրություն տարածել: Դա, անշուշտ, վկայում է այն մասին, որ իրոք այնտեղ վաղօրոք տեղյակ էին, թե ինչ է կատարվելու:

Այնուհետ սկսվեցին «մտահոգություններ» խաղաղության պահպանման վերաբերյալ, որոնցից պատերազմի վերսկման հոտ էր փչում: Ե՛վ դրսից, և՛ ներսից (ամենաամերիկամետ գործիչների շուրթերով) ՀՀ իշխանություններին դրդում էին դադարեցնել արցախյան բանակցությունները և ճանաչել ԼՂՀ անկախությունը:

Իշխանությունը կուտը չկերավ, չգնաց ստատուս-քվոն սեփական ձեռքերով զգացմունքային ալիքի վրա քանդելու: Եվ ահա Վլադիվոստոկի բարձր գագաթնաժողովի կուլուարներում տիկին Քլինթոնը իր ռուս գործընկեր Լավրովին հայտնում է, որ թերևս անիմաստ է մտածել բանակցային նոր առաջարկների մասին Սաֆարովի խայտառակ հերոսացմանը հաջորդած իրավիճակի ֆոնի վրա: Մեր ձեռքերով չստացվեց, հիմա փորձում են ուղղակիորե՞ն խափանել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի աշխատանքները…

Օբյեկտիվորեն Արևմուտքին անհրաժեշտ է հրահրել նոր հայ-ադրբեջանական պատերազմ, որպեսզի շղթայական ռեակցիայով պայթի ամբողջ Կովկասն ու այնուհետ`Մերձավոր Արևելքը: Այսպես կոչված «Հարավային Ադրբեջանում» կազմ ու պատրաստ են թուրքալեզու անջատականները, այդտեղ խռովություն սկսելու ծրագիրը Վաշինգտոնը չի էլ թաքցնում, և Իրանից տարածք պոկելու հեռանկարով է գայթակղում Բաքվին` համաձայնություն տալու Ադրբեջանում ՆԱՏՕ-ի ուժերի տեղակայմանը:

Եվ եթե Բաքվում ինչ-որ խոշոր ահաբեկչություն լինի, ապա Ադրբեջանը դա կբարդի հայերի վրա, իսկ ԱՄՆ-ն` պարսիկների: Հարավային Կովկաս ՆԱՏՕ-ի մուտքի պատրվակը պատրաստ կլինի… Եվ իզուր չէ, որ Հայաստանում սեպտեմբերի 15-ին սկսվող ՀԱՊԿ արագ արձագանքման ուժերի զորավարժությունների սցենարը, ըստ որոշ ռուս փորձագետների, Հայաստանի ու միաժամանակ Իրանի դեմ ագրեսիայի կասեցմանն է վերաբերում:

Ինչևէ, հուսանք, որ այնուամենայնիվ ՀՀ անկախության 21-ամյակը ոչնչով չի մթագնվի: Համենայն դեպս, մեր երկրում ներքին անկայունությունը բացառված է, և դա ամենակարևորն է: Ավելին`ճակատագրական հարցերով ԱԺ-ում ընդամենը մեկ «դեմ» քվեարկող պատգամավոր կա:

Վարկածները մշակեց Արսեն Վահանյանը