Ահա և վերադարձանք: Այսօր հին Նոր տարին է, հունվարի 13-ը: Քիչ էր մնում ասեի` ուրբաթ, բայց թո՜ւ, թո՜ւ, թո՜ւ` հինգշաբթի է: Այսօր էլ վարչապետը լրագրողների ընդունելություն արեց: Վախենում է 13 թվից, բայց` ի’նչ արած… օրը մնացել է որպես ավանդույթ` սնահավատությունների վրա թքած ունեցած Անդրանիկ Մարգարյանից: Չնայած` լավ է անում, որ վախենում է. ասպարեզում տնտեսական ծավալուն հարցազրույցով հայտնվել է Ռոբերտ Քոչարյանը, ու միգուցե, բավականին շուտովՏիգրան Սարգսյանի կկուն (կամ «Կուկուն») կանչի, ի’նչ իմանաս…

Լավ, տոնաշրջանի վերջին օրը մարդու բախտի վրա չկռռանք: Բայց Քոչարյանի երևալը մի բան նշանակում է, առավել ևս, որ բոլորն ինչ-որ փոփոխության են սպասում:

Միգուցե ընդամենը զոնդաժ է անում, թե իրեն հավատարիմ որքան պաշտոնավոր ու փողատեր է մնացել, որպեսզի ըստ այդմ որոշի` ընտրարշավի մեջ թաթախվո՞ւմ է, թե՞… Իհարկե, ավելի լավ է էդ «թե»-ն լինի, քանզի խելքը գլուխը չի հավաքել ու շարունակում է լավ բան համարել կոնյակի գործարանը ջրի գնով ֆրանսիացիներին վաճառելը, Էռնեկյանի պես մեկին օդանավակայանի գլխին կարգելը և «էլիտար» քառակուսի գոմերով Հյուսիսային պողոտա սարքելը:

Դե, կադրային փոփոխությունների մասին ի՞նչ ասես. նորանշանակ պաշտոնյաները իրենց ենթակա կառույցներից վռնդում են հներին ու համալրում սեփական կադրերով: Օրինակ, արդարադատության նախարարությունում շատացել են նոր նախարարի հովանավոր Դավիթ Հարությունյանին արտաքնապես նմանվող դեմքերը, նույնը հիմա տեղի կունենա և զինդատախազությունում` ինծիլիգենտիկ, փափլիկ, արտաքնապես կուլտուրական, բայց նենգավոր ու խորամանկ գալստուկավորներ… Ծաղիկ Ռուբոյի չսիրած տեսակից:

Ծաղիկ Ռուբոյի անդամակցած կուսակցությունն էլ պատրաստվում է համագումարի: Ռուսամետությունից փոքր-ինչ շեղվելու են դեպի արևմտամետություն, բայց սուտ է, թե կոալիցիայից դուրս կգան ու 2013-ին (էլի 13, գրո’ղը տանի) Սերժ Սարգսյանին չեն աջակցի: Դե, իսկ վերադասավորումների մասին պատի տակի խոսակցություններին էս ազիզ օրով անդրադառնալու հավես չունեմ… Ակնհայտ բաներ էնքա՜ն կան:

Ակնհայտներից մեկը Կարապետիչի հանրահավաքն էր: Առանց կոպիտ կարգախոսների տվեց-սպանեց ՀԱԿ-ին` միանգամից ավելի շատ մարդ հավաքելով: Իշխանավորներից էլ ընդամենը ՀՌԱՀ-ում ծակշալվարավորից ունևոր դարձած Գրիգոր Ամալյանին անպատվեց` խոստանալով ԱԼՄ-ի եթերազրկման վերաբերյալ ՀՌԱՀ որոշումը մտցնել նրա համապատասխան տեղը:

Բայց հարցեր կան… Էդ որ միտինգ ես անում, արդարություն ես ուզում` լավ է, Կարապետիչ ջան: Բա «Երևան» հայրենակցական ստեղծելը ո՞րն է. քեզնից եթեր խլած դատախազ Աղվանի «Նիգ-Ապարանի» ջիգրո՞ւ ես անում: Թե՞ քաղքի տղա Կայարանցի Սաշիկը (այդպես էր Կարապետիչի երիտասարդական մականունը) միավորվելու է քաղքի տղերք Չոռնի Գագոյի ու Թոխմախի Մհերի հետ: Լավ, չենթադրենք ու չբամբասենք, առավել ևս, որ մհերականներն իրենց նեղ կրուգում Կարապետիչի մասով հարցը փակել են`« Դա չլնելու բան ա»:

Բայց իսկական «բոց» էին թուրքերը: Նախ` վարչապետ Էրդողանը «տգեղ ու հրեշավոր» անվանեց Կարսում տեղադրված` հայ-թուրքական չեղած ու չլինող բարեկամության 35 մետրանոց արձանը և հրամայեց քանդել այն: Ճիշտ էլ արեց, վաղուց պետք էր էդ կեղծիքից հրաժարվել, համ էլ քիրվայության ջատագով տարբեր վանյանօղլիներն իրենց հարամ հացից կզրկվեն: Բայց ամենահաճելին Եմենում նկարահանված հեռուստակադրերն էին, թե ինչպես են զոհված թուրք ասկյարների հուշարձանի բացմանը զռռոց հիշեցնող ձայնով լաց լինում նախագահ Գյուլը ու մի քանի նախարարներ: Դե, լացելու պետականակերտ ավանդույթը ստեղծել էր Էրդողանը` ամիսներ առաջ զռռալով Թուրքիայի խորհրդարանում:

Հա, էշերի գծով էլ ահագին խաբարներ կան Թուրքաց պետությունից: Ոստիկանությունը կենդանիների պաշտպանության կազմակերպության պահանջով հետաքննում է 4 հոգու կողմից էշ բռնաբարելու դեպքը… Սակայն Թուրքիայում եղավ ոչ միայն էշի խմբակային բռնաբարություն, այլև էշերի հարսանիք`քավորով ու մնացած ամեն ինչով: Որն էլ ավարտվեց դրա մասնակից մարդկանց (կներեք` թուրքերի) տուրուդմբոցով…

Ահա այսպիսի բաներ, հարգելի ընթերցող: Շնորհավոր քո անցած տոները և հին Նոր տարին: Ուրախ եղիր, և եթե հետևես ՀՀԿ-ական պատգամավոր Հովիկ Սահակյանի հորդորին և հարամ մարդկանց հետ չխմես, ապա երբեք խումհար չես ունենա:

Աջաբսանդալի բաղադրությունը զննեց ԱՐՍԵՆ ՎԱՀԱՆՅԱՆԸ