1. Մի’ սպասիր, որ քո երեխան կլինի այնպիսին, ինչպիսին դու ես, կամ էլ այնպիսին` ինչպիսին դու կուզես: Օգնի’ր նրան, որ նա դառնա ոչ թե դու, այլ` ինքը:

2. Երեխայից հատուցում մի’ պահանջիր այն ամենի դիմաց, ինչ դու արել ես նրա համար: Դու նրան կյանք ես տվել, նա ինչպե՞ս կարող է երախտահատույց լինել քեզ: Նա կյանք կտա ուրիշին, վերջինս` երրորդին և դա երախտագիտության անշրջելի օրենքն է:

3. Քո վիրավորվածությունը երեխայի գլխին մի’ թափիր, որպեսզի օր ծերության դառը հաց չճաշակես: Քանզի ինչ ցանես` այն էլ կաճի:

4. Նրա պրոբլեմներին վերևից մի’ նայիր: Կյանքն ամեն մեկին ըստ իր ուժի է տրվում, և, վստահ եղիր, կյանքը նրա համար պակաս ծանր չէ, որքան` քեզ համար, իսկ, միգուցե և ավելի ծանր է, քանի որ նա փորձ չունի:

5. Մի’ ստորացնի:

6. Մի’ մոռացիր, որ մարդու համար ամենակարևոր հանդիպումները երեխաների հետ հանդիպումներն են: Նրանց ավելի շատ ուշադրություն դարձրու, մենք երբեք չենք կարող իմանալ, թե ում ենք հանդիպում երեխայի մեջ:

7. Քեզ մի’ տանջիր, եթե չես կարող ինչ-որ բան անել քո երեխայի համար: Տանջի’ր, եթե կարող ես, բայց չես անում:

8. Երեխան բռնակալ չէ, որ տիրանում է քո ամբողջ կյանքին, այլ ընդամենը միս ու արյան պտուղ է: Դա այն թանկարժեք թասն է, որը Կյանքը քեզ տվել է պահպանելու և նրա մեջ ստեղծագործական կրակը զարգացնելու համար: Դա մոր և հոր անկաշկանդ սերն է, որոնց մոտ կմեծանա ոչ թե “մեր”, ոչ թե “իմ” երեխան, այլ պահպանելու հանձնված հոգին:

9. Կարողացիր սիրել օտար երեխային: Երբեք ուրիշի երեխային մի’ արա այն, ինչը չէիր ցանկանա, որ անեն քո երեխային:

10. Սիրիր քո երեխային` ինչպիսին էլ նա լինի` անտաղանդ, անհաջողակ, մեծահասակ: Նրա հետ շփվելիս ուրախացի’ր, որովհետև երեխան տոն է, որը դեռևս քեզ հետ է:

Յանուշ Կորչակից