Եվ այսպես, ՀՀԿ-ի ծանր ու երկարատև լռությունից հետո վերջապես հայտնի դարձավ Հայաստանի, այսպես ասած, նոր կառավարության կազմը, որն ըստ էության վատ մոռացված հինն է: Կառավարության կազմի ՀՀԿ-ական հատվածում կա երեք նոր դեմք՝ աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարար Արտեմ Ասատրյան, առողջապահության նախարար Դերենիկ Դումանյան և կապի ու տրանսպորտի նախարար Գագիկ Բեգլարյան: Այսպես ասած` նոր կառավարության ամենահիմնական հատկանիշը, թերևս, լինելու է այն, որ այդ կառավարությունը ժամանակավոր կառավարություն է, որը տևելու է մինչև նախագահական ընտրություններ: Ավելին` անգամ չի էլ բացառվում, որ մինչև ընտրություններ էլ լինեն նախարարների փոփոխություններ, իհարկե` հիմնականում քարոզչական տրամաբանության շրջանակում, երբ հարկ կլինի քավության նոխազների միջոցով Սերժ Սարգսյանի համար որոշակի ֆոն ապահովել:

Ընդհանուր առմամբ, կառավարության նոր կազմը կարծես թե խորհրդարանական ընտրությունների տրամաբանության մեջ է և եթե ընտրություններում էլ Սերժ Սարգսյանը փորձել էր քաղաքական դաշտի սպեկտրով հնարավորինս տեղավորել բոլորին, որպեսզի ոչ մի դժգոհություն չմնա, նույն կերպ էլ ՀՀԿ սպեկտրով է Սարգսյանը փորձել տեղավորել բոլորին, կրկին դժգոհություններից խուսափելու համար: Այսպիսով, նոր կառավարության կազմով ամփոփելով, այսպես ասած, խորհրդարանական ընտրությունն ու դե ֆակտո լիովին մտնելով նախագահական ընտրության ծիր` կարող ենք եզրակացնել, որ առաջիկա մի քանի ամիսները Հայաստանի համար, ըստ էության, լինելու են ժամանակավոր ամիսներ, միջանկյալ ամիսներ: Պարզ է մի բան, որ այդ ամիսների ընթացքում պետք չէ սպասել համակարգային որևէ փոփոխություն: Սերժ Սարգսյանի կադրային քաղաքականությունը վկայեց, որ փոփոխությունները հետաձգվում են առնվազն մինչև նախագահական, իսկ դրանից հետո էլ ամեն ինչ կախված կլինի այն բանից, թե իշխանության որ սեգմենտը ինչպես կօգտագործի միջանկյալ ժամանակահատվածը և ում դիրքերն ավելի կամրանան այդ ընթացքում:

Ակնհայտ է մի բան, որ այս միջանկյալ ժամանակահատվածում Հայաստանի առաջ ծառացած խնդիրները, որպես պետություն և որպես հասարակություն, էլ ավելի են խորանալու, քանի որ, ըստ էության, անփոփոխ կառավարությունն ի զորու չի լինելու դրանք լուծել, առավել ևս միջանկյալ, ժամանակավոր հոգեբանության պայմաններում: Իսկ այդ պարագայում, կառավարության էական փոփոխությունը և լրիվ այլ որակի գործադիր մարմին ձևավորելը Հայաստանի համար կդառնա արդեն ազգային անվտանգության խնդիր, և չի բացառվում, որ Սերժ Սարգսյանը խնդիրը սրում է հենց միտումնավոր, հասկանալով, որ այլ՝ ավելի հանգիստ պայմաններում այն լուծելու հնարավորություն գրեթե չունի: Բայց այստեղ, իհարկե, շարունակում է բաց մնալ գլխավոր հարցը՝ իսկ այդ հարցը լուծելու ցանկություն Սերժ Սարգսյանն ունի՞, թե՞ ոչ: