Երբ քաղաքացիների նյութական արժեքային համակարգն իր համախառն ՕԳԳ-ով գերազանցում է հոգեւորին, քաղաքը դառնում է հոգեկան հիվանդ…

Հոկտեմբերի 10-ը Հոգեկան առողջության համաշխարհային օրն է: Նաեւ քո օրն է, իմ Երևան: Սա պատահական, բայց և խորհրդանշական է. Դու սիրուն ես, լավն ես, բայց զուրկ ես բանականությունից:

Ամեն քաղաք կենդանի է, դու էլ ես կենդանի, բայց քեզ էնքան են բզկտել, էնքան են տանջել, դեմքիցդ շուտով բան չի մնա, լավագույն դեպքում կդառնաս Ֆրանկֆուրտի վատ կրկնօրինակը՝ որից իբր, հնի վրա թքած չունենալով, իբր թե պահպանելով «քաղաքի ճարտարապետական անսամբլը», ասել է թե՝ ամեն ինչ պետք է լինի ներդաշնակ,մի սարսափելի անդեմ ու համախառը արտադրանք են ստացել: Չգիտես ինչի քեզ քարապատեցին ու անունը դրեցին Հյուսիսային պողոտա: Ո՞ր մի անսամբլդ պահպանելու համար ա Հյուսիայինը: Թամանյանը ա՞յս էր երազել:

Բա՞ Օպերադ: Դու առանձնահատուկ քաղաք ես. մենակ քո հոգեկան հիվանդ տերերի մտքով կանցներ հանրային տարածքը վաճառել մասնավոր սեկտորին, էն էլ շատ մասնավոր, էն որ երկրի 1/50000 մասն են կազմում՝ մեր քաղաքի լավ տղեքը, մեր տիրակալներն ու իշխանները, թագավորներն ու ղեկավարները: Ու էնքան անգիտակից քաղաքացիներ ունես, որոնք մեծ հաշվով թքած ունեն քո տեսքի վրա, «լիշ բը մեզ լավ ըլնի, լիշ բը ընտանիքիս ու մոտիկներիս չկպնեն, մնացածը՝ քաղաք ա էլի, ինձ ի՞նչ թե ինչ տեսքի ա»:

Հիմա Օպերայի հրապարակում սքեյթ ու անվաչմուշկ քշելու տեղ չկա, զատո կան լիքը «մեծումանր բուրժուական կաֆեներ», ու էդ տեղերը նման են գավառական կենտրոնի՝ մարդիկ գալիս են իրենց ցույց տալու: Գալիս են էնպես զուգված – զարդարված, որ կարելի է մի բոլ ծիծաղել, եթե էդքան տխուր չլինի: Կառուսելատեղի են վերածել Օպերայիդ հրապարակը, Երևան ջան, բատուտներ են տեղադրել, որ մինչ ծնողները կաֆեյում «գյալաջի» անեն, երեխեքը զահլեքը չտանեն:

Մարդիկ քաղաքից փախչում են Ֆեյսբուք, Երևանը հիմա ավելի շատ է Ֆեյսբուքում, քան նրա փողոցներում:

Քո գիտակից մասը հիմա նստում է Ֆեյսբուքում, ով չի կարողանում այլեւս տանել քո իրական դեմքը, դարդը դեմքներին, բայց իրականում անտարբեր քաղաքացիներիդ: Մենակ Ֆեյսբուքում են քո համար պայքարում. գիտակից ջահելներդ խումբ են բացել՝ «Ո՜չ օպերայի բակում տեղադրված փչովի այլանդակություններին», մեկն էլ ավելացրել է՝ «նաև` ոչ կառավարական ատյաններում ինքնատեղադրված շատակեր ու նույնպես փչովի այլանդակություններին»:

Էնտեղ են քաղաքացիական նախաձեռնություններ ծագում՝ Մոսկվա կինոթատրոնի ամառային սրահի պաշտպանություն, Ուսանողական այգու մասնակի առևտրականացման դեմ պայքար… Իրական քաղաքն անտարբեր է, մնացել է վիրտուալը:

Ո՞ր են քո տրամվայի գծերը, ո՞ւր են բազմաթիվ տրոլեյբուսները, ո՞ւր են նորմալ «Իկարուս» ավտոբուսներդ, ինչի՞ ես ստիպում քո քաղաքացիներին կզել մարշրուտկեքում, կզած երթեւեկել քո փողոցներով:

Տարօրինակ քաղաք…
Խելագար քաղաք…
Ծնունդդ շնորհավոր, իմ Երևան:
Հոգեկան առողջություն քեզ:

Լուսինե Վայաչյան

Լուսանկարը՝ ocean-ի