Այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանը ազգագրագետ Աղասի Թադևոսյանն ասաց, որ Հայաստանում առկա միգրացիան ուղիղ համեմատական է իշխանությունների կողմից տարվող ներկայիս քաղաքականությանը: Ըստ նրա միգրացիան այս ֆոնի վրա, շատ բնական գործընթաց է:

Նա համոզմունք հայտնեց, որ Հայաստանում միգրացիան դիտարկվում է առավելապես էթնիկ հարթությունում, այդ իսկ պատճառով բացասական են ընկալվում թե` արտագաղթը, թե`մեծ թվով ներգաղթյալների համար Հայաստանի ցանկալի երկիր դառնալը: Մինչդեռ միգրացիայի խնդիրն ունի նաև իրավական, տնտեսական, մշակութային ասպեկտ:
Անդրադառնալով քաղաքական գործընթացների արդյունքում Մերձավոր Արևելքի երկրներից հայերի` Հայաստան հնարավոր ներհոսքի հնարավորության թեմային` `ասուլիսի մասնակից ժողովրդագիր Ռուբեն Եգանյանը նկատեց, որ ճիշտ է այդ երկրների հայ գաղթօջախներին ծանր օրեր են սպասվում, բայց նրանց հիմնական մասը հազիվ թե կարողանա վերադառնալ Հայաստան և ինտեգրվել հայ հասարակությանը:

«Նրանք ավելի շուտ կձգտեն հեռանալ զարգացած երկրներ` Եվրոպա, ԱՄՆ և այլն: Միաժամանակ` ես, որպես անկախ փորձագետ, կարծում եմ, որ Հայաստանում ներկայումս 2,8-2,9 մլն մարդ է ապրում: Ընդ որում, Հայաստանից արտագաղթում են մեծամասամբ տղամարդիկ` ավելի քան 70 տոկոսը»:

Ինչ վերաբերվում է ծնելիությանը. ազգագրագետ Թադևոսյանը համամիտ էր, որ միայն երեխայի ծնվելու պահին տրվող խթանիչ գումարներով ծնելիության աճ ապահովել  և դեմոգրաֆիական անկումը կանխել հնարավոր չէ:

Բանախոսները միասնական են այս հարցում. անցյալ տարվա տվյալները վկայում են, թե ծնելիության աճի` վերջին մի քանի տարիներին գրանցված դրական տեմպերը պարզապես ժամանակավոր բնույթ են կրում. «Նախորդ տարի արդեն իսկ պարզ դարձավ, որ ծնվածների բացարձակ թիվը նվազման միտում ունի: Սա տևական, հարաճուն երևույթ է, քանի որ ասպարեզ է մտնում 90-ականներին ծնված փոքրաթիվ սերունդը, որն էլ, բնականաբար, լինելով փոքրաթիվ, քիչ երեխաներ է ունենալու: Մենք վաղուց ենք թևակոխել վտանգավոր փուլ, և գալու է մի ժամանակ, երբ բնական վերարտադրության մակարդակը խիստ նվազելու է, այն արդեն իսկ նվազում է»: Ըստ նրանց այդ վտանգը առկա է, չափազանց մտահոգիչ և պարզապես պահանջում է, քայլեր ձեռնարկել:

Իսկ այն, որ  երրորդ և ավելի երեխաների համար պետությունը նպաստներ է նախատեսում, դրանց չափն իսկ հաշվի առնելով, կարելի է պնդել, որ այն չի կարող լուրջ խթան լինել, որպեսզի զույգերը մտածեն շատ թվով երեխաներ ունենալու մասին:«Միայն ոչ հեռատես մարդիկ կարող են պահի ազդեցության ներքո ոգևորվել տրվող նպաստի հանգամանքից` որոշելով երրորդ և ավելի երեխա ունենալ»,- կարծում է բանախոսը: