Կառավարությունը խորհրդարան է ներկայացրել օրենքի մի նախագիծ, որն այս տեսքով ընդունելու դեպքում շարքային քաղաքացիների միջին կամ բարձր աշխատավարձը չի հերիքի անգամ ամսական մեկ ավտոմեքենա կայանելու համար: Խոսքը օրական մեկ ժամվա համար 500 դրամի մասին է: Մեկ օրվա համար այն կազմելու մինչև 3000 դրամ , մեկ շաբաթվա` մինչև 6000 դրամ , մեկ ամսվա` 30000 դրամ և մեկ տարվա` մինչև 120000 դրամ ներառյալ: “Ավտոտրանսպորտային միջոցների կայանատեղերի տեղական տուրքի մասին” օրենսդրական փաթեթը լուրջ գլխացավանք է դառնալու ոչ միայն քաղաքացիների, այլև գործատուների համար, որոնք ըստ օրենքի ստիպված պետք է լինեն քաղաքապետարաններին / քանի որ օրենքը նաև մարզային նշանակության է, ապա գյուղերում` ՏԻՄ մարմիններին` Ա.Դ/ վճարել իրենց և իրենց աշխատողների մեքենաների կայանման համար ֆիքսված գումարները: Պետական լիազորված մարմինը, որը պետք է զբաղվի ավտոկայանատեղերի վճարների գանձմամբ քաղաքներում քաղաքապետարաններն են, համայնքներում ու գյուղերում գյուղապետարանները, որոնք, սակայն, կարող են իրենց այս գործառույթը վերալիազորել որևէ ֆիզիկական կամ իրավաբանական անձի: Օրինակ` որևէ “Գուգուշ ՍՊԸ”-ի, որն էլ պետք է զբաղվի գումարների գանձմամբ: “Պատկերացնում եք, ինչ վիճակ կարող է լինել, երբ փողոցները բաժան- բաժան կարվեն քաղաքի խառոշիների միջև: Աբովյան փողոցն, օրինակ, կգանձի մի խառոշի, Սարյանը` մյուսը”,-մեկնաբանեց ՀՅԴ խմբակցության պատգամավոր Արա Նռանյանը, ում խոսքով՝ աշխարհում ոչ մի տեղ քաղաքապետարանին կամ ՏԻՄ-երին պատկանող այս լիազորությունը չի կարող վերալիազորվել: Միակ բացառությունը Մոսկվան էր, որը Լուժկովի կառավարման օրոք ինչ-որ ժամանակ գնաց այդ քայլին , բայց հետո հետ կանգնեց: Եվ առաջին հերթին այն պատճառով, որ պարզվեց, որ մասնավորի կողմից ոչ մի գումար էլ չի մտնում համայնքային բյուջե: «Ավտոտրանսպորտային միջոցի առանց համապատասխան տուրքի վճարման ավտոկայանատեղում քսանչորս ժամից ավելի» կայանման համար ավտոկայանատեղիի կազմակերպիչն իրավունք ունի տվյալ տրանսպորտային միջոցն իր ուժերով տեղափոխել դրա համար նախատեսված հատուկ տարածք»: Մոսկովյան փորձը գալիս է վկայելու, որ այս կարգը կարող է դառնալ վարորդներից առավելագույն գումարներ գանձելու մի պարզ, բայց շատ էֆեկտիվ համակարգ. ասում են , որ վարորդը հրաժարվել է վճարել ավտոկայանատեղման տուրքը, բերում էին էվակուատոր, որով մեքենան տեղափոխում էին հատուկ տարածք: Իսկ այդտեղից մեքենան դուրս բերելն արդեն արժենում է մի քանի տասնյակից, ասենք , 100 ԱՄՆ դոլար:

Անհասկանալի է նաև, թե ինչու վարորդը, ով նաև սպառող է ու մեկ-մեկ խանութ մտնելու սովորություն ունի, պետք է վճարի նաև խանութի դիմաց մայթերին իր մեքենան կանգնեցնելու համար, քանի որ, որպես կանոն, նույնիսկ մեծ սուպերմարկետների պարագայում խանութների դիմացի տարածքը խանութի սեփականությունը չէ: Անհասկանալի է, որովհետև նույնիսկ ԱՄՆ –ում, ուր հողը հսկայական արժեք ունի, յուրաքանչյուր խանութ ունի կայանատեղ, որտեղ գնորդները մինչև գնումներ կատարելը անվճար կարող են կանգնեցնել իրենց մեքենաները:

Նշենք, որ Ազգային ժողովի Տարածքային կառավարման և տեղական ինքնակառավարման հարցերի մշտական հանձնաժողովն այս տարվա հոկտեմբերի 25-ին դրական եզրակացությամբ օրենքի նախագիծը մտցրել էր նախորդ քառօրյայի օրակարգ, սակայն ԱԺ-ն այն չի քննարկել: Ոմանք պնդում են` այն պատճառով, որ իշխանության ներսում առանձին թևեր էլ հիացած չեն այս օրենքով, որը ակնհայտորեն ծառայելու է մի քանի մարդկանց էլ ավելի հարստացնելուն:

Ֆորմալ օրենքի նախագիծը ԱԺ ներկայացնողն ու դրա հարակից զեկուցողը լինելու է արդարադատության նախարար Գևորգ Դանիելյանը, տեսնենք թե նա ինչպես է ներկայացնելու այն։

Հասմիկ Օհանյան