Ամփոփվեց, մայիսի 6-ին կայացած ԱԺ ընտրությունները: Դրան տարբեր գնահատականներ տրվեցին ու կարելի է ասել ավարտին են մոտենում նաև հետընտրական հույզերն ու տարատեսակ «մուտիլովկաները»:

Նոր բան ասած չենք լինի. ընտրական ծանր`բարդ ու պատասխանատու առաջադրանքը դրված էր, ոչ միայն պետական գերատեսչությունների, վարչական լծակներ տիրապետողների, այլև մասնավորապես բոլոր ժամանակներում տքնաջան աշխատող կրիմինալի վրա: Մամուլում տարբեր հրապարակումներ եղան, որ հատկապես կրիմինալին «տիրություն» անելու գործը դրված էր իրավապահ համակարգի վրա ու թելերը տանում էին դեպի բարձրաստիճանավորներ: Այստեղ է, որ մի մասը վերահսկողության տակ մի մասն էլ անվերահսկելի, թաղի տղերքը փորձեցին  պետական ու սեփական խաղ խաղալ:

Միայն գլխավոր դատախազի մտերիմներից արդեն 3-ը պատգամավոր են, կենտրոնում՝ թիվ 10 ում անցավ նրա խնամին` Գարեգին Նուշիկյանը: Արագածոտնում մտերիմ ընկերը` Վրեժ Մարկոսյանը, իսկ Աջափնյակում եղբայրը` Ռուբեն Հովսեփյանը: Ոստիկանապետը իր «խաղն» ուներ: ԴԱՀԿ պետը՝ իր: Սակայն այս մասին մեկ այլ անգամ:

Մամուլը պնդում է,  որ ոչ միայն հայ օրենքով գողեր են խառնված եղել ընտրություններում, այլև ռուսական կրիմինալի հայտնի դեմքերից Արտյոմ Կոնևսկին և նրա խմբի գործունեությունն էլ իր դերն է ունեցել ընտրություններում:

Էրեբունիում թեկնածու`ՕԵԿ-ական Ռուբեն Մասումյանին`Բենզին Ռուբոյին, ավելի կարճ.ՊԵԿ նախագահ Գագիկ Խաչատրյանի`«Տամոժնի Գագոյի» դեմ մահափորձ կազմակերպելու գլխավոր հերոս Աֆոնի  եղբորը  չկարողացան օգնել: Չստացվեց անցկացնել, քանի որ «Բենզինի» դեպքում, իրավիճակը շատ  լուրջ էր…Նախ նա այդ համայնքում որևէ հենարան չուներ, երկրորդ՝  «Բենզինին»  մանդատ ապահովելու գործը թողնվել էր մանր — մունր թաղային «ապերոների», ու «սուտի խառոշիների» վրա, որոնք  պայթեցրեցին մեծն իշխանավորների փչած փուչիկները: Ինչ արած, երբեմն պարտվում են նաև իշխանավորները, քանի որ ոչ ճիշտ «ստավկաների» դեպքում իրավիճակը անկառավարելի է դառնում`թելադրելով իր պայմաններն ու չգրված օրենքները:

Զարմանալի է, մեր պետական այրերի տրամաբանությունը. ի՞նչ են մտածում, երբ սոցիալական անարդարության այս պայմաններում պետական փողեր են դնում  կրիմինալ տարերի ու նրանց սպասարկողների վրա, որոնց պայթյունի դեպքում պայթելու են նաև իրենք: Ո՞րն է իմաստը, երբ շարքային քաղաքացուն, որից ընտրությունից — ընտրություն ձայն են մուրում,  սոված են պահում, բայց փոխարենը սնկի պես ջահել-ջուհուլ  կրիմինալ են աճեցնում, ու փողով սնում -մեծացնում,  որի դեմը հետո չեն էլ կարողանալու  առնել:

Վանոն տարիներ առաջ գլխատեց կրիմինալը:Դրա գնահատականները տարբեն են: Այսօր էլ ավելի վատն է աճել. Կրիմինալի տեսքով մոլախոտ է աճում երկրում: Նախկինից տասն անգամ վատը, անսկզբունք ու ծախված: Քանի որ աշխատանքից հետ վարժված «շուստրի» ջահելները առաջընթացի ամենահեշտ   ճանապարհն են տեսնում դրա մեջ:

Ցավ է, որ ժողովուրդ, որ դարեր շարունակ պայքարել, կռիվ է տվել, լավ Հայաստան ունենալու համար, այսօր էլ, պետք է պայքարի ոչ միայն մի կտոր հացի, այլև պետության աճեցրած  քրեաօլիգարխիկ տարրերի դեմ:

Եւ վերջապես, մի օր  հասկանալու ենք, որ «էսքան խուրդեն մեր երկրի համար չի», որ էս  փոքր Հայաստանի համար, էսքան արհեստական կրիմինալ ծնելը, մեր  վաղվա օրվա թշնամին է դառնալու, որ նրանց բազմացումը կործանարար ու վտանգավոր է լինելու մեր սերունդների համար… տա Աստված, ուշ չլինի:

ԱՆԻ ՍՈՒԼԹԱՆՅԱՆ