Հերթական հեռուստամարաթոնն է՝ տելեթոն, կամ ով ոնց սիրում է ասել: Հետո վերջում կասեն`«Հայաստան» համահայկական հիմնադրամից հայտնում են, որ «Հեռուստամարաթոն 2010»-ի արդյունքում հավաքագրվել է XX, YYY, ZZZ ԱՄՆ դոլարի նվիրատվություն ու նվիրատվության խոստում»: Խոստումս ո՞րն ա, ո՞վ ա  ստուգողը

«Կոչ ենք անում բոլորին` արժանի մասնակցություն ունենալ համազգային միջոցառմանը` ի բարօրություն մեր ժողովրդի, հանուն մեր նվիրական իղձերի իրականացման», — ասում են ԼՂՀ պատգամավորները մարաթոնի մեկնարկին: Ո՞ր ժողովրդի, ո՞ր իղձերին: Ինչի՞ են իրանք իրանց փափկասուն ու հեռագնա իղձերը նույնացնում ղարաբաղցի յոլա տանողի առօրյա կարճամիտ իղձերից:

«Հըլը մի հատ գնացեք-տեսեք էն ճանապարհները, էն տները, որոնք դուք սարքում եք Ղարաբաղում»,- ասում էր հաղորդավարն ընտանեկան լոտոյի ձայնով: Բայց ո՞նց էր ցույց տալու և ի՞նչը:

Սփյուռքը մեզ պահում է հիվանդի պես: Իսկ հիվանդը չի ուզում առողջանալ: Հակառակը՝ նա ամեն կերպ ցանկանում է ի ցույց դնել իր վատ վիճակը, օրինակ՝ հեռուստամարաթոնի գովազդային հոլովակում Ղարաբաղը անապատի տեսքով ներկայացնելով, որտեղ երեխաները վարդավառ են խաղում իրար վրա ավազ շփելով: Հոլովակը «Շարմ»-ինն է, արդեն քանի տարի, նկատենք: Ջուր ա պետք Ղարաբաղին: Անջուր ա Ղարաբաղը, մարդիկ ձիերով են ջուր կրում, կեղտոտ են, ջուր չունեն լողանան, մաքրենք Ղարաբաղը, ջուրը մաքրություն է: Ու մեր սփյուռքահայ բարեկամները, ովքեր իրենց լավ բախտից չեն ունեցել մութ ու ցուրտ տարիներ, չգիտեն, որ անջուր էլ կարելի ա լողանալ, մի ձեռքով, վռազ պատկերացնում են բուրավետ ղարաբաղցուն, ու նրան մաքրելու մաքրասիրական մղումից զոհաբերում են դոլարներ, եվրոներ ու ռուբլիներ… Մաքրվեք բա, հայ ենք, պիտի մաքուր լինենք: Հազիվ թե սփյուռքահայերին ցույց տային Ղարաբաղի սառնորակ աղբյուրները, որտեղի անմահական ջրի նման ջուր նրանցից շատերը չեն էլ խմել երբևիցե: Հա, բան չեմ ասում, ջրի խնդիրը կա: Բայց ինչի՞ է պետք էդպիսի ողորմելի տեսքով ներկայացնել ամեն բան: Հա՜, մոռացել էի հիվանդի մասին: Իհարկե, որպեսզի ամրագրեն ու ամրապնդեն հիվանդի կարգավիճակը: Ջրի խնդիրը լուծեք, բան չունեմ ասելու: Բայց ինչի՞ եմ ես էսքան համոզված, որ էդ ավելորդ ծախսերը, Բակոյի ԱՄՆ հասնելը, հետն էլ մի մեծ շքախումբ շոու բիզնեսի տիեզերական անճաշակ համաստեղությամբ: Ու արի ու մի ասա, որ այ մարդիկ, չե՞ք զզվել էս դեմքերից, չե՞ք տեսնում նրանց վատ խաղը, չե՞ք զգում, որ ձեզ մոլորեցնում են: Ախր ամեն հայերեն ասված բառ չի որ ճիշտ բառ է: Ախր ամեն մի հայկական երգ չի, որ երգ է: Էլ չշարունակեմ:

Սփյուռքահայ ընկերուհիս, հուսով եմ, նա դեմ չի լինի իր անունը հիշատակելուն, Շաքե Բերբերյանը երբ Երևանում էր, հարցրեց.

