«Այս մեկ-երկու օրն արդեն կանցնի աշխատանքի»,- այսօր կառավարությունում «բացվեց» արդարադատության նախարար Հրայր Թովմասյանը:

Խոսքը Նորայր Փանոսյանի՝ Ազգային ժողովում ՀՀ նախագահի մշտական ներկայացուցչի ավագ օգնականի մասին է: «Հայկական վարկածը» արդեն գրել է դրա մասին: Կառուցվածքային բարեփոխումների հետևանքով նոտարական բաժինը լուծարելուց հետո այս նախարարությունում ստեղծվում է, այսպես կոչված, Օրինականության վերահսկողության տեսչություն, որը պետք է ղեկավարի Փանոսյանը: Կառավարության որոշմամբ տեսչությունն արդեն իսկ ստեղծված է, ամեն ինչ պատրաստ է, մնում է անցնել աշխատանքի:

Ըստ մեր տեղեկությունների, նախարարությունն իր դիրքերն ամրապնդում է նոր վերահսկող կառույցներ ստեղծելով, որոնք եթե իրոք ծառայեն նպատակին, կարող են իսկապես օգուտ բերել կոռուպցիայի մեջ թաղված համակարգին: Նույնատիպ մի վերահսկողական ծառայություն է ստեղծվել ՀԿ-ների և հիմնադրամների համար, որը ղեկավարելու է ՔԿՀ-ից հեռացած Արսեն Բաբայանը:

Իսկ այս կառույցը  վերահսկելու է ոչ միայն նոտարիատի աշխատանքը, այլև հետևելու է ԶԱԳՍ-երի, ԴԱՀԿ-ի, պետական ռեգիստրի, քաղաքացիներին ծառայություններ մատուցող մյուս նմանատիպ կառույցների աշխատանքին: Իսկ որ նման ծառայությունները մինչ օրս Հայաստանի Հանրապետությունում իրականացվում են առանց պահպանելու օրինականության պահանջները, փաստ է:

Արդեն իսկ կարելի է կանխատեսել, որ տեսչության գործունեության մեկնարկը կարող է ուղեկցվել մի քանի աղմկահարույց պաշտոնանկություններով: Մնում է հուսալ, որ այս դեպքում նույնպես թացը չորին չի խառնվի, և զուտ հայկական տարբերակով աշխատանքից չեն ազատվի անցանկալիները: Տեսչությունն ունենալու է առանձին ուղղություններով մասնագիտացված բաժիններ, որոնց միջոցով էլ կիրականացվի վերահսկողությունը:

Ճիշտ է, Փանոսյանի նշանակման պարագայում առաջին պլան է մղվում նրա` «Գլաձոր» համալսարանի շրջանավարտ լինելու գործոնը, այսինքն՝ այն, որ Հրայր Թովմասյանի հետ եղել են գրեթե կուրսեցիներ (Թովմասյանը սովորել  Միջազգային իրավունքի ֆակուլտետում, Փանոսյանը` իրավագիտության): Ասել, թե նախարարը պաշտոններից ազատում է ոչ յուրայիններին` փոխարենը համակարգը լցնելով իր մարդկանցով, այնքան էլ արդարացի չէ. դատելով Փանոսյանի կենսագրությունից, նա նոր մարդ չէ համակարգում: Ճիշտ է, ուսանելու առումով նրա կենսագրությունն այդքան էլ խոստումնալից չէ, բայց այսօր ոչ պետական բուհերի որոշ շրջանավարտներ նույնիսկ դատավորի պաշտոն են զբաղեցնում, դրանից բացի՝ վաղուց անցել են այն ժամանակները, երբ պետական բուհը կրթության որակի չափանիշ էր: Ավելին, բացի «Գլաձոր»-ից, Փանոսյանը սովորել է նաև Ռուսաստանի Դաշնության Էմանուել Կանտի անվան համալսարանի իրավաբանության ֆակուլտետում, ասպիրանտուրան անցել է ՀՀ ԳԱԱ-ում, բայց թեկնածուական թեզը պաշտպանել է Մոսկվայում: Փանոսյանը մի քանի տարի աշխատել է արդարադատության նախարարությունում՝ որպես իրավախորհրդատու, հետո՝ բաժնի վարիչ, կադրերի վերապատրաստման գծով դասախոս, որից հետո տեղափոխվել է դատական համակարգ` ստանձնելով Մալաթիա-Սեբաստիա համայնքների առաջին ատյանի դատարանի նախագահի օգնականի պաշտոնը, միաժամանակ եղել է նաև արդարադատության նախարարության կադրերի վերապատրաստման ամբիոնի վարիչ, դասավանդել է ոստիկանական ակադեմիայում: Փանոսյանի հաջորդ և մինչ օրս վերջին անցումը ՀՀ նախագահի աշխատակազմն էր, որտեղ և աշխատում է մինչ օրս` որպես Գառնիկ Իսագուլյանի ավագ օգնական: Ի դեպ, նա իր ուղին անցել է ինքնուրույն` առանց քեռիների,  դուրս գալով սովորական բանվորական ընտանիքից:

Անօգուտ տեսչություններ ստեղծելուց մեր իշխանությունները չհագեցան ու չխրատվեցին. իրականում նրանց գործը բարդ է ու դժվարին, սակայն մեզանում դա ասոցացվում է փողեր լվանալու կամ կոռուպցիայի հետ և՝ ոչ անարդարացիորեն: Ամեն դեպքում Փանոսյանը կարծես վճռական է տրամադրված: Վճռականությունը՝ վճռականություն, բայց երևի թե լավ կլինի սպասել և տեսնել, թե ինչ կստացվի տարիներ շարունակ իրենց հանձնված «բոստաններում» իրենց ուզածը անել սովոր պաշտոնյաներին վերահսկելուց, և նոր միայն եզրակացություններ անել: