2011 թվականի դեկտեմբերին  ՀՀ կառավարությունը որոշեց բյուջետային հիմնարկների աշխատակիցներին՝ այդ թվում ուսուցիչներին,  տրամադրել   սոցիալական փաթեթներ`տարեկան 132  հազար դրամ արժողությամբ, որից 52  հազարը բժշկական ապահովագրության, իսկ  80 հազարը` հանգստի, ուսման  վարձի, հիպոթեքային  վարկի կամ բուժման համար՝ ըստ նախընտրության:

Սակայն պայմանագիր  կնքելիս  միայն  պարզվեց, որ  ոչ  բոլոր աշխատակիցներն   են ստանում  132 հազար  դրամանոց  սոցփաթեթ, այլ  միայն  նրանք, ովքեր  աշխատում են   լրիվ դրույքով: Ավելի  պակաս  դրույք  ունեցողներին  հասանելիք  գումարը  զիջում էր  խոստացածին:

Իսկ երբ   տարբեր  ապահովագրական կազմակերպություններ  սկսեցին  ներկայացնել  իրենց առաջարկները, հարազատ պետութունից այլևս  ոչ մի դրական  տեղաշարժ  չսպասող  քաղաքացիները փորձում էին «որսալ», թե՝ այնուամենայնիվ որտե՞ղ է թաքնված սոփեստությունը,  քանի որ բոլոր ապահովագրողները շռայլորեն  մինչև  3,8 մլն.  դրամի բժշկական օգնություն էին առաջարկում. այսինքն՝ անվճար սրտի  վիրահատություն:

Տարիներ  շարունակ  առողջության և  հանգստի  կարիք ունեցող   պետական կառույցների աշխատակիցները շտապեցին   նախ  բժշկական օգնություն ստանալ: Սակայն  բախվեցին  առաջին հիասթափությանը`   բժշկական  հիմնարկները  գերծանրաբեռնված էին, կամ գոնե այդպես էին ներկայացնում, համարելով, որ եթե կանխիկ գումարով չես եկել այլ  սոցփաթեթով, պետք է հերթագրվես ու սպասես քո հերթին: Իսկ հերթդ լավագույն դեպքում կհասնի ամիսներ անց, կամ էլ կլրանա սոցփաթեթի համար սահմանված ժամանակը՝ մեկ տարին, ու դու այդպես էլ չես հասնի քո հերթին:

Փաթեթ ստացած քաղաքացիների մի մասը գերադասեց մի քանի օր  հանգստանալ  Հայաստանի  որևէ առողջարանային  համալիրում, մտածելով ավելի լավ է նախ մտածել առողջ մնալու մասին, քան ամիսներ շարունակ անհույս դեգերել հերթերում:

Սակայն այստեղ էլ նոր անակնկալ էր սպասվում. Տուրիստական ընկերությունները   տոմսերի  պատկառելի գումարին ավելացրին և՛ս իրենց  հասանելիք  10 % -ը, ապահովագրական ընկերությունն էլ վերցրեց իր բաժին  20 %,  այսպիսով մնացորդ գումարը ընդամենը բավարարեց 5-օրյա  հանգիստը  փոխարինելու  3-օրյայով:

Հավանաբար նույն ձևաչափով, օրինակ՝Վանաձորի  մի խումբ ուսուցիչների  Ջերմուկ  մեկնելու  ուղեգիրը  տուրիստական  կազմակերպությունը  փոխարինեց  Ծաղկաձորի,  հետո  Սևանի  ուղեգրով հաշվարկելով օրը՝ 18 հազար դրամ, իսկ ձևակերպումների համար Երևան հասնելու համար էլ գանձեց ևս 20 տոկոս:

Երբ զանազան աճպարարություններ են արվում ՀՀ քաղաքացուն «քթից բռնած ման ածելու» և հնարավորինս շատ խնդիրների առաջ կանգնեցնելու համար, ակամայից մտածում ես, չէ որ Ջերմուկում  կողք- կողքի  բազմած   առողջարանային  համալիրները, որոնց  մեծամասնությունը կառուցվել է  խորհրդային  տարիներին,   կիսադատարկ ու  մռայլ   երազում են այն երանելի  ժամանակների  մասին, երբ  լեփ- լեցուն էին,  ուրախ  ու իրենց  ապագային վստահ  մարդկանց  խինդ ու ծիծաղով:

Դեռևս  անհայտ է, թե մինչև  տարվա  վերջ  ինչ  անակնկալներ մեզ կմատուցվեն, բայց  ակնհայտ է, որ    սոցիալական  փաթեթը  ևս  մեկ ձև դարձրեցին ստորացնելու  առանց այդ էլ գնալով ավելի ու ավելի  ստրկամիտ դարձող մտավորականությանը:

Հետաքրքիր է,  վերընշվածի մասին տեղյա՞կ են համապատասխան կառույցները:

Փաթեթ ստացած ուսուցիչ