Կառավարության նիստերին կուրյոզներ շատ են լինում: Այսօրվա նիստը ուղղակի սկսվեց կուրյոզով: Նախ զգացվեց, որ վարչապետը հերթական անգամ վռազ էր:

Լրագրողներից անգամ սկսեցին կատակել, թե երևի անձրևից ոտքերը թրջվել են… Օրակարգը հաստատվեց արագ տեմպով, որից հետո կառավարության անդամները սկսեցին ոչ թե ուղղակի մոտենալ ամբիոնին` հարց ներկայացնելու, այլ վազել դեպի ամբիոն, ընդ որում, «ով ավելի արագ» կարգախոսով:

Առաջինն ամբիոնի մոտ վազեց ծանրամարմին Անդրանիկ Անդրեասյանը, որի հարցը օրակարգի 45-րդն էր: Իսկ թե ի՞նչն էր նման շտապողականության պատճառը, պարզ դարձավ միայն վերջում. վարչապետն, ըստ էության, ընդառաջեց Անդրեասյանին` ամենաառաջինն իր հարցը ներկայացնելու գործում, քանի որ, ինչպես պարզվեց, մեջտեղում կին կար. Անդրեասյանը ցանկություն հայտնեց ինչ-որ բան «տրամադրել տիկին Կիրակոսյանին».

«Ձեզ եմ ներկայացնում կառավարության որոշման նախագիծ 2003թ. օգոստոսի 14-ի 1032-Ա որոշման մեջ փոփոխություններ կատարելու մասին: Խոսքը վերաբերում է Ձորաղբյուրի համար մեկ ջրհան կայանին, որը անհատույց տրամադրված է «Կոտայք» ջրօգտագործողների ըկներությանը: Վերջին 15 տարիներում նա երբևէ չի աշխատել, տեխնիկապես վատ վիճակում է, առաջարկում ենք հանել անհատույց օգտագործման շրջանակներից, տրամադրել տիկին Կիրակոսյանին` վարձակալությամբ այս պոմպակայանը մասնավոր ներդրողներին տրամադրելու համար: Հետաքրքրություն կա, նախապայմանը` ապագա վերակառուցման, վերանորոգման ծախսերը պիտի անեն օգտագործողները»:

Գործադիրը հավանություն տվեց Անդրեասյանի առաջարկին` «տիկին Կիրակոսյանին տրամադրելու» հաշվով: Միայն նշենք, որ պոմպակայանի  տեր դարձած տիկին Կիրակոսյանը կառավարությանն առընթեր անշարժ գույքի կառավարման վարչության պետ Կարինե Կիրակոսյանն է:

Այսօրվա նիստին ամբողջ ինը հարց ներկայացնում էր գյուղատնտեսության փոխնախարար Սամվել Գալստյանը: Գալստյանը խոսեց, խոսեց, հարցը ներկայացրեց, վերջացրեց, մեկ էլ` վարչապետը որոշեց սրամտել.«Ընդունում ենք, միայն թե պետք է ոչ թե արյունավետ անել, այլ արդյունավետ»:

Դե եթե Տիգրան Սարգսյանն է ասում, ուրեմն կարելի է պատկերացնել Սամվել Գալստյանի «արյունավետ» գործունեության նուանսները:

Մյուս հետաքրքիր միջադեպն արդեն սփյուռքի նախարարությանն էր առնչվում: Հրանուշ Հակոբյանը հերթական շուրջերկրյա ճանփորդությունն է կատարում, ուստի կառավարության նիստին ներկայացել էր փոխնախարար Ստեփան Պետրոսյանը: Պետրոսյանի առաջարկով գործադիրը հավանություն տվեց տիկին Հրանուշի մոգոնած հերթական համաժողովին. Այս անգամ սփյուռքի նախարարը որոշել է դառնալ «ալամ աշխարհի սփյուռքի նախարար», ավելին, պեղել է, որ շուրջ 50 երկրում կան սփյուռքի նախարարություններ կամ նման հարցերով զբաղվող կառույցներ, որոնց էլ կոչ է արել գալ Երևան և համաժողով անել: Փոխնախարարը հայտնեց, որ արդեն 12 պետության արձագանքել է հրավերին, համաժողովը այս ամիս է կայանալու` մայիսի 26-27-ը, այնպես որ, քանի որ քիչ ժամանակ էր մնացել և քանի որ նման բան էր անցել  Հրանուշ Հակոբյանի մտքով, գործադիրը սուսուփուս համաձայնություն տվեց` «Սփյուռքի զարգացման հեռանկարները գլոբալացվող աշխարհում» թեմայով միջազգային համաժողովի կազմակերպման առաջարկին: Մեկ էլ` Գիտությունների ազգային ակադեմիայի նախագահ Ռադիկ Մարտիրոսյանին հետաքրքրեց. «ի՞նչ է նշանակում սփյուռքի զարգացում»: Եվ նոր միայն հասկացվեց, թե ինչու՞ Ստեփան Պետրոսյանի առաջարկով կառավարության նիստում ընդունվեց նաև համաժողովի խորագրից «զարգացում» բառը հանելու առաջարկը:

Եվ իսկապես, ի՞նչ ասել է «սփյուռքի զարգացում». բնական է` «սփյուռքի զարգացումը» Հրանուշ Հակոբյանի շահերից է բխում. ինչքան սփյուռքը զարգանա, այնքան ավելի կզարգանա նաև տիկին Հրանուշը: Բայց  սփյուռքը ձևավորվել է ցեղասպանության արդյունքում, ուրեմն ի՞նչ կերպ կարող է զարգանալ սփյուռքը, մեկ տարբերակ կա` զարգացնել սփյուռքը Հայաստանի հայաթափման ճանապարհով, այս դեպքում հաստատ կարել է ասել, որ սփյուռքին և նրա նախարարին նոր զարգացում է սպասվում: Այնպես որ, պետք  է միայն երախտագիտությամբ ընդունել այն մեծահոգությունը, որով Հրանուշ Հակոբյանը բավարարվեց սփյուռքի ներկա վիճակով և որոշեց սփյուռքն այլևս չզարգացնել: