Թե որ արժանիքների համար Արման Սահակյանը նշանակվեց Պետական գույքի կառավարման վարչության պետի պաշտոնում, այդպես էլ մնաց անհայտ: Արմանի միակ` հանրությանը հայտնի արժանիքը Գալուստ Սահակյանի որդի լինելն է, գումարած` Աշոտ Աղաբաբյան անունով  քեռի ունենալը:

Երբ փորձեցինք հենց իրենից` Արման Գալուստիչից ճշտել նրա նշանակման դրդապատճառները, պարզվեց, որ անգամ ինքը դեռ չի հասկացել, թե որ արժանիքների  համար են իրեն տվել այդ պաշտոնը: Պարզվեց` Գալուստիչին հարկավոր է 100 օր հասունանալու համար, որպեսզի կարողանա պատրաստել այդ հարցի պատասխանը: Իսկ մինչ այդ նա մեր հարցերին արձագանքեց ինչպես զտարյուն չինովնիկ:

— Պարո´ն Սահակյան, ինչո՞վ կբացատրեք Ձեր նշանակումը: Ձեր պատգամավորական արդյունավետ գործունեությո՞ւնը հիմք հանդիսացավ նման նշանակման, թե՞ սա Հայաստանի` որպես կլանային համակարգ ունեցող երկրի, ևս մեկ հաստատումն էր:
— Սովորաբար կա այդպիսի ավանդույթ, որ նոր պաշտոնատար անձը շփվում է լրատվամիջոցների հետ 100 օր անց. ես խնդրում եմ, որպեսզի սպասեք այդ 100 օրվան, նոր շփվենք:

Սակայն Արմանի բախտը այս առումով բերել է. նրա նշանակումներից  հարյուր օր էլ չանցած, հանրությունը մոռանում է նրա մասին:

Ի տարբերություն Արմանի, պարզվեց նրա խարիզմատիկ քեռին ավելի քան կողմնորոշված է և մտքով չէր էլ անցնում, թե որևէ մեկը կարող էր կասկածի տակ առնել իր Արմանին պաշտոն տալու արժանավորության հարցը: «Արմանիս բան չասես, հա~»,- նախազգուշացրեց Բուռնաշը:

— Պարոն Աղաբաբյան, ինչո՞վ էր պայմանավորված այս նշանակումը:
— Ոնց` ինչո՞վ, շատ լավ կադր ա:
— Բայց առերևույթ տպավորություն է ստեղծվում, թե կլան է ստեղծված ինչ որ… միայն Ձեր երեխաներն են առաջ գնում` քեռի, պապա ունեցողները:
— Ի՞նչ կլան, ա´յ քեզ բան, վաստակ ունենք, ա´յ բալա ջան:
— Ուրիշները վաստակ չունե՞ն, թե դուք յոթ պորտի համար եք վաստակել:
— Կան, ո՞վ ա բան ասում, հերթով կտան, ամենքը իրա վաստակով պիտի լինի, հո: Օրինակ՝ ո՞ր լավերին, խի մենք վատն ե՞նք: Դե գնա` էնքա~ն վատ կա` վատին հարցրա, մեր լավին խի՞ ես հարցնում:
— Բայց ինքը «անգույն» սուսուփուս պատգամավոր էր:
— Ո՞վ ա սուսուփուս, Արմանն ա՞ սուսուփուս: Տես ինչ եմ ասում` ամեն պաշտոն էշի բեռ ա, մենք մեր վրա էշի բեռ ենք վերցնում, ոչ թե եսիմ ինչ ա:

Հետաքրքիր է, ստացվում է, որ մեր պաշտոնատարները էշի բեռ են տանում, մեր երկրում օլիգարխները, նրանց մտերիմները բեռնակիր կենդանիներ են, իսկ հասարակ մահկանացուները պարզապես վայելում են կյանքը:

Հիսուսն ասում է` իրար բեռներ կրեք: Մեր խաչ ու Քրիստոս հարգող բեռնակիրներին կոչ ենք անում իրենց բեռներից մի քիչ էլ մյուսներին բաժին հանեն, համ իրենց բեռը կթեթևանա, համ էլ արմանսահակյանները քիչ կլինեն: