Ինչպես և սպասվում էր, կառավարության ծրագիրն ընդունվեց: Ե՛ւ տպավորիչ մեծամասնություն կար` 75 կողմ, և՛ տպավորիչ ընդդիմություն` 47 դեմ, որոնցից և ոչ մեկին խոչնդոտ չկար արտահայտելու իր ընդդիմադիր կարծիքը: Խորհրդարանական ներկայացուցչական ժողովրդավարության պատկեր: Եւ ընտրակաշառքների ու վարչական ռեսուրսի օգտագործման մասին խոսակցություններն անհիմն են` ինչքան ՀՀԿ-ն է դրանցից օգտվել, նույնքան էլ` ԲՀԿ-ն, այնպես որ այդ առումով ԲՀԿ-ի որոշ ներկայացուցինների տրտունջը պարզապես ամոթ էր:

Այլ հարց է, որ բազում ենթադրությունների տեղիք է տվել Սարգսյան — Ծառուկյան առանձնազրույցը, որից հետո ԲՀԿ առաջնորդը կուսակիցներին ասաց, որ իր համար ընդունելի է ցանկացած վարչապետ, բացի Տիգրան Սարգսյանից: Թե որ դրվագով է «պետության վախճանի» հեղինակը բռնել Ռոբերտ Քոչարյանի կլանի բկից (դե պարզ է, որ Ծառուկյանը Սարգսյանի հետ թշնամության ոչ մի անձնական պատճառ չունի), դա առանձին հետազոտության խնդիր է: Բնականաբար, դա ոչ մի կապ չունի վարչապետի արտահայտած կոսմոպոլիտ անընդունելի ցնդաբանությունների հետ, դրանք Քոչարյանին ամենավերջում թերևս մի թերև հետաքրքրեն, զի ամեն ինչ կոշտ պրագմատիկ դաշտում է: Միգուցե խանդի դաժան տեսարան է, քանզի Տիգրան Սարգսյանը մինչև հիմա համարվում է Արևմուտքի համար ընդունելի անձ, և նույնիսկ բրիտանական հատուկ ծառայությանց հսկողության գտնվող «Չաթթամ հաուզ»-ը Քոչարյանին անվանեց երկիրն ամբողջովին ռուսներին ծախած, բայց և միաժամանակ վարչապետը ձեռք ` տալիս նաև ռսին, և Կրեմլը չի շտապում մի «քըխ» բան մեյդան բերել նրա բուռն բանկիրական երիտասարդությունից… Իսկ միգուցե Քոչարյանը վախենում է, որ հենց Տիգրան Սարգսյանի միջոցով և հենց Քոչարյանի շրջապատի դեմ միս ու արյուն կստանա վարչապետի «օլիգոպոլիաների դեմ պայքարը»:

Սակայն այժմ շատ ռեալ պայքար է թեև Քոչարյանի մերձավորագուն շրջապատի ներկայացուցիչ, բայց ոչ օլիգարխ Վարդան Օսկանյանի դեմ: Դե, Օսկանյանը Քոչարյանի համար թերևս 20 հատ թունդ օլիգարխի արժեք ունի, զի, դեսպան Ջոն Հեֆֆերնի խոստովանությամբ, «կարևոր գործընկեր» է ԱՄՆ-ի համար: Բայց փաստ է, որ «կարևոր գործընկերության» մասին Ամերիկյան հայտարարությունից հետո «Սիվիլիթասի» հետապնդումը ոչ միայն չդադարեցվեց, այլև ուժգնացավ: ԱԱԾ-ին միացավ նաև հարկայինը, ու հիմա այդ` ինքն իրեն չափազանց վստահ զգող ամերիկահպատակ հիմնարկությունը ոչ պակաս ողբալի վիճակում է, քան շրջանային հարկայինի պետին անզգուշաբար հակաճառած խեղճուկրակ մանր «բուդկչին»: Ու բացի Օսկանյանից, ԱԱԾ են կանչում արդեն նաև այլոց, հին չեկիստ Գորիկ Հակոբյանն էլ Օսկանյանին ամոթանք է տալիս «պարտիզանի պես» լռելու համար: Ու ընդհանրապես «Սիվիլիթասը» հիմա նույն վիճակում է, ինչ «նեմեցներին» գերի ընկած պարտիզանական ջոկատը, և նրանց վախճանն էլ նույնն է լինելու: Ու այդ պատճառով «արմատականների» դաշտում քիչ չեն նրանք, ովքեր ձգտում են առիթից օգտվել և զբաղեցնել տապալվող Օսկանյանից հետո ազատվող տեղը: Բայց դեռ տաք են, այնքան են կուրացած «ամերիկյան ամենազորության» լեգենդով, որ չեն պատկերացնում` ապագայում նախանձելու են «քաղաքական հալածյալ» Օսկանյանի բախտին, որին հավանաբար «փեշքեշ» կանեն ԱՄՆ-ում փրկվելու հնարավորությունը: Ճիշտ այնպես, ինչպես ժամանակին Վանոյին թողեցին «փախնել-փրկվել»:

Սակայն վերնախավային կրքերից առավել հանրությանը ալեկոծեց «Նեմեց» մականունով օլիգարխի հետ կապված սկանդալը: Չորս ռազմաբժիշկներին «Հարսնաքարում» քստմնելի հաշվեհարդարի տակից դուրս գալը գնալով ավելի շատ քավության նոխազ է պահանջում… Հիշենք`ձերբակալեցին 7 հոգի, կալանավորեցին դրանցից 4-ին, բայց քանզի անհավատ հանրությանը դա  չբավարարեց, ևս երկուսին կալանավորեցին: Ու եթե լրագրողական հանրույթը թեժ պահի թեման, ապա, թույլ տվեք մարգարեանալ, «քավության նոխազների» քանակը կհասնի 20-ի:

Ու թեև հենց այս վայրկյանին Ռուբեն Հայրապետյանին չի սպառնում «սպիսատ արած» Ալրաղացի Լյովի ճակատագիրը, որը նման պատմության մեջ ընկնելուց հետո իր նախկին անխոցելիությունից աստիճանաբար իսպառ զրկվեց, այնուամենայնիվ, իրավիճակը շատ ոչ միանշանակ է թվացյալ անխոցելի Հայրապետյանի համար:

Նախ` նա չի կարող ազատվել այն փաստից, որ հաշվեհարդարի «հերոս» գլխավոր տականքը` Գարիկ Մարգարյանը, ոչ թե ռեստորանի, այլ իր անձի անվտանգության աշխատակիցն է: Մեր լրատվական կայքերում առնվազն 6-7 (ավելին պարզապես ծուլացա խորանալ) տեսանյութեր կան, որոնք ապացուցում են, որ այդ անասնակերպը հենց նրա անձնական թիկնապահն է, ոստիկանությունն էլ փոխոստիկանապետի շուրթերով և Վովա Գասպարյանի անունից լրագրողներին առաջարկեց ոստիկանությանը տրամադրել հենց այդպիսի տեսանյութեր… Իսկ դա մի բան նշանակում է: Գումարած դրան`լրագրողական և քաղաքացիական «հակահարսնաքարային» ակցիաները գնալով ծավալվում են, ու դրանից կարծես թե առանձնապես դժգոհ չէ Բաղրամյան-26 -ը…

Դե նախապատմությունից հետո ինչ ասես հնարավոր է, և ցանկացած ծավալի զոհաբերություն քաղցր կթվա: Քարոզիչներին իջնող հրահանգները`գրել, իբր ռազմաբժիշկները ծայրահեղ լկտի էին իրենց պահել, զրոյական արդյունք տվեցին, իսկ այդ գիծը պահած հրապարակախոս Վահրամ Սահայանին արդեն ոմանք խոստացել են փողոցում լուրջ պրոբլեմներ ստեղծել… Թեև Սեյրան Օհանյանին մեծ ջանքերի գնով հաջողվեց արգելել բարձրաստիճան սպաներին, որ «սպեցնազի» միջոցով դաժան պատասխան չտան ռազմաբժիշկների ծեծին, Աղվան Հովսեփյանն էլ փրկեց «հարսնաքարցիներին» ՊՆ քննչական ծառայության ճանկն ընկնելուց` դրա բոլոր անկանխատեսելի հետևանքներով հանդերձ, այնուամենայնիվ, այդ խմորը շատ ջուր է տանելու: Եթե անգամ անհերքելիորեն ապացուցվի, որ Ռուբեն Հայրապետյանը որևէ մեղավորություն չունի (իսկ որ դա իրականություն է`չի բացառվում), էլի նախադեպը պատրաստ է: Այն նախադեպը, որ օլիգարխը չի կարողանում տեր կանգնել իր «ասլաններին» և հարկադրված է դրանց «մատաղ անել»: Իսկ դա արդեն հարված է օլիգարխիայի անսասանությանը, որի հիմքն էր նրանց սպասարկող թափթփուկների երաշխավորված անպատժելիությանը: Այդ համակարգն առաջին ճաքը տվեց, երբ «Օդնոկլսնիկ» սրճարանում Ալրաղացի Լյովի թիկնապահների սարքած արյունոտ պատմությունում տուժողների մեջ նաև լրագրողներ հայտնվեցին, իսկ հիմա արդեն քավության նոխազների քանակը շատանում է: Հա, ի դեպ, այժմ տեղի է ունենում նաև այն, ինչ 5-6 տարի առաջ անպատկերացնելի էր` ԴԱՀԿ-ի աշխատակիցները զրկում են Լֆիկ Սամոյին կեղծված ուկրաինական օղիներ արտադրելու հնարավորությունից… Ու ո՞վ կարող է երաշխավորել, որ չի գա մի գիշեր, երբ հատուկջոկատայինները միաժամանակ չեն այցելի բոլոր օլիգարխիկ դղյակները և տերերին թիկնազորերով հանդերձ չեն տանի բանտ… դե, իրավապահները հետո ամեն ինչ կձևակերպեն, զի չկա մի օլիգարխ, որի «առաջին մեկ միլիոն դոլարը» ծանր հանցագործության արգասիք չլինի, և որի թիկնազորի վրա պարտակված, բայց արխիվներում խնամքով պահպանված արյունոտ պատմություններ չլինեն:

Առավել ևս, որ ոմանց (ու հատկապես`քոչարյանականների) կողմից այդքան անեծքների արժանացող «ՀՀԿ-ի քաղաքական մենաշնորհի» հետ ավելի ներդաշնակ կարող է ապրել այն հանրությունը, ուր բացակայում է խոշոր բուրժուազիայի շերտը…

Շաբաթվա Վարկածները մշակեց Արսեն ՎԱՀԱՆՅԱՆԸ