Այսօր  ասուլիսի էին հրավիրվել  հոգեբան Սամվել Խուդոյանը և Դրամատուրգ Կարինե Խոդիկյանը: Նրանց քննարկումը վերաբերվում էր Արարատի մարզում կատարված սահմռկեցուցիչ սպանությանը, թեպետ հարցը ընդհանրացվեց.

Բանախոսների կարծիքով ընտանեկան բռնությունները միշտ էլ եղել են, պարզապես նախկինում այդ թեման ավելի քողարկված է եղել, իսկ այսօր այն ավելի բաց է, ավելի շատ են խոսում բռնությունների մասին:

Տիկին Խոդիկյանը համոզված է, որ  «Ինչպես ծնվում են նկարիչ կամ բանաստեղծ, այնպես էլ մոլագար են ծնվում. Նրանց մեջ ինչ-որ գեն խախտվում է։ Բայց այն հասարակությունը, որն ավելի բարեկեցիկ է, որտեղ մարդը որքան կայանում է, ինքնասպանության կամ սպանության դիմելու հավանականությունն ավելի քիչ է»:

Խուդոյան էլ ասաց, որ խնդրի շուրջ անելիք ունեն բռնությունների կանխարգելմամբ զբաղվող կազմակերպությունները, մեդիան` որը հսկայական ազդեցություն կարող է թողնել իր հաղորդումներով, քննարկումներով ձևավորելով այն արժեքային համակարգը, որը բացառում է ագրեսիան ու բռնությունը:

Կարինե Խոդիկյանը համոզմունք հայտնեց, որ սոցիալական խնդիրներն են հիմնական դրդապատճառը բռնությունների ու ագրեսիայի: «Մարդը, որը տեսնում է՝ ամբողջ օրն աշխատում է, բայց չի կարողանում ընտանիքը պահել, իսկ այսօրվա դուրսպրծուկները միլիարդներ են շաղ տալիս, դա էլ է ագրեսիա ծնում: Մի անգամ կինը փող կուզի, երկրորդ անգամ…. »:

Մարդկային անզորությունը չարություն է ծնում: Ապահովված ընտանիքներում է հնարավոր սեր ու խնդություն գտնել: Սրանք պարզ ճշմարտություններ են, որոնք մեր  երկրում ռազմավարություն հիմքում պետք է դրվի. Անկարողությունը բերում է հետևանքներ, որոնք սերունդները չեն կարողանալու մարսել:

Խոդիկյանը պատմեց, որ իր հյուրերին Մոսկվա ճանապարհելիս, օդանավակայանում նկատել է եւ խիստ զգացվել, որ մարդիկ Հայաստանից հեռանում են ոչ թե արտասվելով, ինչպես նախկինում էր, այլ չարությամբ ու թշնամանքով. «Գնացողների աչքերի մեջ այնպիսի մի ատելություն  կա։ Բայց ո՞ր մեկն է նստում ու մեկնողների լացը լացում՝ սկսած արտագաղթի դեմն առնող պետական պատկան մարմիններից մինչեւ կուսակցություններ ու հասարակություն»:

Նա համոզված է, որ չունենք այն պետությունը, որը կպաշտպաներ քաղաքացուն.