Հայաստանում երկու պետական կառույց կա, որոնց պատերից ներս Հայաստանի քաղաքացիները ըստ պաշտոնական հաղորդագրությունների պարբերաբար ինքնասպան են լինում շատ կասկածելի հանգամանքներում՝ Ոստիկանություն եւ Պաշտպանության նախարարություն:

Վերջին այդպիսի երկու դեպքերից են պայմանագրային զինծառայող Արտակ Նազարյանի, իսկ մինչ այդ … Խալաֆյանի դեպքերը: Նորմալ գործող պետական եւ քաղաքական համակարգի պայմաններում ոլորտի պատասխանատուները պետք է անհապաղ հրաժարական տված լինեին այսպիսի դեպքերից հետո: Սակայն Հայաստանում դա տեղի չի ունենում: Պաշտոնյաները մնում են իրենց տեղում, իսկ քննչական եւ դատական համակարգը ամեն ինչ անում է նման գործերը հնարավորինս կոծկելու եւ «մեղմելու» համար: Մինչ տեղի ունեցած դեպքերի մեծ մասը ակնհայտ սպանություններ են, դրանց կապակցությամբ ինքնասպանության պաշտոնական վարկածի հապճեպ առաջքաշումը, նշանակում է ուղղակի ձեռք առնել եւ «գժի տեղ» դնել հասարակությանը: Հետեւաբար այս իրավիճակում մեզ մնում է միայն մեկ ելք՝ պահանջել ՊՆ նախարարի եւ Ոստիկանության պետի ինքնասպանությունը:

Այդ պահանջը՝ ա. Հայ սպայի եւ հայ պաշտոնյայի արժանապատվության եւ պատվի փրկության վերջին շանսն է, քանի որ ուղղակի հրաժարականը այլեւս չի կարող կատարել այդ գործառույթը, եւ բ. Հասարակության վիրավորված արժանապատվության եւ պատվի վերականգնման վերջին շանսն է: Ինքնասպանության պահանջով հանդես գալով՝ մենք ընդամենը վերադարձնում ենք մեր պաշտոնյաներին այն վարկածը, որը նրանք փորձում են հրամցնել մեզ:

Միաժամանակ, անկախ անձնական համակրանքներից եւ հակակրանքներից մենք հոգում ենք մեր պետության եւ մեր բանակի պաշտոնյաների եւ սպաների պատիվը, որը բարձր է կոնկրետ անձերի կյանքից եւ շահից: Պահանջո՛ւմ ենք Սեյրան Օհանյանի եւ Ալիկ Սարգսյանի անհապաղ ինքնասպանությունը: Բա՛րձր պահեք հայ սպայի եւ հայ պաշտոնյայի պատիվը՝ հեռացեք այս կյանքից:

Հրանտ Տէր-Աբրահամեան