Դե ինչ, իշխանական դաշտի հիմնական ինտրիգը պրծավ` Տիգրան Սարգսյանը կրկին նշանակվեց վարչապետ: Նախարարներն էլ գրեթե չեն փոխվելու, բացառությամբ ԲՀԿ-ականների, և կարճատև կլինի սուրճի մրուրով գուշակություններ անելու զվարճանքը, թե՝ ովքեր են նշանակվելու: Դա էլ կտևի այնքան, մինչև Տիգրան Սարգսյանը ներկայացնի կառավարության կազմն ու ծրագիրը: Դե, տրամաբանությունն էլ բավականին հասարակ է`մինչև նախագահական ընտրություններ մնացել է մի քանի ամիս, իսկ վարչապետ փոխելը միշտ էլ ռիսկերի հետ է կապված: Առավելևս այդ ռիսկերն ավելորդ են այն պարագայում, որ Տիգրան Սարգսյանը վաղուց ընդունել է «եվրասիական կրոնը»:

Մարգարե պետք չէ լինել` կանխատեսելու, որ կառավարության ծրագիրն էլ շատ հարթ է անցնելու: Գրեթե չեն լինելու բարդ հարցեր տվողներ և դեմ քվեարկողներ, ԲՀԿ-ն դժվար թե նաև փորձի բոյկոտ կազմակերպելու միջոցով քվորումի բացակայության վիճակ ստեղծել… Փորձն արդեն իսկ առկա է` ԱԺ խոսնակի և փոխխոսնակների ընտրության ժամանակ ընդամենը մի քանի խղճուկ «դեմ» քվեներ կային: Ու ոչ մի` դեմ խոսացող:

Ավանդական ընդդիմության հայ — հայը գնացել, վայ-վայն է մնացել: ՀՅԴ խմբակցությունում 5 հոգուց 3-ը կրակոտ ելույթների հավես հաստատ չունեն: ՀԱԿ-ն ու «Ժառանգությունը» կրկնում են «Արդարություն» դաշինքի «կիսաբոյկոտների» ուղին, որը փողոցի ցածր ակտիվության պայմաններում տանում է դեպի լրիվ դեգրադացիա և հեղինակազրկում: Ու եթե ՀԱԿ-ը որոշել է քիչ-միչ տեր կանգնել նաև Երևանի ավագանու իր փայ մանդատներին ու գոնե նվազագույն ակտիվության իմիտացիա անել, ապա «Ժառանգությունում» տիրում է վիճակ, որը դժվար է կոչել այլ կերպ քան մառազմատիկ: Րաֆֆի Հովհաննիսյանի վարքագիծն էլ հիշեցնում է սադոմազոխիզմի սեանս` համագումարում ձևավորել վարչություն, որը գրեթե ամբողջապես կազմված է իր կողմից համամասնական ցուցակի «վատ» տեղեր դուրս մղած կադրերից, և այդ վարչության դատին թողնել` ինքը մանդատ վերցնո՞ւմ է, թե՞ ոչ: Ու նաև` ծիծաղելի խաղը, թե ով ինքնաբացարկ տա կամ չտա: Չնայած, մի գուցե մորաքույր Քլինթոնը  գա և Րաֆֆու կուսակցությանը հանի՞ ճգնաժամային վիճակից…

Եվ այսպես, «դասական» ընդդիմադիրները կարծես էլ պիտանի չեն ընդդիմության ֆունկցիան մարդավարի կատարելու: Իսկ ԲՀԿ-ն ոչ մի կերպ չի հարմարվում ընդդիմադիր կարգավիճակին: Այդ կուսակցության ներկայացուցիչները, նույնիսկ ժամանակին բլբուլ կտրած Վարդան Օսկանյանը, փախչում են «ընդդիմություն» բառից իսկ, գերադասելով անհասկանալի և դատարկ «այլընտրանք» բառը: Իսկ նորընտիր ԱԺ-ի առաջին իսկ քվեարկությունները առավել քան պերճախոս են: Ստացվում է պարադոքս` 4 հանձնաժողովների նախագահների քվոտաները  հասել են ԲՀԿ-ին, քանի որ օրենքով դրանք նախատեսված են ընդդիմության համար, սակայն ԲՀԿ-ն ինքն իրեն չի ուզում ընդդիմություն համարել:

Դե պարզ է, ինչ է կատարվել: Գագիկ Ծառուկյանը չէր էլ ուզում այլ ճանապարհ, բացի կոալիցիա կազմելուց, ու դրան էլ նախապատրաստել էր իր նախարարներին, պատգամավորներին, օլիգարխներին ու ընդհանրապես կուսակցական զանգվածին: Թերևս հենց Ռոբերտ Քոչարյանն էր պնդել, որ ԲՀԿ-ն կոալիցիա չմտնի, և Ծառուկյանն էլ չուզելով արել էր այդ հայտարարությունը, կրակը գցելով ինչպես իրեն, այնպես էլ մյուսներին: Ու հորինվածք է այն լրատվությունը, իբր նա Սերժ Սարգսյանին գրեթե վերջնագրեր էր ներկայացրել վարչապետի ու նախարարների քանակի մասին:

Եվ ահա ԲՀԿ-ն արթնացավ ընդդիմադիր կուսակցության կարգավիճակում, որ շատ-շատերին վատ երազ է թվում: Դե արի պատգամավորներին ստիպիր, որ ընդդիմադիր ձևով քվեարկեն: Ո՞նց ստիպես, եթե մեծ մասը անցյալի «պոչեր», հետևաբար նաև` բազում վախեր ունի… Բայց արի ու տես, Քոչարյանը ստիպում է, որ ընդդիմադիր վարքագիծ դրսևորեն, ինքը մնալով ստվերում, չի ուզում բացեիբաց առաջնորդել կուսակցությունը և ստանձնել ընդդիմադիր առաջնորդի դերը: Նրան պետք է խաղ`ճնշում բանեցնել ՀՀԿ-ի վրա և սահուն վերադառնալ իշխանական համակարգ: ԲՀԿ-ականներն էլ չեն վառվում ցանկությամբ`լինել գործիք ստվերային խաղում, և փորձում են դիմադրել դրան… Դե ինչ, Ռոբերտ Քոչարյանը նախագահական լծակներ ունեցած ժամանակ  մարտահրավեր էր նետում հանրությանը` «Ո՞վ է այն տղամարդը», իսկ հիմա չի ուզում դառնալ «այն տղամարդը», որը քաջություն կունենա անձամբ, բացահայտ կերպով ԲՀԿ-ից ձևավորել նոր, արդեն կառուցողական ընդդիմություն, քանզի արմատական ընդդիմադիրների ժամանակներն անցել են:

Եվ քանի որ նա վարում է ստվերային խաղ, ապա, բնականաբար, ՀՀԿ-ից ստանում է ստվերային ցավոտ պատասխաններ: «Փակ շուկայի» սկանդալը, որպես շարունակություն ունեցավ Հանրային խորհրդի նիստը: Նիստում էլ նշվեց, որ 25 հազար պատմական հուշարձաններից 6 հազարը սեփականաշնորհված են, և դրանցից 5800-ի դեպքում սեփականատիրոջ հետ չկա պահպանման պայմանագիր… Այսինքն`վկայվեց մի ահավոր հանցագործության մասին, որը կատարվել է Ռոբերտ Քոչարյանի օրոք: Բա որ իրավապահ մարմիննե՞րը զբաղվեն այդ փաստերով` պատկերացնել կարելի է, թե ինչքան մեղադրյալներ ի հայտ կգան հենց Քոչարյանի մերձավոր շրջապատից: Քանի-քանի օլիգարխի գլխին կկախվի բանտախցի վտանգը… Ու այդ ամենը` ընդամենը մեկ ոլորտում:

Կամ ուրիշ օրինակ. Ոչ ոք չբողոքեց, որ Հմայակ Հովհաննիսյանին «ճշտով» զրկեցին մանդատից: Դե պարզ է, այդ վարկաբեկված, օգտագործված և դեն նետած կերպարին ոչ ոք չի սիրում… Բայց չէ՞ որ Աղվան Գառնիկիչը հանկարծ կարող է հիշել, որ նրա հայտարարությունն` իր կամքին հակառակ իրեն կրիմինալ մեթոդներով մանդատից զրկելու վերաբերյալ, իրականում հաղորդում է ծանր պետական հանցագործության մասին: Ու դրանից հետո կամ ստիպողները պիտի գնան բանտ, կամ Հմայակը` որպես սուտ մատնություն արած:

Ու այդպիսի դրվագներ դեռ շատ կլինեն: Բայց կարևոր մեկ այլ բան էլ կա: «Հին» ընդդիմությունը փաստացի կործանված է, իսկ նորը չի ձևավորվում: Մնում է հիշել Գալուստ Սահակյանի` ժամանակին կատակով արած առաջարկության մասին, որ պետք է ստեղծել ընդդիմության նախարարություն: Բայց վախենամ` դա էլ չօգնի: Չէ՞ որ ԱԺ հանձնաժողովների ընդդիմության համար օրենքով հատկացված քվոտաները զբաղեցրած ԲՀԿ-ն հիմա օրենքով ընդդիմություն է, բայց փաստացի հրաժարվում է ընդդիմություն լինել…

Ուրախ ենք ապրում:

Շաբաթվա Վարկածները մշակեց Արսեն ՎԱՀԱՆՅԱՆԸ