«Իսկ հիմնադրամի դրամը ո՞ղջը կէրթա նպադակին, թե՞ ուդում են»

Իսկ ես ի՞նչ պատասխանեմ, շա՞տ գիտեմ, ես գիտե՞մ ինչ են լինում էդ փողերը:

«Ես վստահում եմ «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամին», — ժամանակ առ ժամանակ ասում էր ինչ-որ հայտնի դեմք: Ես չեմ վստահում «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամին:

Չէ, ստեղ խոսքս ընդհանուր առմամբ հոգաբարձուների խորհրդի, կամ Հիմնադրամի սպասարկող անձնակազմի մասին չի խոսքը, նրանք չեն գնում ճանապարհի ամեն հատված ստուգում, որ ինչպես կտեսնեն սփյուռքահայերը կամ հոգաբարձուները ավտոմայրուղու այն հատվածները, որոնք շահագործման հանձվելուց քիչ անց հերթով փլուզվել են: Ո՞վ է նրանց ցույց տվել ասֆալտը, որի վրա արդեն բուսականություն է աճում ճեղքվածքներից, կամ ակտիվորեն քանդուքարափ  լինող Հադրութ և Մարտունի տանող ճանապարհները, որ նոր են սարքվել կարծես հիմնադրամի փողերով: Ու հետաքրքիրը նա է, որ  այն հատվածներն էն ամենավատ վիճակում, որոնք վերջում են հանձնել: Նենց որ, գտեք էն մարդկանց, ովքեր էդ ամենը կերել են, ու հետ ուզեք ձեր փողերը սփյուռքայհայ բարեկամներ, ձեր հիվանդին դիալիզի տեղ կլիզմա են արել: Այսինքն, փնտրել պետք էլ չի, ոնց հասկացա, դա հենց  Բակո Սահակյանի «պադրյադչիկներն» են, որոնց ինքն ա ընտրել տենդերներով: Լսել եմ, ինքը իրան նույնացնում ա  Հիմնադրամի հետ, ոնց-որ նույնիսկ ինչ-որ պաշտոն են իրա համար Սերժն ու Քոչարյանը տեղ անում ու հիմա էլ, թեև ինքը ընդամենը հոգաբարձուների խորհրդի նախագահի տեղակալն է, և Հիմնադրամն ունի փաստացի գործադիր տնօրեն, նա էլի շարունակում է ստվերային կառավարում իրականացնել և Հիմնադրամ-նախագահական կապի գլխավոր միջոցն է:

Ո՞վ պիտի սրանով զբաղվի, կարաք ասեք: Ինչի՞ պիտի էս հիվանդ հասարակության կոնկրետ հիվանդ մարդիկ, ովքեր կյանքի ու մահվան հարցի առաջ են, օգնություն չստանան, ինչ ա թե էդ օգնությունը գնում ա վերացական ճամփեքի կամ ջրի: Ինչո՞ւ չի կարելի էդ մարաթոնի ընթացքում հավաքել փող կոնկրետ սրտի վիրահատություների, զանազան օրգանների տրանսպլանտացիների կարիք ունեցողների, քաղցկեղով ու ՄԻԱՎ/ԶԻԱՀ-ով, Հեպատիտ C-ով հիվանդներին բուժելու համար: Ինչի՞ չի սփուռքը բուժում իրականում հիվանդին, հիվանդ հասարակությունը պահելու փոխարեն: Ո՞վ կպատասխանի իմ հարցին: Թե՞ էդ ժամանակ հնար չի լինի դեղերից կտրել, շինանյութ չի, կամ լյարդի տեղը թոք պատվաստել: Է՜հ, անտերանոց ա էլի: Գոնե սփյուռքահայերը, իրանք խի՞ չեն էդպիսի մի առաջարկ անում: Ձիով ջուր կրել կլինի, իսկ չաշխատող սրտով ապրել՝ ոչ:

Սիրելի սփյուռքահայեր, մի թողեք ձեզ շլանգի տեղ դնեն, ուշքի եկեք, մարդ եղեք, էս տարի փող փոխանցեք ոչ թե հիպոթետիկ ջրեր քաշելուն կամ ճամփա սարքելուն, այլ կյանքեր փրկեք, իրական, այսօր, այստեղ: Մի խառնեք առաջնայնությունները` (prioritet)Մարդու կյանքից ավելի թանկ բան չկա ախր…

Նրանց համար, ում առաջնայնությունները խախտված չեն` օգնեք այս տարի Էլենին ու Սյուի մայրիկին ապրել: Հաշվեհամարները հղումներով` Ինչ-որ բան մեր մեջ փչացել է… եւ  Փող ունես՝ ապրում ես, փող չունես՝ մեռի՞ ..