«Նա, ով նախարար էր սրանից տարիներ առաջ ու կարողացավ, ըստ մամուլում հրապարակած տվյալների, 14 հանքի տիրանալ, հիմա աջակցում է այս օրենքի ստեղծմանն ԱԺ-ում»,- այսօր «Ընդերքի մասին» նոր օրենսգրքի քննարկմանը նվիրված ասուլիսում հայտարարեց Հայաստանում Կանաչների միության նախագահ Հակոբ Սանասարյանը` մատնանշելով Վարդան Այվազյանին:

Նրա պնդմամբ, օրենսգիրքը պետք է բարեփոխումներ կատարեր, սակայն իրականում այլ բան է ստացվում`հատկապես մեկ պատուհանի սկզբունքի դեպքում: «Ով առաջինը տվեց դիմումը հանք շահագործելու, նա էլ տիրանալու է»,- ասաց  Սանասարյանը:

Իսկ ՀՀ կառավարությունն այլևս դժվարանում է ֆինանսավորել անտառային համակարգը, ու չի բացառվում, որ կուզենան անտառը սեփականաշնորհել:

Նրա խոսքով` ցավալին այն է, որ հանքարդյունաբերությունն այժմ դարձել է պետական պաշտոնյաների մենաշնորհ:
Սանասարյանը հավելեց, որ եթե յուրաքանչյուր պոչանքի համար շահագործողը հարկ վճարեր, կստացվեր տարեկան 700 միլիոնից ավել դրամ, սակայն «հանքարդյունաբերությամբ զբաղվողները նաև հարկ չեն վճարում դատարկ ապարների համար»:

«Այս ճանապարհը փակելու մի ուղի կա. ինչպես օրենքով է գրված, որ ընդերքը պետության բացառիկ սեփականությունն է, այնպես էլ` գրվածը խոսքին պետք է համապատասխանի»,- ասաց նա:

Սանասարյանի խոսքով` ամեն ինչ սկսվեց 1994 թ.-ից, երբ Հայաստանը վավերացրեց Վաշինգթոնյան կոնսենսուսը, որի համաձայն` «պետությունը պետք է տնտեսական գործունեությամբ չզբաղվի, ու դրանից հետո Հայաստանի ամբողջ կյանքը ենթակա է Միջազգային արժութային հիմնադրամի պարտադրանքին»: