Հայաստան- Լիբանան միջպետական հարաբերություններու ուղղությամբ սերտացման նախադրյալներ իրենք զիրենք զգալի կդարձնեն: Լիբանանի խորհրդարանի նախագահին այցելությունը Երեւան, ապա Հայաստանի կրթության եւ գիտության նախարարին գլխավորած պատվիրակության այցելությունը Պեյրութ եւ այս բոլորեն անմիջապես ետք Լիբանանի հանրապետության նախագահին սպասվող ժամանումը Երեւան, դիպաշարին հետեւողին մոտ կհառաջացնեն այն համոզումը, որ երկկողմ հարաբերություններու սերտացման ուղղությամբ նկատառելի քայլեր կառնվի՛ն:

Այս այցելություններուն միջեւ ինկող ժամանակահատվածին Հայաստանի կառավարության կայացուցած որոշումները եւս կարելի է դիտարկել ընդհանուր այս ուղղության հանգրվաններու շարքին:

Այսպես. Հայաստանի կառավարությունը կորոշե՛ր համաձայնություն տալ.-
ա.-  Հայաստանի Հանրապետության եւ Լիբանանի Հանրապետության կառավարություններուն միջեւ շրջակա միջավայրի բնագավառին մեջ համագործակցության վերաբերյալ փոխըմբռնման հուշագիրի ստորագրման առաջարկին:
բ.- Հայաստանի եւ Լիբանանի կառավարություններուն միջեւ չափանիշերու եւ որակի վերահսկման բնագավառներուն մեջ գիտական եւ արհեստագիտական համագործակցության արձանագրության ստորագրման առաջարկին: կնախատեսվի չափանիշերու առումով երկու երկիրներուն գիտական եւ արհեստագիտական փոխշահավետ համագործակցության ծավալումը:
գ.- Հայաստանի եւ Լիբանանի կառավարություններուն միջեւ վկայականներու համապատասխանեցման փոխճանաչման գործնական համաձայնագիրի կնքումին: Փաստաթուղթով կնախատեսվի փոխադարձ մատակարարվող արտադրանքի ազգային չափանիշերու ներդաշնակեցումը` միջազգային չափանիշերուն:

Հայաստանի կառավարության տված այս որոշումները նախապես կնքված համաձայնագիրներու գործնականացման կմիտին, ինչ որ բնականաբար կաշխուժացնե՛ ինչպես միջպետական, այնպես ալ երկու ժողովուրդներուն միջեւ  գոյություն ունեցող հարաբերությունները: Եթե որոշումներուն առաջին կետը կվերաբերի առավելաբար կենսոլորտային խնդիրներուն, ապա հաջորդ երկու կետերը ուղղակի առնչված են գիտության եւ արհեստագիտության ոլորտներուն: Այս ընդհանուր պարունակին մեջ ալ պարագայականության պետք չէ վերագրել Լիբանանի պետական վարժարաններուն տրված շոշափելի օժանդակությունը, Հայաստանի կառավարության կողմե:
Յայտնապես գիտական մարզի ուղղությամբ Երեւանը կաշխուժացնե՛ իր գործունեությունը Լիբանանի մեջ, ինչ որ մտածել կու տա, որ գիտությունը գերակա մարզ է համագործակցության ծավալման ընդհանուր մոտեցումներուն մեջ:
Քաղաքական մեկնաբանությունը այստեղ ավելի համոզիչ կդառնա: Այս սյունակներեն շատ գրված էր, որ շրջանին եւ այս երկրին մեջ թրքական գործոնի գերաշխուժացման դրսեւորումներուն դիմաց, Երեւանի նախաձեռնողականությունը Հայաստան-լիբանան միջպետական հարաբերություններու սերտացման առումով ավելի քան անհետաձգելի է: Փաստորեն, այդ նախադրյալները երկու երկիրներու մայրաքաղաքներու քաղաքական միջավայրերուն մեջ սկսած են տեսանելի դառնալ: Անգարան թափանցումի իր քաղաքականության մեջ կրթությունն ու գիտությունը դարձուցած էր առաջնային թիրախ, հետագային մեծ դռներե մուտք գործելու համար արաբական աշխարհ, ընդ որում` Լիբանան:
Երեւանի նախաձեռնողականության դրսեւորումները հիմնովին ողջունելի են: Գործնականացման շարունակական եւ հետեւողական փաստերը կսպասվին անշուշտ: Իսկ գաղութը այստեղ ձեռնածալ չմնալու եւ կրավորականութենեն դուրս գալու բոլոր պատճառները ունի: Բոլոր պատճառները ունի Երեւան-պեյրութի միջեւ մարդկային կամուրջի վերածվելու, ամենեն կազմակերպված ձեւով:
Երեւան-Պեյրութ հարաբերություններու սերտացումն ու ամրապնդումը միայն չեն խթաներ  լիբանանահա համայնքի նոր դերակատարությունը: Անոնք վստահաբար հաշվի կառնվի՛ն շրջանին եւ երկրին մեջ մեծ դռներե անընդմեջ  մուտք գործող Անգարայի կողմե: Երեւցող նախադրյալներու արդյունավետ զարգացման պարագային, անոնք կրնան նույնիսկ գեթ որոշ չափով նեղցնել այդ դռներուն մուտքը նոր օսմանցիներուն դիմաց:
Շահան Գանտահարյան
«Ազդակ»ի գլխավոր խմբագիր