Մամուլում հրապարակումներ եղան, որ «Լավաշի» Սուրիկի  ավագ որդին` Արտուշ Հակոբյանը, ինչպես փորձում է ներկայացնել հայրը, անմեղ գործարար չէ, չնայած մեզանում անմեղ գործարարներ գրեթե չկան: Արտուշը լուրջ հանցագործի համարում ունի և նախկինում մի քանի անգամ դատապարտված է եղել ծանր հոդվածներով. «1961թ. ծնված Արտուշ Հակոբյանը. առաջին անգամ դատվել է 1987թ. մարտին՝ պետական ունեցվածքի հափշտակման մեղադրանքով և դատապարտվել է 13 տարվա ազատազրկման: 1990թ. հունիսին կրկին դատապարտվել և երեք այլ կալանավորների հետ փախել է կալանավայրից: Իրեն հետապնդելու ժամանակ զինված դիմադրություն է ցույց տվել ոստիկաններին: Արդեն 1998-ին կազմակերպել և առևանգել է այն ժամանակ բանկերի ասոցիացիայի նախագահ Բագրատ Ասատրյանին, պահել Գառնիում և 100 հազար դոլար փրկագին պահանջել: Հաջողացրել է խույս տալ, բայց կարճ ժամանակ անց կրկին կալանավորվել է, բայց դատարանում, ինչպես բոլոր նախորդ անգամները, դատախազի միջնորդությամբ ճանաչվել է հոգեկան հիվանդ և տեղափոխվել Սովետաշենի հոգեբուժարան՝ իբր, հարկադիր բուժման: Մեր աղբյուրը պնդում էր, թե նա այսօր էլ «օրենքով» պիտի լիներ հոգեբուժարանում՝ ուժեղացված ռեժիմի տակ, բայց այդ ռեժիմն էլ է խախտված եղել, և նա եղել է կիսաբաց ռեժիմում: Ասում են՝ այդ ողջ ընթացքում նրան այցելել են ազդեցիկ դատախազներ: Վերջին անգամ հոգեբուժարանից փախել է 2001-ին և մինչ օրս ազատության մեջ է եղել», — գրում է «Առավոտը»:

Այն որ մանրամասները շատ հետաքրքիր են ու մտածելու տեղիք են տալիս կասկած չի հարուցում, սակայն ամենահետաքրքիրը հոգեբուժարանի դերն է. գաղտնիք չէ, որ «Նուբարաշենի հոգեբուժարանը», որ երկար տարիներ ղեկավարել է հանրապետության գլխավոր հոգեբույժը,  եղել է բանակից, կալանավայրից ազատվողների հուսալի հենարանն ու գործընկերը, սակայն զարմանալիորեն միշտ`աղմկահարույց բացահայտումներում շրջանցվել է:

Տարիներ առաջ այդպիսի  մի աղմկահարույց պատմություն եղավ հենց նուբարաշենի խճուղում, քրեական հեղինակություն Ֆառի`Արթուր Սարգսյանի պատվերով (մեկ հոգու գլխագինը 50 հազար դոլար: Իհարկե, իրական պատվիրատուն բոլորովին այլ անձ էր, Ֆառն ընդամենը կազմակերպիչ էր), սպանության առաջադրանք էր ստացել քիլլերների  մի խումբ: Թիրախը Ծաղիկ Ռուբոյի`ԱԺ պատգամավոր Ռուբեն Գևորգյանի  եղբոր երկու  որդիներն էին: Նրանցից մեկը պետք է «օրենքով գող» կարգվեր և հարկ էր, որ ազատվեր բանակից:

Դեպքը տեղի ունեցավ Նուբարաշենի խճուղում հենց փողոցի վրա, տաքսի ավտոմենքենայի մեջ սպանվեցին ՊՆ բուժվարչության պետի տեղակալը, տաքսու վարորդը և  Գևորգյան եղբայրներից մեկը: Նրանք եկել էին նուբարաշենի հոգեբուժարան որպեսզի «հոգեբուժարանով» բանակից ազատեին Գևորգյան եղբայրներից մեկին: Գործը բավական մեծ  հնչեղություն ստացավ,գործով անցնող տեղեկությունները հաստատվեցին, սակայն թե ՊՆ բուժվարչության պետի այնտեղ գտնվելու փաստին, թե  հոգեբուժարանին այդպես էլ չանդրադարձան.

Ասում են այս անգամ Ոստիկանությունը, պատրաստվում է  զբաղվել  նաև«Նուբարաշենի»  հոգեբուժարանով, որը, դատելով այս  պատմությունից, ըստ էության, «դարձել է կրիմինալ «հոգեխանգարվածների» ապահով ապաստան»: Մենք զանգահարեցինք «Նուբարաշեն» մեկնաբանություն ստանալու ակնկալիքով, սակայն հեռախոսներն այնտեղ համառորեն լռում էին:  Իսկ Գլխավոր հոգեբույժ Սամվել Թորոսյանի բջջայինին պատասխանեց նրա կինը, տեղեկացնելով, որ Թորոսյանը վիրահատվել և  գտնվում է հիվանդանոցում, ու չի կարող պատասխանել զանգերին: Հետաքրքիր  է, որ առողջապահության նախարարությունում այս մասին տեղյակ չէին.