«Առավոտ»-ի գլխավոր խմբագիրը գրում է. «Երբ օլիգարխ պատգամավորները հազարից մեկ որոշում են գալ Ազգային ժողովի նիստի, և երբ նրանք խորհրդարանի միջանցքներում սկսում են խոսել, դա, իհարկե, լրագրողներիս համար մեծ տոն է…

Տիգրան Արզաքանցյանը (տվյալ դեպքում հենց ինքն է երեկ զվարճացրել լրագրողներին և ընթեցողներին) վայելում է իր ընտրողների վստահությունը։ Ոչ մի կասկած չունեմ, որ հաջորդ խորհրդարանական ընտրություններին՝ լինեն դրանք հերթական, թե արտահերթ, երկխոսության արդյունքում, թե առանց որևէ երկխոսության, նա միանգամայն արդար ձևով ստանալու է իր ընտրատարածքի ընտրողների ձայների ճնշող մեծամասնությունը։ Որովհետև այս 5 տարվա ընթացքում նա իր միլիոններից պարբերաբար ինչ-որ կոպեկներ շպրտել է այդ ընտրողներին։ Սոցիալական հոգսերի տակ կքած Գավառի բնակիչներին իրենց պատգամավորի մտավոր մակարդակը չի հետաքրքրում։ Նույն խորհրդարանական ընտրություններում նա մեծ նվիրումով աշխատելու է իշխող կուսակցության և գործող նախագահի համար՝ ովքեր էլ նրանք լինեն։ Նա և նրա նման մի քանի տասնյակ մարդիկ այդպես են վարվելու՝ բիզնեսում խնդիրներ չունենալու համար։ Ստացվում է, որ պարոն Արզաքանցյանը մի կողմից՝ միանգամայն «լեգիտիմ» պատգամավոր է, մյուս կողմից՝ օրենսդրական կամ քաղաքական գործունեության համար ոչ պիտանի։

Երբ ես ասում եմ, որ միակ խնդիրը արդար ընտրությունները չեն, շատերը դրա մեջ ինչ-որ հետին մտքեր են տեսնում։ Ցանկացած նախագահ իր օգտին է աշխատեցնելու իր օլիգարխներին կամ նույն այսօրվա օրիգարխներին, որոնք շատ արագ կկողմնորոշվեն։ Որևէ նախանշան չեմ տեսնում, որ «ժողովրդի ճնշմամբ» դա տեղի չունենա։ Ինչպե՞ս անել, որ ժողովուրդը օրիգարխներին պատգամավոր չընտրի։ Հարցը կարող եմ վերաձևակերպել. ինչպե՞ս անել, որ մեր երիտասարդները Սուրպերսաքո չլսեն»։