2010 թվականի դեկտեմբերի 27-ին տեղի էին ունեցել ԳԱԱ ակադեմիկոսների ու թղթակից անդամների ընտրությունները և ակադեմիկոսի 8 տեղ թափուր էր մնացել։ Այն, որ Ակադեմիան կարիք ունի կադրերի թարմացման, միանշանակ է։ Ներկայիս ծերակույտը կենդանի պատնեշ է երիտասարդների համար, չնայած արդարացի լինելու համար պիտի նշել , որ նրանք առանձնակի ձգտում էլ չեն դրսևորում դեպի գիտությունը, որի խայտառակ ֆինանսավորումը հոսում է միայն մեկ երկուսի գրպանը։

Այսօր Երևանի պետական համալսարանի ռեկտոր Արամ Սիմոնյանն ասուլիսի ժամանակ ասաց, որ ափսոսում է տեղի ունեցածի համար. «Կային արժանավոր մարդիկ, ովքեր, ցավոք, այդպես էլ չընտրվեցին՝ գուցե նաև նրանց հանդեպ եղած ինչ-ինչ անձնական նկատառումներից ելնելով։ Չընտրվեցի նաև ես։ 7 պարտադիր ձայներից հավաքեցի 6-ը, ինչը ևս մեծ նվաճում եմ համարում»,- ասաց Սիմոնյանը։

Նրա համոզմամբ, ԳԱԱ ընտրություններից հետո շատերը հասկացան, որ ոլորտում լուրջ բարեփոխումների կարիք կա։ Ցավալի է, իհարկե, որ ընտրությունից –ընտրություն է պարզվում առկա խնդիրների իրական պատկերը, բայց առավել տարօրինակ է, որ դրանից հետո էլ ակնառու ոչինչ չի արվում։

Մի հարցում չի կարելի չհամաձայնել Սիմոնյանի հետ. «Ակադեմիկոսների մեծ մասը 80 և ավելի տարեկան է։ Այնտեղ երիտասարդացման կարիք է զգացվում։ Բացի այդ, ակադեմիայի նախագահությունը պետք է մտածի՝ ինչպես փոխել ԳԱԱ ընտրությունների կարգը», — նշեց նա։