«Երիտասարդությունը հատուկ տարիքային-սոցիալական խումբ է, որը զանազանվում է տարիքային շրջանակներով ու հասարակության մեջ ունեցած իր կարգավիճակով՝ անցում մանկությունից ու պատանեկությունից դեպի սոցիալական հասունություն: Որոշ գիտնականների կարծիքով երիտասարդությունն ընկալվում է որպես երիտասարդ մարդկանց համախմբություն, որոնց հասարակությունը սոցիալական կայացման հնարավորություն է տալիս, ապահովելով արտոնություններով, բայց միևնույն ժամանակ սահմանափակելով սոցիումի որոշակի ոլորտներում նրանց ակտիվ մասնակցությունը:

Համաձայն Երիտասարդության իրավիճակի մասին Համաշխարհային զեկույցի, 2005-ի ընթացքում երիտասարդների թիվը (15-24 տարեկան անձանց) աճել է 1995թ. 1,02 միլիարդից 1,15 միլիարդի: Ներկա պահին երիտասարդները կազմում են երկրագնդի բնակչության 18 տոկոսը, երիտասարդների 85 տոկոսն ապրում է զարգացող երկրներում, 209 միլիոնը ստիպված են գոյատևել միջոցներով, որոնք չեն անցնում օրական մեկ ամերիկյան դոլարից, իսկ 505 միլիոնը ստիպված է բավարարվել օրական 2 ԱՄՆ դոլարով: Այսօր 10 միլիոն երիտասարդ ապրում է ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ով: Չնայած երիտասարդների նոր սերունդը ողջ մարդկության պատմության ընթացքում ամենակրթվածն է, այսօր 113 միլիոն երեխա դպրոց չեն հաճախում, և այս թիվը լիովին համեմատելի է 130 միլիոնանոց անգրագետ  երիտասարդների թվի հետ»:
Սա Վիքիպեդիայի տվյալներն են:
Ի՞նչ է անում մեր պետությունը երիտասարդների համար: Google համակարգում Հայաստանի վեբ-կայքերում որոնման արդյուքները երիտասարդության պրոբլեմների հետ կապված այդքան էլ շատ չէին:
Չնայած նրան, որ 2008թ. Հայաստանի Հանրապետության վարչապետի հանձնարարությամբ ՀՀ սպորտի և երիտասարդության հարցերի նախարարության երիտասարդական քաղաքականության վարչության կողմից արդեն մշակվել է «Երիտասարդության մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծը, սակայն մինչ այսօր այդ իրենքը ոչ մի կերպ չեն կարողանում անցկացնել ՀՀ Ազգային ժողովում: Չնայած ասում են, որ  Ազգային ժողովի պատգամավորներ Վիկտոր Դալլաքյանի և Վարդան Բոստանջյանի ջանքերով ձեռք է բերվել համաձայնություն առանցքային հարցերի շուրջ և նոր` միասնական «Պետական երիտասարդական քաղաքականության մասին» և «Երիտասարդության մասին» ՀՀ օրենքի նախագծի մշակման ուղղությամբ:

Այս օրենքը սահմանում է Հայաստանի Հանրապետությունում պետական երիտասարդական քաղաքականության սուբյեկտները, սկզբունքները և նպատակները, կարգավորում պետության և պետական երիտասարդական քաղաքականության սուբյեկտների միջև փոխհարաբերությունները:
«Ռազմավարության մեջ շատ կարևոր մի կետ կա, որին իրենց աջակցությունն էին հայտնել ՀՀ նախագահն ու վարչապետը՝ խոսքը երիտասարդ ընտանիքներին բնակարաններով ապահովելու ծրագրի մասին է։ Երիտասարդ ընտանիքներին կտրվի ճկուն հիպոթեքային վարկավորում, որի շնորհիվ կկարողանանք լուծել սոցիալ-տնտեսական մի մեծ խնդիր, որը մշտապես հուզել է երիտասարդ ընտանիքներին։ Ծրագրի մասին դրական կարծիք է ստացվել ՀՀ ֆինանսների նախարարությունից», գրում է «Երիտասարդական միջոցառումների կազմակերպման կենտրոն» ՀԿ-ի կայքը։
Ինչո՞ւ է այդքան երակարձգվում այդ օրենքի ընդունումը, միթե՞ երիտասարդների խնդիրները այդպես էլ շարունակելու են դիտարկվել «Սպորտի ու երիտասարդության» նախարարությունում, անհեթեթ մի համադրություն՝ սպորտ և երիտասարդություն, ինչո՞ւ պետք է երիտասարդության ու սպարտի նախարարությունը միասին լինեն: Եթե միայն դա չի տանում դեպի հետագա ռազմականացում, որն ինչպես գիտենք սպորտի հետ, թիմային ոգու հետ համաշունչ է: Իկս գուցե այդ համադրումն ունի մի այլ նպատակ՝ ազգայնականացնելու երիտասարդությանը, կուսակցականացնելու ու զոմբիացնելո՞ւ: Զանազան «Բազեներ», «Սյունյաց արծիվներ»: Պատահական չէ, որ Սպորտի ու երիտասարդության  փոխնախարարը՝ Խաչիկ Ասրյանը «Սյունյաց արծիվներ» պրոհանրապետական երիտասարդական զոմբիահավաքի ու հեռախոսներով հարսանքիների ֆինանսավորմամբ հավաքագրված — գայթակղված ՀՀԿ-ական ոլորտ մղված սյունեցիների «պապան» է, ու արդեն ոչ միայն սյունեցիների, բա դարձան «Հայոց արծիվներ» չէ՞, բա փողոցներ փակեցին ու միտինգներ արեցին չէ՞, բա մարտական պատրաստակամության զորավարժություններ արեցին չէ՞: Ի՞նչ է անում նա փոխնախարարի պաշտոնում, ո՞վ է նրան նշանակել: Ինչո՞ւ պետք է մի ողջ երկրի երիտասարդության փոխնախարարը լինի ՀՀԿ-ական մանկլավիկ:
Երիտասարդությունը ամենազաատ, ամենահամարձակ տարիքն է, ջահելների վրա միշտ դրել են պարտականություններ, որոնք չեն կարողացել կատարել ահելները: Տվյալ դեպքում, ես վատ հոտ եմ առնում մեր «Սպորտի և երիտասարդության» նախարարության համադրումից: Նախ, բացի ամպագոռգոռ հաշվետվություններից այդ կառույցն ուրիշ ոչինչ չի անում երիտասարդների համար, ուրեմն, թող ավելի լավ է չլինի:

 
Այսինքն, մենք պետք է շնորհավորենք «Սպորտի ու երիտասարդության» օրվա կապակցությա՞մբ մեր ջահելներին, հա՞:

Չեմ ուզում խորանալ, այսօր այդ օրը չի, բայց երիտասարդները, ովքեր մեր վաղվա օրվա հույսն ու հավատն են, չպետք է լռեն անարդարություն տեսնելիս, չպետք է թույլ տան, որ իրենց նախարարեն կամ ղեկավարեն անարժանները, որպեսզի չզոմբիանան ու վաղը-մյուս օրը չդնեն իրենց զոհի տեղ, որ իբր՝ մեր կյանքը չստացվեց:
Շնորհավոր ձեր տոնը, սիրելի երիտասարդներ: Եղեք առողջ մարմնով ու ոգով, ու մի մոռացեք, որ, ինչպես ասել է Լեոնարչդո Դա Վինչին՝ «Ձեռք բեր երիտասարդ տարիքում այն, ինչը տարիներ հետո կհատուցի քեզ ծերության հասցրած վնասը: Ու հասկանալով, որ ծերության սնունդն իմաստությունն է, երիտասարդ տարիքում այնպես արա, որ ծերությունդ սոված չմնա»:
 
Հայկական Վարկած