Եթե Հայաստանում սահմանված լիներ «Մամուլի թշնամի» մրցանակը, ապա հաստատ բաժին կհասներ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանին:
Այս մարդու կառավարման տարիներին փակվեց երկրի միակ անկախ հեռուստաընկերությունը: Եթե այդ փաստը կարելի էր բացատրել ոչ այնքան ազատ խոսքի թշնամի լինելու հանգամանքով և վերագրել իշխանությունը պահպանելու մոլուցքին, ապա հիմա Քոչարյանն իշխանությունը պահելու խնդիր, կարծես թե, չունի և կարող էր մոռանալ ԶԼՄ-ներն էլ, նրանց հետ` հին հաշիվներն էլ:
Բայց` չէ, Քոչարյանն, ըստ ամենայնի, իսկապես ազատ խոսքի թշնամի է՝ նույնիսկ պաշտոնական կարգավիճակից դուրս, նախկին նախագահի կարգավիճակում:
Նա աջ ու ձախ դատի է տալիս թերթերին` պահանջելով աստղաբաշխական գումարներ: Նրան գումարներն, իհարկե, պետք չեն. ըստ ոչ պաշտոնական տվյալների` նրա կարողությունը գերազանցում է Հայաստանի տարեկան բյուջեն:
Քոչարյանի խնդիրը թերթեր փակելն է, մամուլին` լռեցնելը: Նա շատ լավ գիտի, որ թերթերը գտնվում են խղճուկ ֆինանսական վիճակում, և իր դատական հայցերով փորձում է լուծել նրանց վերջնականապես լռեցնելու հարցը: Իսկ գուցե Քոչարյանը ապագա քաղաքական պլաննե՞ր է մշակում և ազատ ԶԼՄ-ներն այդ պլանների իրականացման գլխավոր խոչընդո՞տ է համարում: Այդպես է, թե ոչ, ցույց կտա ժամանակը:
Նույնը վերաբերում է նաև օլիգարխներին, ովքեր իշխանության ձեռքին մահակ են` կախված ազատ մամուլի գլխին: Որևէ օլիգարխ երջանիկ կլիներ, նույնիսկ փող կտար թերթերին, բայց նրանց դեմ հայց չէր ներկայացնի դատարան: Բայց նրանց հրահանգված է հանդես գալ տուժածի, վիրավորվածի դիրքերից:
«Լրագրողներ առանց սահմանների» կազմակերպությունը մտահոգված է Հայաստանում ստեղծված տխուր պրակտիկայով, երբ իշխանությունն օգտագործում է իր ռեսուրսները, օլիգարխների ծառայությունները և դատավորների կամակատարությունը` ազատ խոսքը լռեցնելու համար:
Հուսալ, թե ինչ-որ հրաշքով վիճակը կշտկվի` միամտություն կլինի:
Իշխանությունները պետք է քաղաքական կամք ցուցաբերեն, օրենսդրական հստակեցումներ անեն` մամուլի ազատությունը տարբեր տեսակի ոտնձգություններից պաշտպանելու համար:
Պաշտոնյաները պետք է սովորեն, որ ԶԼՄ-ներն իրենց կարող են քննադատել, պահանջել իրենց պաշտոնանկությունը, երբեմն` լինել նաև սուբյեկտիվ:
Եթե մեր պաշտոնյաներն ունենան քաղաքական այդ մշակույթը, ԶԼՄ-ներն էլ ավելի պատասխանատու կդառնան: Պատասխանատու` բառի դրական իմաստով, այլ ոչ` իշխանության ճաշակին և գծած չափանիշներին համաձայն: