Կինը  թարգմանության նման է. ասում է բանաստեղծ Մերուժանը, որի հետ զրուցեցինք իր՝ բոլորովին վերջերս լույս տեսած «Պոռնեզիա» ժողովածուի շրջանակներում:

-Ձեր վերջին գիրքը, որը լույս է տեսել, կոչվում է «Պոռնեզիա», որտեղ որպես խորագիր գրված է՝ «Փառքի երգեր լքվածներին», ի՞նչ նկատի ունեք լքվածներ ասելով.

— Գրքում ամփոփված բանաստեղծությունները` իբրև փառքի երգեր, ձոնված են այն կանանց, որոնք այսօր լքված են, անտեսված հասարակության կողմից, ըստ արժանվույն գնահատված չեն, ցավոք սրտի, նրանք մերժված դասին պատկանող կանայք են: Մինչդեռ ինչպես յուրաքանչյուր կին, նրանք ևս արժանի են թե՛ գուրգուրանքի, թե՛ քնքշանքի, թե՛ մեծարանքի:

-Ի՞նչ ասել է՝ մերժված դաս.

-Մերժված դաս. իրենց սիրելիներից լքված կանայք, խաբված կանայք, չգանահատված կամ ժամանակավորապես «օգտագործված» կանայք: Դա դասակարգում է, քանի որ տղամարդիկ մեծ էգոիստներ են, ու նրանց զոհերը քիչ չեն:

-Ի՞նչ եք կարծում, մեղքի բաժինն ավելի շատ  կնո՞ջն է, որը հավատում է հավերժությանը, վստահում է ասված յուրաքանչյուր խոսքին: Միգուցե հենց կինն է սխալ, որ ռեալ չի նայում իրականությանը, ի վերջո, ամեն ինչ շարժման մեջ է…

-Մեղադրել որևէ մեկին այսօր իրավունք չունենք, բայց կինն է ընտրում այն տղամարդուն, ում նկատմամբ ունենում է զգացմունք: Որպեսզի այդ հարաբերությունը տևական լինի և կնոջ էությունն ու գեղեցկությունը գնահատականքի արժանանա, տղամարդը պետք է ամեն օր հայտնաբերի նրա մեջ գեղեցիկը և ապա գնահատի այն: Իմ կարծիքով, չկան տգեղ կանայք, բոլոր կանայք էլ ունեն գեղեցկություն, սակայն կանանցից յուրաքանչյուրի մեջ գեղեցկությունն արտահայտվում է յուրովի և դժվար է այն գտնել, բայց ես գիտեմ մի բան, կինը սովորաբար դասական գրականության մեջ համեմատվում է թարգմանության հետ: Ասում են՝ թարգամանությունը նման է կնոջը. եթե հավատարիմ է, գեղեցիկ չէ, եթե գեղեցիկ է, հավատարիմ չէ: Քիչ են այն կանայք, որոնք  և հավատարիմ են, և գեղեցիկ: Իրականում կնոջ ինտուիցիան չի դավաճանում իրեն, ուստի նա ավելի իրատես է և արագ կողմնորոշվող, քան տղամարդը:  Ցանկացած կին իր ընտրության մեջ ավելի ռեալական է և հաստատուն, քան տղամարդը:

-Տղամարդիկ, սովորաբար, իրենց կյանքի կանանց տարբեր մասերի են բաժանում՝ տան կին, սիրելի կին, աշխատավայրի կին. կանայք, որոնք լրացնում են նրանց կյանքը, բաժան- բաժան անում իրենց: Հատկապես հայ տղամարդիկ չափազանց տնավարի են վարվում իրենց շրջապատող կանաց հետ, մտածելով թե՝ նրանց նվաճելը, իրենցով անելը տղամարդու առավերությունն է, ու շատ հաճախ ընկնում են կրակը:

— Որևէ կին չի կարող պարունակել այն ամենը, ինչ դուք ասացիք, ի վերջո, բացասականը լինում է նաև կանանց մեջ, ինչպես կարող է կինը իր մեջ համադրել գեղեցիկը, խելացին, արտաքինով հմայիչը և, այսպես ասած, ամենագետը, հնարավոր չէ այս ամենը համատեղել և խտացնել իր մեջ: Մարդն ի ծնե իր արատավոր կողմերն ունի, ինչպես նաև ունի իր առավելությունները: Կինը հրապույրի առակա է, նյութ է, դու պետք է գնաս դեպի նա և, նրա մեջ գտնելով գեղեցիկը, սիրես, այնպես սիրես, որ ինքը զգա քո կողմից տրված գնահատականը և ինքը փոխադարձի քեզ իր սերը: Ինչ վերաբերում է տղամարդու կողմից իր շրջապատող կանաց տնավարի վերաբերվելուն, ապա դա խոսում է տղամարդու մտավոր կարողությունների թուլության և անճաշակության մասին: Բարձրագույն ճաշակ ունեցող տղամարդն ընտրում է իր ճաշակին համապատասխան կին և բավարարվում միայն նրանով:

-Բայց շատ մարդիկ դժվար են հետ կանգնում սովորությունից, որովհետև սերը պահելը, անընդհատ սիրո հետ կապված աշխատանքը տղամարդկանց համար, հատկապես ծույլ տղամարդկանց, մի տեսակ հոգնեցուցիչ է: Իսկ առօրյա, զուտ ֆիզիլոգիական կարիքը բավարարող կանայք շատ են շուրջը: Այսօր տղամարդկանց հոգնած  տեսակ է ի հայտ եկել, որոնք բավարավում են ձեռքի տակ եղածով:

-Չկա որևէ կին, որ չունենա հմայքի, հրապույրի, գրավչության ուժ, բոլոր կանայք ունեն, այստեղ մի բան կա, տղամարդը ոչ թե իրավիճակից ելնելով պետք է մոտենա կնոջը, այլ պետք է սիրի, սիրի այնպես, որ կարողանա նվիրվել իր արյամբ, իր ողջ էությամբ:

— Կարո՞ղ է տղամարդը մի քանի կնոջ հետ հարաբերվել, կամ սիրել:

— Ցանկացած անձնավորություն՝ կին, թե տղամարդ, եթե իր կողակցին, իր կողքին եղած անձնավորությանը, կամ նրանից առավել որևէ մեկին գտնում է, անպայման գնում է դեպի հաջորդը: Հնարավոր չէ, որ որևէ կին տեսնի ավելի արժանի տղամարդ, քան իր կողքինն է և չգնա դեպի նա: Հիմա դուք կարող եք ասել՝ բարոյականությունն ո՞ւր մնաց, ինչպե՞ս կարելի է հավատարմությունը կորցնել, դավաճանել, այսպիսի բառեր են օգտագործում: Ի վերջո, ոչ կինը, ոչ տղամարդը սահմանադրություն չեն, հայրենիք չեն, որին դավաճանում ես, պարզապես գտնում ես գերազանցող որևէ մեկին, քան դու ունես և սկսում ես սիրել նրան: Այն կինը կամ այն տղամարդը, որը պարծենում է, ասելով, թե հանուն երեխաների կամ հանուն բարոյականության զոհ է գնացել՝ հրաժարվելով սիրուց, գտնելով  արժանի մարդու, սուտ է, նա ստում է, ես չեմ հիշում այդպիսի դեպք:

— Տղամարդը գտնում է իր սերը, սակայն միաժամանակ չի կարողանում կապերը խզել նախկինի հետ, որին չի սիրում,  ի՞նչ է դա, իրոք, խղճում է, ինչպես հաճախ ինքն է ներկայացնում, թե՞ սովորության ուժն է պահում.

-Համարձակության բացակայությունն է, պարզապես նա վճռական տղամարդ չի, որպեսզի կողմնորոշվի և ասի՝ ես գտել եմ ավելին, քան դու ես, թույլ տուր ինձ հեռանալ քեզանից: Շատ հստակ կարելի է սա ասել: Կինն ամենից առաջ՝ սեքսուալ օբյեկտ է, նա մարմին է, նա միս է, դու հրապուրվում ես նրա  ֆիզիկական էությամբ, ապա սուզվում նրա ներաշխարհը, սկսում ես հայտնաբերել նրա լավ և վատ կողմերը, բայց երբ ասում են՝ սեր առաջին հայացքից, դա նշանակում է, որ տվյալ կինը կարողացավ կլանել իր մեջ քեզ, տանել իր աշխարհը, ու այդտեղ վերջանում է խնդիրը. մնացածը սուտ են, ավելորդ են: Տղամարդու և կնոջ մեջ օրգանական միացությունը սկսվում է առաջին իսկ հայացքից, իսկ հիասթափությունը սկսվում է այն ժամանակ, երբ դու դադարում ես դիմացինին սիրել, և սկսում ես մտածել, որոնել, փնտրել նրա մեջ ինչ-որ բան, այդ դեպքում կարելի է շատ արագ հայտնաբերել նրա արատավոր կողմերը և լքել:

-Փաստորեն, կյանքի դինամիկան համալրում է լքված կանանց բանակը. ի՞նչ կասեք այդ կանանց, ի՞նչպես վարվեն լքված կանայք.

-Այդ կանայք հայտնվում են մեկ ուրիշի ուշադրության կենտրոնում:

-Այսինքն, այդ հավերժական շրջապտույտը եղել է, կա և կլինի՞.

-Միանշանակ. դա անառարկելի է, անվիճելի է, ինչո՞ւ, որովհետև աշխարհն իր մեջ երկու սիրային կիսագունդ է պարունակում: Այս մոլորակը սիրո մոլորակ է, թշնամանքի մոլորակ է, բարեկամության, մերժման,  լքման, պայքարի,  միմյանց արժանանալու մոլորակ է, և  փառք Աստծու: Փառք նաև այն տղամարդուն, որ կգտնի իր միակին, որն իր կյանքի «վերջաբանը» կլինի:

— Ձեր գրքում փառքի երգեր են լքվածներին, դրանք անդրադառնո՞ւմ են ոչ ավանդական սեռական կողմնորոշում ունեցող կանաց կամ տղամարդկանց:

Ես իմ գրքում չեմ անդրադարձել այն մարդկանց, որոնք ատում են հակառակ սեռին, մասնավորապես կանանց, դա մի տեսակ է, որն ատում են կնոջը՝ որպես օրգանական էություն: Չնայած նրանք ևս լքված են լինում, և շատ ծանր են տանում այդ փաստը, քան կանայք:

Գաղտնիք չէ, որ մեր իշխանության բուրգում կան նման մարդիկ: Շատ է խոսվում նրանց մասին. մի մասը հավաստի է, մյուսը՝ կասկածելի: Բայց կան մարդիկ, որ մեր երկրի դեմքն են ներկայացնում: Ուզում եմ պատմել մեկի մասին, որն այսօր դեսպան է մի այլ երկրում, մեր հանրապետության դեսպանն է: Ես երկար ժամանակ մոտ եմ եղել այդ մարդու հետ, այդ ժամանակ նրա մասին ասում էին, որ նա համասեռամոլ է, անբարտավան է, անբարոյական է, մատնիչ է, գործակալ է… երբ ես մոտեցա նրա ընտանիքին, (նրա կնոջը շատ հարգում եմ, ակնածում եմ, նույնիսկ բանաստեղծություններ եմ նվիրել ՝աքրոստիկոսի տեսքով), նա դեռ այդ պաշտոնին չէր: Այսօր նա Ղազաստանում և Ղրղզստանում ՀՀ դեսպանն է, երբ նրան դեսպան նշանակեցին, բոլորն անակնկալի եկան: Անտեղյակներին ասեմ. նախկինում Արա Սահակյանը եղել է Հայոց համազգային շարժման ազգային ժողովի փոխնախագահ: Ինչպե՞ս նրան հաջողվեց հասնել այստեղ, երբ նրան անվանում էին անվտանգության գործակալ, անբարտավան մարդ, սրիկա: Ես երկար ժամանակ հետևել եմ նրա վարքուբարքին, ու վստահ եմ ասում նա համասեռամոլ է, կեղտոտ, բամբասկոտ, դավադիր, հիշում եմ՝ ինչպես նա ժամանակին դավեց ՆԳ նախարար Վանո Սիրադեղյանին ու էլի շատերին, ինքը հայտնի պրովակատոր է, այս մասին ես հրապարակայնորեն ասում եմ՝  ի գիտություն այսօրվա նախագահ Սերժ Սարգսյանի և դիմում եմ նրան հարցնելով՝ ինչո՞ւ, ինչի՞ց մղված այս մարդուն նշանակեցիք դեսպան, միայն նրա համար, որ նա ատում է և չարախոսում է առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի՞ն: Ինչո՞ւ պետք է նման որակի մեկը որպես դեսպան հանդես գա,  անպատվի ու նսեմացնի իմ հայրենիքը:  Նույնասեռականները աթեիստներ են լինում, նրանք մերժում են Աստծո գոյությունը, նրանք չեն հավատում Աստծուն, որովհետև չունեն մեղքի գիտակցություն, իսկ եթե մարդը չունի մեղքի գիտակցություն, նա կարող է ամեն ստորության գնալ:

-Իսկ ավանդական կողմնորոշման  տղամարդիկ, որոնք մի քանի կնոջ հետ են հարաբերություններ պահպանում, ունե՞ն մեղքի գիտակցություն:

— Իհարկե չունեն: Անհնարին է, որ ազնիվ մարդը զուգահեռաբար մի քանի կանանց հարաբերվի, ինչպես կարելի է մի քանի կնոջ միևնույն ժամանակ սիրել, ուրեմն մեկին սիրում են՝ մյուսներին կեղծում, իսկ կեղծքին ինքնին Աստծուց չէ, անաստված երևույթ է, որովհետև պատվիրան է՝ մի ստիր, եթե դու կեղծում ես, դու ստում ես, ուրեմն անհավատ ես:

Զրուցեց՝ Աննա Սարգսյանը