Պաշտպանության, ազգային անվտանգության և ներքին գործերի մշտական հանձնաժողովը, ինչպես հայտնի է, բանակում կարգուկանոնի հաստատմանը նվիրված կարգապահական կանոնագիրք է պատրաստում: Այսօր Ազգային ժողովի ճեպազրույցների ժամանակ լրագրողները հարց ուղղեցին այդ հանձնաժողովի նախագահ դաշնակցական Հրայր Կարապետյանին` վերջին շրջանում բանակում ծայր առած միջադեպերի և դրանց մեջ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի դերակատարության վերաբերյալ:

«Դատապարտելի են բոլոր այդ տեսակ երևույթները. այս բոլոր խնդիրների մեղավորները ամենայն խստությամբ պետք է պատժվեն, որովհետև լավ ճանաչում եմ Սեյրան Օհանյանին: Ես հավատում եմ, որ նա ուզում է բանակում ինչ-որ բան փոխել, բայց հավատացե´ք, որ սրանք տարիներով կուտակված երևույթներ են` ժառանգված խորհրդային բանակից և ղարաբաղյան պատերազմից: Մի մոռացեք, որ վիետնամական պատերազմից հետո գոյություն ուներ վիետնամական սինդրոմը, երբ որ նրանք, ովքեր այս կամ այն կերպ առնչվում են մարտական գործողություններին, խաղաղ ժամանակ նորից ծառայում են զինված ուժերում. նրանց թվում է, թե իրենց ամեն ինչ կարելի է: Էդպես չէ , էդպես չի կարող լինել. բոլորը օրենքի առջև հավասար են: Այս ամենը բանակից արմատախիլ անելը հեշտ գործ չէ: Բանակում կա նաև կոռուպցիա: Սա է պատճառը, որ մեր հանձնաժողովն իր հնարավորության սահմաններում նախաձեռնել է լսումներ: Առաջին անգամ օրենքով կսահմանվեն հրամանատարների և զինվորների իրավունքներն ու պարտականությունները: Կարևոր է նաև այն կրթական-դաստիարակչական ծրագիրը, որի մասին պաշտպանության նախարարն էլ է խոսում. նա գրքույկներ է պատրաստել սպաների համար, կրթական-դաստիարակչական գրպանի գրքույկներ. սրանք ողջունելի բաներ են: Պետք է անընդհատ աշխատանք տանել հրամանատարական կազմի հետ, որպեսզի նրանք կիրթ լինեն, դաստիարակվեն, հարգեն զինվորին»,-մանրակրկիտ պատասխանեց Հրայր Կարապետյանը:

Բանակի վերաբերյալ իր բարձր կարծիքը հայտնեց նաև ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Գալուստ Սահակյանը:

«Բանակի դատապարտելի մասնավոր դեպքերը պիտի առիթ չտան, որ ամեն առիթով սրբապղծենք այն զորությունը, որին անսում է մեր ժողովուրդը. մենք պիտի բանակի կողքին լինենք: Այս տարիների ընթացքում ավելի դժվար դեպքեր են եղել, բայց քաղաքական կյանքը լարված է եղել, և դրանք աննկատ են մնացել և´ հասարակությունից, և´ մամուլի ուշադրությունից: Այսօր հավասարակշիռ է քաղաքական կյանքը, և միտում կա` իշխանություններին ինչ -որ դիպվածներով հեղինակազրկելու: Դրան էլ դեմ չեմ, բայց, խնդրում եմ, բանակի մասին այդքան մի խոսեք: Մենք այսօր էլ իրապես պատերազմող երկիր ենք, բայց բանակը բնութագրել միջադեպերով, կարծում եմ, ճիշտ չէ»:

ԼՈՒՍԻՆԵ ԿԵՍՈՅԱՆ