«Այն հացամթերքը, որից այսօր օգտվում է հայ սպառողը, հիմնականում անորակ է, առանց համապատասխան բաղադրության մասին պիտակավորման, արտադրավայրից, արտադրելուց մինչև ապրանքի տեղափոխումն ու վաճառքի կազմակերպումն արվում են անթույլատրելի: Այն շատ հաճախ կազմակերպվում է նկուղային, հակասանիտարահիգիենիկ վայրերում, օգտագործվում են ցածրորակ նյութեր, բարելավիչներ, իսկ մթերքի տեղափոխումն իրականացվում է ոչ պակաս հակահիգիենիկ ձևով` անպետք արկղերով, ոչ համապատասխան տրանսպորտային միջոցներով, որոնք գիշերները ծառայում են հացի, իսկ ցերեկները` մարդկանց տեղափոխելու համար: Հացը այդպես հասնում է խանութ, իսկ խանութներում գոյություն չունի ֆիքսված գին, բաղադրություն, անվտանգության սերտիֆիկատ, որոնք սպառողը իրավունք ունի պահանջել:

Հացամթերքի շուկան անվստահելի է, իսկ չէ՞ որ հացի արտադրության համար պատասխանատու են մի շարք կառույցներ, օրինակ` Սննդի անվտանգության պետական ծառայությունը, Էկոնոմիկայի նախարարության տեսչությունը եւ այլն»,- այսօր ասուլիսի ակումբի պահակի տեղում չլիենլու պատճառով բացօթյա կայացած ասուլիսին ասաց Սպառողների ազգային ասոցիացիայի և սպառողների ազգային ակադեմիայի նախագահ Մելիտա Հակոբյանը:

Մելիտա Հակոբյանը խոսեց նաեւ պոլիէթիլենային տոպրակների մեջ թարմ հացի փաթեթավորման մասին, չէ՞ որ այսօր ամբողջ աշխարհում հայտարարված է պոլիմերային աղետ, շատ պետություններ օգտագործում են թղթե տոպրակներ, որովհետեւ պոլիէթիլինային տոպրակները առաջացնում  են տարբեր հիվանդություններ ինչի արդյունքում հացամթերքը կլանում է վնասակար նյութեր: Դա ըստ բանախոսի տարբեր հիվանդությունների մասով աճի ու  որոշ հիվանդությունների երիտասարդացման պատճառներից մեկն է Հայաստանում:

Որպես հիմնախնդրի համալիր լուծում՝ ասոցիացիան նախկինում կառավարությանն առաջարկել և հիմա էլ շարունակում է պնդել, որպեսզի հացամթերքի արտադրությունն իրականացվի բարդ ընթացակարգով:
«Մենք դիմել ենք կառավարությանը` հացի արտադրությունը բաց ընթացակարգով կազմակերպելու համար, այսինքն` ամեն արտադրող պետք է վճարի  25 հազար դրամ եւ իրավունք ունենա հաց արտադրել: Դա բնավ չի հանգեցնի հացի գնի բարձրացմանը»,- ասաց տիկին Հակոբյանը:

Մելիտա Հակոբյանը նշեց, որ այս խնդիրների լուծմանը խանգարում է նաեւ սպառողների մոտ գիտելիքի պակասը:

Հ.գ. Ես վեց տարի է ապրում եմ Երեւանում, ու մինչեւ հիմա չգիտեմ, թե ինչ հաց առնեմ: Ոչ մեկը դուրս չի գալիս: Հացը բոլ ա, բայց ի՞նչ հաց ա…