«Առավոտ»-ի խմբագիրն անդրադառնում է  նորվեգացի ահաբեկիչ Անդերս Բրեյվիկի գործողություններին` գրելով. «Նորվեգացի ստահակը Արևմուտքն ուզում էր փրկել մահմեդականներից։ Եթե ինչ-որ մեկը Հայաստանում նրա այդ մտադրությունից նույնիսկ հոգու խորքում, նույնիսկ չբացահայտված հաճույք է ստանում, նա լուրջ հոգեբանական խնդիր ունի, որովհետև տառապում է փրկչի սինդրոմով. փրկչի սպասելու կամ անձամբ փրկիչ դառնալու՝ միևնույնն է։ Նորվեգիայի վարչապետը տվեց ահաբեկչության միակ ճիշտ պատասխանը՝ մեր երկիրը պետք է դառնա ավելի բաց, ավելի ժողովրդավարական։ Չնայած բնազդային ռեակցիան պետք է լիներ հակառակը՝ այսքանից հետո մենք ավելի շատ կարգելենք, կսահմանափակենք, «երկաթյա ձեռքով» այս կանենք, այն կանենք և այլն:

Բայց իշխանության արձագանքը առողջ էր. իշխանության և ամբողջ հասարակության մեծամասնության այդ առողջ մոտեցման շնորհիվ է, որ Նորվեգիան թե կյանքի ստանդարտներով, թե կոռուպցիայի ցածր մակարդակով, թե ժողովրդավարությամբ և խոսքի ազատությամբ աշխարհի ամենաառաջատար երկիրն է։ Նույնը չի կարելի ասել այն երկրների մասին, որտեղ բնակչութան մեծ մասը սպասում է «փրկիչների»: Եվ երբեմն ստանում է՝ ի դեմս Նաիրի Հունանյանի»: