Ի հեճուկս  իրավական դաշտի նկատմամբ հանրության դժգոհության աճի,  մեր երկրում սնկի պես աճում են իրավապաշտպան հասարակական կառույցները և կազմակերպությունները, որոնք մի կտոր հաց փախցնելու նկատառումով պատրաստ են ամեն  ինչի: Դրանից տուժում են բարեխիղճ կամ համեմատաբար պարկեշտ աշխատող մարդիկ , ու թացն ու չորը այրվում է միատեղ:

Մեր նախորդ հրապարակումներից մեկում մենք անդրադարձել էինք իրավապաշտպան մի կառույցի,  մասնավորապես «Գլոսա»  հասարակական կազմակերպությանը,  որը հիմնադրվել է 2010-ի հունվարի 10-ին:

Հիմնադիր նախագահ Աշոտ Համբարձումյանը, որի ղեկավարած կառույցը շահույթ  չհետապնդող հիմնարկ է,  մեզ հետ զրույցում ասաց, որ ինքն արյուն է թափել այս երկրի համար` ասել է թե արցախյան պատերազմի մասնակից է, սակայն զբաղվում է իրավապաշտպանությամբ ու ինչպես ինքը նշեց, տնտեսական գործունեություն է ծավալում, որի շնորհիվ պահում է «Գլոսան» և դրամաշնորհների հետ էլ գործ չունի:

«Հայկական Վարկածի» հետ զրույցում  նա նշել է նաև, որ «Հասարակական գործունեության հետ մեկտեղ, «Գլոսա»-ի ներսում վերջերս հիմնվել է «Գլոսա Գոկուս» ՍՊԸ իրավաբանական խորհրդատվության կենտրոնը, որն արդեն շահույթ հետապնդող կառույց է:

Նախ կառույցի մասին. ըստ մեզ ներկայացված տարբերակի Քաղաքացիները կարող են այստեղ անվճար իրավաբանական խորհրդատվություն ստանալ: Սակայն ավելի ուշ ստեղծված բաժնում՝ «Գլոսա Գոկուս»- ում  հայցվորի գործը համապատասխան դատական կամ պետական ատյաններում ներկայացնելու համար քաղաքացին պայմանագիր է կնքում ՍՊԸ-ի հետ,  վճարումներ  կատարում, որից հետո իրավաբանը պարտավորվում է գործին ընթացք տալ: Եթե հայցվորին չի բավարարում կայացված վճիռը, ապա գործը հասնում է մինչև Եվրոպական դատարան: Գործի բարդությունից և ծավալից է կախված իրավաբանի մատուցած ծառայությունների արժեքը, որը սկսվում է 50 հազարից:

Կառույցի նախագահ Համբարձումյանը հավաստիացնում  էր , որ մինչ այժմ պարտված գործ չունեն, իսկ եթե գործի հետագա ընթացքն իրավաբանը չի երաշխավորում, այդ դեպքում գումարը վերադարձնում է հայցորին: Հենց այս կետում պետք է կանգ առնենք.

Հայկական Վարկածի խմբագրություն դիմում-բողոք է  ներկայացրել  Երևանի բնակիչ  Կարինե Մանուրյանը,  որը հավաստիացնում է, թե  « Գլոսան» հասարակական կազմակերպության անվան տակ  մարդկանցից գումարներ է կորզում և թողնում ձեռնունայն:

2010-ին Մանսուրյանը դիմել է «Գլոսա» ՀԿ, որպեսզի  իրեն հուզող հարցի վերաբերյալ իրավական օգնություն ստանա: Գործը ստանձնել է «Գլոսայի» արդեն նախկին աշխատող  իրավաբան  Գարիկ Մկրտչյանը,  որը հետագայում, ինչպես պնդում է Մանսուրյանը. «Իրենից վերցրել  է 200 դոլար գումար և ևս 15 հազար դրամ է անհրաժեշտ եղել  3 հատ  փաստաթուղթ արխիվից հանելու համար: Գարիկ Մկրտչյան  իրեն վստահեցրել է,  որ գործը կուղարկի  Վճռաբեկ` ժամանակ շահելու  համար,  մինչև  նորից մտնի  առաջին ատյան: Սակայն խաբել է ու ոչինչ  չի արել»:

Այս դիմում-բողոքը  Կարինե Մանսուրյանը ուղարկել է նաև «Գլոսա»` Աշոտ Համբարձումյանին խնդրելով լրջորեն զբաղվել  վերը նշված խնդրով և այդ հարցին վերջնական լուծում տալ:

Աշոտ Համբարձումյանը պատասխանել է. «Գարեգին Մկրտչյանը  երբևիցէ չի հանդիսացել Գլոսայի աշխատակից` հակառակ դեպքում Ձեզ հետ կկնքվեր  ծառայությունների վճարովի  մատուցման պայմանագիր: Բացի այդ Դուք շարունակել եք համագործակցությունը կազմակերպության գրասենյակից դուրս: Ուստի մեր կազմակերպությունը պատասխանատվություն չի կրում Ձեր նկատմամաբ  երրորդ անձանց  կողմից  հասցված  վնասի համար:  Ձեր խնդրին իրավական լուծում տալու համար դուք պետք է օգտվեիք կազմակերպության վճարովի ծառայությունից,  որը չեք ցանկացել անել, իսկ  մայր կազմակերպության  իրավական հանձնախումբը  չի կարող  իրականացնել ձեր առաջադրանքը,   բացի անվճար  խորհրդատվությունից, որն արդեն իսկ կատարել է բազմիցս անգամ»,-  նշված է  դիմումի  պատասխանի մեջ:

Սակայն Մանսուրյանը պնդում է, որ Մկրտչյանին « Գլոսայում» է տվել  գումարը, որ Գարիկը նրանց աշխատակիցն է եղել ու իրեն չեն էլ ասել, որ այստեղ վճարովի ծառայություն է գործում ու ինքը պետք է պայմանագիր կնքի.  Հարցը պարզաբանելու կարիք ուներ, ուստի խմբագրություն հրավիրեցինք  իրավաբան  Գարիկ Մկրտչյանին:  Վերջինս  նկատեց, որ գործի հետ կապված այսպիսի աղմուկ Կարինե Մանսուրյանի կողմից  բազմիցս է  հնչել, սակայն նրա ասած որևէ խոսք չի համապատասխանում իրականությանը.  «Ես բացահայտ հայտարարում եմ,  որ այդ կինը ստում է վերջին ձևով. Ես հասկացել եմ,  որ այդ գործը չի լինելու և հրաժարվել եմ: Ու վստահեցնում եմ,   որ  որևէ գումարի  մասին խոսք լինել չի կարող: Կարինե Մանսուրյանը  թող գա ու ասի,  որ ես իրենից  գումար եմ վերցրել: Նա վճարել է միայն  արխիվից հանված փաստաթղթերի համար: Ես իրավական աջակցություն եմ ցուցաբերել իրեն`բացարձակ անվճար»:

Մենք հրավիրեցինք  նաև «տուժող»  Կարինե Մանսուրյանին, որը  շարունակ պնդում էր,  որ Գարիկն իրենից 200 դոլար է վերցրել գործն անելու համար: Եվ դա արել է մեքենայի մեջ` իր և իր ամուսնու հետ համաձայնության գալով գումարի շուրջ, ստացել է գումարը:  Դե քանի որ չկար կոնկրետ ապացույց, հարցը խոսակցություների մակարդակից դուրս գալ չէր կարող: Սակայն դա չի նշանակում, որ դրանից խնդրի կարևորությունը նվազեց: Խաբված, կամ իրենց խաբված զգացող մարդկանց պակաս չկա մեր շուրջը: Իսկ փող կպցնելու մեթոդները գնալով ավելի կոշտ ու սառն են դառնում: