Իշխանություն-ՀԱԿ երկխոսության շուրջ անորոշությունն այնքան մեծ է, որ իրական գործընթացն իր տեղը զիջում է ասեկոսեներին, ենթադրություններին, լավագույն դեպքում` վարկածներին:

ՀԱԿ-ում լավատեսներն ասում են, որ երկխոսությունը դեռ չի սկսվել և անպայման տեղի կունենա, ընդ որում` ՀԱԿ օրակարգով: Նույնիսկ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը փաստեց, որ` քանի դեռ Սերժ Սարգսյանը կարծիք չի հայտնել, ժամանակավրեպ է եզրահանգումներ անելը: Այս տեսակետը գուցե ճիշտ է ֆորմալ առումով, բայց իրականության հետ շատ քիչ աղերս ունի, որովհետև նույնիսկ քաղաքականությունից հեռու մարդը գիտի, վստահ է, որ առանց Սարգսյանի «դաբրոյի»` նրա թիմի որևէ ներկայացուցիչ չի կարող կարծիք հայտնել, այն էլ` այնպիսի սկզբունքային հարցում, ինչպիսին` ընդդիմության հետ հարաբերություններն են:

Հոռետեսներն ասում են, որ իշխանությունը խաբել է ընդդիմությանն ու այլևս երկխոսության անհրաժեշտություն չունի, ըստ այդմ` պահանջում են ՀԱԿ վարքագծի արմատականացում: Իհարկե, մարդկանց այս խումբն էլ չի մանրամասնում կամ չգիտի, թե ինչպես կարելի է իրականացնել հեղափոխություն: Ամենակարևորը` անպատասխան է մնում այն հարցը, թե ի՞նչ է հաջորդելու հեղափոխության փորձի հնարավոր տապալմանը:

Մարդկանց մի խումբ էլ ասում է, որ երկխոսությունը վաղուց սկսված է, ու հարկ չկա դրա ֆորմալացման շուրջ աղմուկ բարձրացնել: Օրինակ, նախագահի աշխատակազմի ղեկավար Կարեն Կարապետյանը սրա մասին հրապարակավ հայտարարեց իր հայտարարության մեջ: Գրեթե նույն կարծիքն ունի նաև «Ժառանգություն» կուսակցության առաջնորդ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, սակայն նա տեսակետ է արտահայտում, որ երկխոսությունը թերևս ձախողվել է: «Ես կարծում եմ, որ որոշակի երկխոսություն արդեն տեղի ունեցել է, և երկխոսության ձախողման մասին միայն շահագրգիռ կողմերը կարող են խոսել: Ըստ երևույթին, հանրությունը, որը թեև ունի շատ ավելի առաջնահերթ խնդիրներ, սպասում է հասկանալու, թե ովքեր են այդ երկխոսության կողմերը` դրանք մարդի՞կ են, նախկին և ներկա իշխանավորնե՞ր են, կուսակցություննե՞ր են: Այդ ընթացակարգն է հիմա, որ լրատվամիջոցների ուշադրության կենտրոնում է»,- ասում է Հովհաննիսյանը:

Ինչպես ասում են` կարծիքների պակաս չկա: Ու այս ամենն այն բանի հետևանք է, որ իշխանության և ՀԱԿ դերակատարները մինչև վերջ անկեղծ չեն իրենց կողմնակիցների, հասարակության հետ:

Մի բան էլ է ակնհայտ` անկախ իշխանության և ընդդիմության ներկայացուցիչների հերքումների:

Ըստ ամենայնի, մեր քաղաքական սուբյեկտները գարնան ընթացքում միջնորդավորված բանակցել են` արտաքին և ներքին ուժերի քաղաքական հովանավորությամբ: Դրա մասին է վկայում ընդդիմության առաջ քաշած պահանջների ու իշխանության կողմից դրանց կատարման ներդաշնակությունը:

Ըստ ամենայնի, երեք պահանջների կատարումից հետո` միջնորդն իր առաքելությունը կատարված է համարում, իսկ մեր անտագոնիստական քաղաքական համակարգի սուբյեկտներն ավտոնոմ երկխոսություն վարելու ռեսուրս չունեն ու հիմա ժամանակ են ձգում` իրենց անելիքները որոշակիացնելու համար: