Էսօր կխոսեմ Femdom՝ Կանացի տիրապետության հարաբերությունների մասին: Սկսելով իմ ու Ստեֆանի բարդ ու մճճված հարաբերություններից, պիտի ձեզ բացատրեմ ստրուկի ու տիրուհու տարբեր հարաբերությունները, հատկապես կխոսամ Femdom-ի մասին, որը ԿՏՍՄ-ի մաս է, բայց որը կարող են սովորական զույգերն էլ կիրառել:

Ես բախտավոր եմ, որ հանդիպեցի Ստեֆանին: Օրեցօր մտածում եմ նրա մարմնի մասին, ամբողջ մարմնի, որից շատ գնահատում եմ նրա նուրբ մաշկը: Մի ծիծաղեք, առաջին անգամ իմ կյանքում ես գնահատում եմ տղամարդու հետույքը: Տանջամն ընթացքում մի անգամ ուշադրություն դարձրեցի հետույքին, դրանից հետո հետույքի էսթետիկան սկսեց ինձ դուր գալ:

Աստված ամեն մարդու յուրահատուկ լավ բաներ է տվել, մեկ ուրիշին՝ ուրիշ լավ բան, որպեսզի նրանք, ովքեր բուժման կարիք ունեն կարողանան էն մարդկանց օգնությամբ բուժվել: Մարդկությունը մի մեծ «puzzle» է, փոքր կտորիկներից կազմվելիք մի պատկեր, որի կտորներն ենք մենք, իսկ գտնում ենք հատկություններ ուրիշների մեջ, որոնք մեզ կապում են իրար: Ես էլ, Ստեփանի մոտ բուժվում եմ մարմինների հանդեպ իմ վախերից: Իսկ բուժվում եմ տղամարդկանց բռնակալ բնույթի վախերից:

Ես տղամարդկանց հետ շատ պրոբլեմներ ունեմ, իսկ ինքն ինձ հանդարտացնում ա: Չգիտեմ հաստատ, բայց ինքն էլ իմ օգնությամբ մի այլ բանից է երևի թե բուժվում: Հաստատ որպես տիրուհի՝ այո, բայց որպես Լիլիթ, ես ինչո՞վ եմ իրեն օգուտ տալիս: Իմ նորմալ դերի մեջ, նորմալ Լիլիթն իրեն լավ բան տալիս՞ է: Ես բավականին անվստահ եմ ինձ զգում, ո՞նցը լինեմ իր հետ, երբ ես Լիլիթ եմ, իսկ ո՞նց, երբ տիրուհի եմ: Իսկ էս հակասականությունն առաջացավ Femdom հարաբերությունների փիլիսոփայության կոնտեքստի մեջ:

Ամեն ինչ սկսվեց, երբ Ստեֆանը սկսեց ինձ զանգել: Ես էլ գժվեցի: Շատ երկար ժամանակ է, որ էլ իրար հետ շատ քիչ ենք խոսում: Չգիտեմ իրա հետ ինչ ա կատարվում, չի զանգում, SMS գրում եմ հաճախ չի էլ պատասխանում: Իսկ երբ պատասխանում ա, ասում ա «Ուզում եմ միշտ քեզ հետ լինել, քեզ հետ անցկացնել ժամանակս, բայց միայնությունն ինձ անհրաժեշտ է, ուզում եմ մեր մեջ տարաձայնություններ լինեն, այո, ուզում եմ մոտս լինես, բայց գործս շատ բարդ ա, չեմ կարա, կներես, գործս շատ է ինձ տանջում»: Մեկ-մեկ ուրախ գրում ա՝ «Գնա՞նք ռեստորան», հետո էլ փոշմանում: Կարո՞ղա վախենում ա Տիրուհու հետ հարատև ու լուրջ հարաբերություններ ունենալ, կամ էլ վախենաւմ ա, որ Լիլիթը բավականին նորմալ աղջիկ ա՞: Կամ էլ երկուսն էլ:

Մենք, կանայքս, շատ յուրահատուկ ենք, որովհետև միշտ համոզված ենք, որ ոչ մի բան էլ չենք տալիս տղամարդուն, բացի մեր ֆիզիկական գործից՝ տնարարությամբ, երեխա ունենալով՝ կամ էլ՝ սեքսով, որը էլի մարմնի գործն ա: Մենք գործավար ենք, բայց ոչ Մարդ Բանական, իսկ կարևոր է, որ սիրո մեջ գտնես մարդկություն, իսկ մարդկության մեջ՝ սեր: Չնայած որ ինքն ինձ հիմա գժվացնում ա, ես գիտեմ, որ Ստեֆանի մոտ շատ յուրահատուկ սեր ա՝ ընկերության նման մի բան, բայց սեքսուալ հետևանքներով ու համեմունքներով, որի մեջ ես եմ դոմինանտը:

Ինչպես արդեն գիտեք, Ստեֆանը խմում ա կամ էլ սաղ օրն աշխատում: Մի պահ իրա հետ տիրուհու պես էի խոսում՝ մի քիչ կոպիտ, հետո սկսեցի նորմալ խոսալ՝ Լիլիթի պես: Կարո՞ղ ա վախեցել ա Լիլիթից իրոք: Կարծում եմ, իրա մոտ էմոցիոնալ պրոբլեմներ կան: Լիլիթն իրան թողնում ա լինի ոնց ինքը կա, չի սահմանափակում իրա զգացմունքները: Տիրուհին խանգարում ա, ասում ա ինչի՞ ես սառը, ինձ խմի´չք բեր, մազերդ լա´վ չես սանրել, փո´ղ տուր, մի´ խոսա, և այլն…

Կարծում եմ, որ ամենալավ պայմանները կլինեն, որ ինքն ունենա իսկական տիրուհի, ուրիշ խոսքով, որ ունենա տիրուհի, որն իրեն նաև ընկերուհի կլինի 24 ժամ: Տիրուհի-ընկերուհի: Ինքը կարիք ունի, որ իրան միշտ ուղղություն ցույց տաս: Չի կարողոնում իսկական ընկերուհի ունենալ, որովհետև Աստծո կողմից նեղված մարդ ա, չի հասկանում որ, ընկերուհու կարիք ունի, նույնիսկ եթե ֆիզիկական թերություններ ունի՝ փոքրիկ առնանդամ, չի գնահատում քո մղումը իրան օգնելու:

Մարդը տարբեր պատճառներ ունի, թե ինչի ա ուզում տիրուհի ունենալ: Կան, որ ուզում են Տիրուհին վրաները գոռա, կան, որ չեն ուզում գոռա, ուզում են գեղեցիկ ու բարի կին, որն իրանց կտանջի: Ամենաչարից ամենաբարին: Բայց էդ Տիրուհին ա, չեն ուզում, որ իսկական, «ոչ տիրուհի» կինն իրանց վրա գոռա: Կարծում են, տիրուհու ուժն էնա, որ ինքը թատրոնի դերասան ա, ուրիշ բառերով ու Տիրուհի լինելն իրեն թույլ ա տալիս վարվել ուզածի պես: Որոշել եմ, որ պիտի փորձեմ նոր կնոջ դերեր:

Շարունակելի

Լուսինե Վայաչյան