«Առավոտ».  Թերթի գլխավոր խմբագիրն այսօրվա համարում գրել է. «Վերջապես կառավարությունն իր արտագնա նիստում զբաղվեց իմ հարցով: Դե, ոչ թե անձամբ իմ, այլ մեր`Կոտայքի մարզի բնակիչներիս: Հավանաբար, վարչապետը համագործակցում է ինչ-որ սոցիոլոգիական ընկերության հետ [որի անունը երբևէ չի բացահայտում] և դրա միջոցով իմանում է, թե ինչ ենք մենք` քաղաքացիներս, մտածում այս կյանքի մասի: Օրինակ` պարզվեց, որ չնայած Կոտայքի մարզում են Գառնի-Գեղարդն ու Ծաղկաձորը, զբոսաշրջության զարգացումը մեզ առանձնապես չի հետաքրքրում: Եվ ինչպե՞ս հետաքրքրի, եթե գները Ծաղկաձորի և Աղվերանի ոչ այնքան բարձրակարգ «օբյեկտներում» նույնն են, ինչ որ Եվրոպայի 5 աստղանի հյուրանոցներում: Փոխարենը մեզ հետաքրքրում են աշխատատեղերի և ճանապարհների խնդիրները: Որպես մարդ, որն օրը առնվազն 4 անգամ անցնում է Եղվարդի խճուղով, հաստատում եմ վերջին պնդումը: Դավիթաշենի թաղապետը, որը ցանկանում է պատգամավոր դառնալ, լցրել է փոսերը ուղիղ մինչև Երևանի սահմանը, դրանից հետո առայժմ ոչ մի բարեգործ չի բացահայտվել: Այդ խճուղին, ի դեպ, ամենևին միջզյուղական ճանապարհ չէ, բայց եթե այսպես շարունակվի, միջգյուղականից բեթար կդառնա: Վարչապետն իր խոսքում անդրադարձել է ինքնանույնացման խնդրին` նշելով, որ «կոտայքցի» հասկացություն գոյություն չունի, ինչպես որ կա «լոռեցի» կամ «սյունեցի» ընդհանրականությունը: Պարոն Սարգսյանը դա բացատրում է նրանով, որ մարզի քաղաքներն իրարից հեռու են ու շատ տարբեր: Չգիտեմ, թե որքանով է նման բացատրությունը ճիշտ, բայց տեղայնական ինքնանույնացման բացակայությունը որպես բացասական գործոն հիշատակելը, իմ կարծիքով, սխալ է: Օրինակ` իմ նախնիների մեծ մասի արմատները Ղարաբաղից են, բայց դա ինձ համար ոչ ամաչելու, ոչ էլ պարծենալու աղբյուր է` պապեր են, Հայաստանի ինչ-որ մի գավառում պիտի ծնվեին: «Աշխարհագրական» նույնականացման միայն երկու նորմալ ձև կա` ազգությունը և քաղաքացիությունը. ես հայ եմ ու ես ՀՀ քաղաքացի եմ, և այդ երկու հանգամանքով էլ, անկախ ամեն ինչից, հպարտանում եմ: Մնացած բոլոր տեղայնական խմբավորումները շեշտելը մեզ միայն խանգարում է`ստեղ¬ծելով մեր միջև անիմաստ և անհասկանալի «բաժանարար գծեր»:
Կառավարության անցկացրած հարցման մեջ կան, իհարկե, նաև զավեշտական դրվագներ: Օրինակ, նշվում է, որ` չնայած այլ մարզերի համեմատ սոցիալ-տնտեսական ցուցանիշները բարվոք չեն (ուրեմն, ասենք, Շիրակի մարզում ավելի՞ բարվոք են], «մարզն ամենալավատեսն է, այսինքն` քաղաքացիները ապագայի նկատմամբ տրամադրված են լավատեսությամբ» [վարչապետի խոսքը մեջբերում եմ ըստ gov.am-ի]: Ինչ խոսք, հաճելի է ապրել լավատես մարդկանց շրջապատում: Սակայն կառավարության ղեկավարը, ցավոք, չպարզաբանեց, թե որն է այդ «մարզային» լավատեսության աղբյուրը: Ըստ երևությին, պատճառն այն է, որ մեր մարզպետը Կովալն է»: