Առավոտ թերթի գլխավոր խմբագիրն այսօրվա համարում գրել է. «Եվ այսպես, Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, ևս մեկ անգած ցույց տալով, որ քաղաքական ամբիցիաները նրա համար երկրորդական են, հանեց իր անունը թիվ 7 ընտրատարածքի մեծամասնական թեկնածուների ցուցակից. Պատկերացնո՞ւմ եք, եթե չհաներ, ինչ էին նրա հետ անելու ՀԱԿ-ականները` իրենց մշակութային մակարդակին և ընտանեկան դաստիարակությանը համապատասխան` «հաճախորդ», «դհոլ» և «ախք» որակումները առավել մեղմ կթվային: Պարոն Հովհաննիսյանի այս քայլը ես գնահատում եմ որպես իր անձնական որակների դրսևորում, ոչ թե իր կուսակցության դիրքորոշման արտահայտություն: Որովհետև նրա կուսակիցներն այլ ընտրատարածքներում, օրինակ` Զարուհի Փոստանջյանը, նույն բանը չեն անի: Դե, իսկ ՀԱԿ-ից նման բան ընդհանրապես հնարավոր չէ սպասել, որովհետև, ինչպես հայտնի է, հենց նրանք են ամենաճիշտը և ամենաընդդիմադիրը: Այդ դիրքերից շանտաժը, բնականաբար, շարունակվելու է. «Եթե դու այսինչ բանը չանես, ես կասեմ, որ դու այսինչն ես»:
Իշխանությանը հենց դա է պետք` այս մանկապարտեզային մակարդակի փոխադարձ խայթոցները ընդդիմադիրների միջև, որը իշխանական քարոզչությունը անհրաժեշտության դեպքում կուռճացնի տիեզերական մասշտաբների, իսկ ՀՀԿ ցուցակում հատուկ ընդգրկված են մի քանի հոգի, որոնց հիմնական գործառույթը, կարծում եմ, առաջին նախագահի և նրա զինակիցների հասցեին «փիս-փիս» բաներ ասելն է լինելու: Նման դատարկ բաներով հասարակությանը զբաղեցնելը, հավանաբար, միանգամայն տեղավորվում է ընտրարշավի իշխանական սցենարի մեջ: Իր նշանակությամբ նման բանավեճը չի տարբերվելու ՀՀԿ-ի կամ ԲՀԿ-ի նախընտրական միջոցառումների ժամանակ զանազան աստղերի երգուպարից:
Մինչդեռ ես կցանկանայի, որ ընտրական պրոցեսի հարգարժան մասնակիցները բանավիճեին իրականում գոյություն ունեցող տնտեսական, սոցիալական, իրավական, մշակութային խնդիրների մասին: Թերևս որպես շոու դա այնքան էլ զվարճալի չէ, բայց համաձայնեք, որ Հայաստանի բնակչության մեծամասնության վիճակը նույնպես զվարճանալու տեղիք չի տալիս: Լուրջ խնդիրների շուրջ բանավեճը պետք է նպաստի ոչ միայն ընտրողների կողմնորոշմանը, այլև միտքը շարժելուն, ի վերջո` մեր կյանքում իրական փոփոխությունների հասնելուն:
Նման` իմ տեսանկյունից ճիշտ ուղղությամբ ընթացող բանավեճ ես երեկ վարում էի «Ա1 + »-ով: Տնտեսական խնդիրներ էին քննարկում հանրապետական Վարդան Այվազյանը և դաշնակցական Արծվիկ Մինասյանը, քննարկում էին ակտիվ, կրքոտ, բայց չէին անցնում բարեկրթության սահմանները: Եվ ամենակարևորը` խոսում էին կոնկրետ բաների` հարկերի, մենաշնորհների, փոքր ու միջին բիզնեսի մասին: Ես մասնագետ չեմ, բայց ինձ թվում է, որ նման քննարկումների արդյունքում է հնարավոր ծանրագույն խնդիրների կծիկի «պոչը գտնել»:
Իսկ իրար վիրավորելն ու շանտաժելը, ի վերջո, կմնան քաղաքական լուսանցքում»:
- 12:11Ինչպես են մարդկանց գազան դարձնում
- 11:24Ղարաբաղյան շարժման ստվերոտ կողմերը-1
- 11:56Ինչո՞ւ ԵԽԽՎ-ում նախագահը չխոսեց ՌԴ-ի կողմից Ադրբեջանի սպառազինման մասին
- 10:45«Արա, առաջ իրենք էլ էին ապրում, մեզ էլ էին թողում, որ ապրենք». Կհաջողվի՞ «քցել» Եվրոպային
- 10:45Արդարադատության նախարարության պատասխանը ՀՀ–ում նույնասեռական ամուսնությունների թույլատրման մասին
- 10:45Իշխանությունն ուզում է «աննկատ» Ղարաբաղը տա թուրքերին, դրա համար տարկետման թեման է բարձրացնում
- 12:27Կանչում են ապրիլյան պատերազմի մասնակից զինծառայողներին, որ հոգեբանորեն ճնշե՞ն… հայրենասիրություն, բան…
- 11:2950 տարի առաջ, ինչպես և հիմա, ոչ ոք չէր հավատում պաշտոնական ոչ մի բառի
- 10:45Մեր հասարակությունը հավատում է միայն աղետալի լուրերին. ի՞նչ է եղել իրականում Ժնևում
- 12:28Ոչ միայն փոթորիկ է, այլև երկրաշարժ, Ատոմակայանից ռադիոակտիվ նյութերի արտահոսք