«Թափանցիկության» սկզբունքը, որ իբր գործում է մեր կյանքի շատ ոլորտներում,այժմ էլ թևակոխեց հանրակրթական դպրոց:
Աշակերտական օրագիրն ըստ էության բարոյապես մաշվել է. այսօր ծնողն իր երեխայի կիսամյակային գնահատականը չի կարող հաշվարկել օրագրում առկա գնահատականներով: Դրան փոխարինելու եկան «Էլեկտրոնային դպրոցները», որոնց ստեղծած կայքերում (dasaran.am, eschool.am) ուսուցիչներն անցկացնում են դասամատյաններում նշանակված գնահատականները, դասին ուսուցանված թեմաներն ու տնային հանձնարարությունները: Աշակերտն ու նրա ծնողը հնարավորություն ունեն կայք մտնելու սեփական գաղտնաբառերով ու հաղորդակից լինելու դպրոցի աշխատանքներին, ճշտելու տնային հանձնարարությունները, իմանալու ուսումնական բոլոր առարկաներից ստացած գնահատականները:Կայքերը հնարավորություն են տալիս նաև ապահովել տնօրինության և դասարանի դասղեկի մշտական կապը ծնողի և աշակերտի հետ:
Հաղորդակցման այս ժամանակակից մեթոդը շատ գովելի է, հատկապես ծանրաբեռնված ծնողի տեսանկյունից: Սակայն կտրուկ դժվարացել է ուսուցչի աշխատանքը: Օրական 5 — 6 դասաժամ պարապելուց, անվերջ բազմությամբ տետրեր ստուգելուց, օրվա պլան գրելուց հետո նա պարտավոր է արտագրել դասամատյանների գրանցումներն ու դրանք տեղադրել կայքում: Երևի այս ամենն այդքան ծանր ու ձանձրալի չթվար, եթե կայքի աշխատանքներն ավելի կազմակերպված լինեին: Ցերեկային ժամերին բացարձակապես անհնար է օգտվել կայքից` ծանրաբեռնվածության պատճառով: Հետաքրքիր է` քանի ուսուցիչ է հանրապետությունում միաժամանակ օգտվում կայքի ծառայությունից: Եւ ինչ է ստացվում: Ուսուցիչը, որի աշխատանքը դպրոցում ավարտվում է ժամը 15 անց 30-ին, երեկոյան ժամերին, կամ հաճախ կեսգիշերից հետո , պարտավոր է կատարել իր գրանցումները, քանի որ այդ ժամերին համեմատաբար քիչ են օգտատերերը:
Վերջին տասնամյակում ուսուցչի աշխատավարձը չի բարձրացել, մինչդեռ այդ ժամանակահատվածում գներն աճել են երկրաչափական պրոգրեսիայով: Այս ամենի հետ լռությամբ հաշտված, այլընտրանք չունեցող ուսուցիչը, որն աստիճանաբար համալրում է չքավոր դասակարգի շարքերը, հիմա էլ պիտի կատարի եռակի աշխատանք` դեռևս կատարելությունից շատ հեռու կայքերում: Ինչպե՞ս կարող է նման պայմաններում աշխատող մարդը լավագույնս կրթել ապագայի քաղաքացուն:

Նունե Ավետիսյան