«Առավոտ»-ի գլխավոր խմբագիրը գրում է. «Վերջերս ընթերցողներից մեկը հետաքրքրվեց, թե ինչ եմ ես հասկանում «պուտինահայ» տերմինի տակ, որը օտագործվել է սոցիալական ցանցում և մեջբերվել է նաև իմ տեքստում։ Թեման, իրոք, հետաքրքիր է։

Եթե կարճ, ապա «պուտինահայը» կոշտ, ավտորիտար, պուտինյան Ռուսաստանի արժեքների վրա կողմնորոշված հայաստանցին է։ Իր ղեկավարության օրոք Պուտինը ստեղծել է մի համակարգ, երբ բոլոր համառուսաստանյան հեռուստաընկերությունները ղեկավարվում էին նախագահական նստավայրից, երբ ընդդիմության հավաքները փաստացի արգելվում էին, երբ, նույնիսկ ռուսաստանյան չափանիշներով, աննախադեպ մասշտաբով ծաղկում էին կոռուպցիան և հովանավորչությունը։ Բնական է, որ Ռուսաստանի հետ հոգևոր, տնտեսական, քաղաքական բազմաթիվ կապեր ունեցող մեր երկիրը ուզած-չուզած ստեղծել է նմանատիպ համակարգ։ Պուտինյան շրջանը առանձնանում է նաև տնտեսական լավ ցուցանիշներով, որոնք պայմանավորված էին նավթի բարձր գներով և տնտեսական ճգնաժամի բացակայությամբ։

Դա մեծ չափով բարերար էր ազդում նաև Հայաստանի տնտեսական վիճակի վրա, քանի որ մեր խոպանչիների, հավանաբար, 90 տոկոսը աշխատում է Ռուսաստանում և, լավ եկամուտներ ստանալով, կարողանում էր դրանց մի մասն ուղարկել իր հարազատներին։ Պուտինյան Ռուսաստանի կարևորագույն «նվաճումներից» է ընդդիմության ոչնչացումը որպես ինստիտուտ։ Երբ չկա սոլիդ, համակարգային ընդդիմություն, փողոց են դուրս գալիս մարգինալ, ոչ ադեկվատ մարդկանց փոքր խմբեր, որոնց Ռուսաստանում անվանում են «դեմշիզա»։ Հայաստանում էլ նույնը կլիներ, եթե քաղաքականություն չվերադառնար Լևոն Տեր-Պետրոսյանը։ Չնայած հանուն արդարության պետք է ասել, որ ՀԱԿ-ի որոշ մասում էլ կան «շիզա»-ի տարրեր…»