Շարունակություն, նախորդ հրապարակումները՝

ԺԱՄԱՆԱԿԻ ՄԵՔԵՆԱ. Վազգեն Մանուկյանից մինչև Տիգրան Սարգսյան. Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ալյանսը կոմունիստական նոմենկլատուրայի հետ

ԺԱՄԱՆԱԿԻ ՄԵՔԵՆԱ. Վազգեն Մանուկյանից մինչև Տիգրան Սարգսյան (մաս երկրորդ)

ԺԱՄԱՆԱԿԻ ՄԵՔԵՆԱ. Վազգեն Մանուկյանից՝ մինչև Տիգրան Սարգսյան

Մեր հանրապետության գոյության 22 տարիներին ունեցել ենք նաև վարչապետներ, որոնց նշանակումը պայմանավորված չի եղել ընտրությունների արդյունքներով կամ էլ` որոշակի տնտեսական, սոցիալական ծրագիր իրականցնելու հրամայականով:

Այդ մարդիկ եղել են, պայմանականորեն ասած, ճգնաժամային վարչապետներ:

Այսինքն, նշանակվել են ճգնաժամի հետևանքով` այն հույսով, որ որոշակիորեն կհաղթահարեն նույն այդ ճգնաժամը:

Հայաստանում քաղաքական շատ լուրջ ճգնաժամ առաջացավ 1996թ-ի նախագահական ընտրություններից հետո, երբ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի վերընտրությունն ապահովեց ոչ թե հասարակության քվեն, այլ ուժայինների անզուսպ միջամտությունը:

Հենց նույն այդ ուժայիններին զսպելու, ընդդիմության և հասարակության հետ հարաբերությունները կարգավորելու խնդիր ուներ Մեծ Բրիտանիայում ՀՀ դեսպան Արմեն Սարգսյանի նշանակումը վարչապետի պաշտոնում:

Ընտրությունները նաև փչացրել էին Հայաստանի իշխանության հարաբերություններն արևմտյան կենտրոնների հետ և ենթադրվում էր, որ արևմտյան էլիտայի հետ լավ հարաբերություններ ունեցող Սարգսյանը կարող է շտկել իրավիճակը:

Չնայած, օրինակ, ԱՄՆ նախագահ Բիլ Քլինթոնը, որի մորը այդ ժամանակ հիշել էր Հայաստանի իշխանության ազդեցիկ ներկայացուցիչ Վանո Սիրադեղյանը` Արշալույսի խնջույքի ժամանակ, հազիվ թե հավատար, որ արևմտյան շարժուձևով աչքի ընկնող նախկին դեսպանը կարող է եղանակը ստեղծել Հայաստանում:

Արմեն Սարգսյանը փորձեց կոնտակտ հաստատել ընդդիմության հետ, նույնիսկ հանդիպումներ ունեցավ Վազգեն Մանուկյանի շրջապատի մարդկանց հետ, նրանց հետ եկավ որոշակի պայմանավորվածությունների:

Սակայն ակնհայտ էր, որ վարչապետն ունի «անգլիական թագուհու» կարգավիճակ և չի կարող որևէ պայմանավորվածության գարանտ լինել:

Արդեն 1996-ի վերջին, լուրեր տարածվեցին, թե Սարգսյանը լուրջ հակասություններ ունի պաշտպանության նախարար Վազգեն Սարգսյանի և Երևանի քաղաքապետ Վանո Սիրադեղյանի հետ: Անգամ ասում էին, թե վերջին երկուսը ծեծել են վարչապետին:

Ինչևէ, չհասկացված վարչապետը շուտով հեռացավ Հայաստանից` բուժվելու նպատակով, և արտերկրից էլ հայտարարեց իր հրաժարականի մասին:

Վարչապետությունից հետո` Սարգսյանն ուղղակիորեն չի մասնակցել Հայաստանի ներքաղաքական կյանքին` ինտեգրվելով բրիտանական բիզնես էլիտային: Չնայած շրջանառվում են լուրեր, որ նա է իշխանամետ երիտասարդներով համալրված ՄԻԱԿ-ի կինքահայրը:

Նրա մասին ակտիվորեն խոսվեց վերջերս, երբ Հայաստան էր ժամանել բրիտանական արքայազնը, ով ասում են` Սարգսյանի բիզնես գործընկերն է մեր երկրի հանքարդյունաբերության մեջ:

Քննարկվում է նաև մի տարբերակ, որ Տիգրան Սարգսյանի հնարավոր պաշտոնանկությունից հետո` հենց Արմեն Սարգսյանը կարող է ղեկավարել մեր երկրի կառավարությունը:

Մյուս ֆորսմաժորային վարչապետը եղել է Արամ Սարգսյանը, ով այդ պաշտոնին նշանակվեց 1999թ-ի հոկտեմբերի 27-ից հետո` թերևս բացառապես այն պատճառով, որ նահատակված վարչապետ Վազգեն Սարգսյանի եղբայրն էր:

Արամ Սարգսյանը պաշտոնավարեց վեց ամիս` ի հեճուկս հանրապետոթյան նախագահի:

Այդ վեց ամիսը մեր պատմության մեջ կմնա որպես երկիշխանության փուլ` թեև նրա պաշտոնավարումն էապես լիցքաթափեց ներքաղաքական լարվածությունը:

Քաղաքականության մեջ անփորձ Արամ Սարգսյանը չուներ սեփական թիմ և ներկայացնում էր երկրապահական և ռազմական էլիտայի շահերը:

Նրա և նախագահի տեսակետները հատկապես բախվում էին Հոկտեմբերի 27-ի քննության և ԼՂ խնդրի կարգավորման հարցերում:

Պաշտոնապես Սարգսյանը պաշտոնանկ եղավ անարդյունավետ կառավարման համար, ինքը պնդում է, որ կանխել է Մեղրիի փոխանակման տխրահռչակ ծրագիրը, որի ջատագովներից էր, ըստ քաջատեղյակ աղբյուրների, Քոչարյանը:

Պաշտոնանկությունից հետո` Արամ Սարգսյանը ակտիվ դերակատարություն է ունեցել ընդդիմության շարքերում` լինելով Ստեփան Դեմիրճյանի և Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ղեկավարած դաշինքների առանցքային դերակատարներից մեկը:

Այս պահին, նախկին վարչապետը նվազ դերակատարություն ունի մեր քաղաքական դաշտում:

«Ժամանակի մեքենան» վարեց Սուրեն Սուրենյանցը

Շարունակելի…