Վերջին ամիսներին աննախադեպ առատությամբ հոդված, մեկնաբանություն, կանխատեսական վերլուծումներ եւ թելադրական կոչեր  են գրվում ու հնչում սիրիահայության մասին: Մինչեւ Սիրիայի վերջին դեպքերը, սիրիահայությունը համահայկական ուշադրության լուսարձակներից  հեռու էր, որոշ առումներով հասկանալի, այսուհանդերձ ոչ արդարացված պատճառներով: Չմոռանանք, որ սիրիահայությունը մեր դասական, ամենահին գաղութներից եւ սփյուռքահայ կյանքի մարդուժի հայթայթման կարեւոր շտեմարանի փորձ ամբարած ու նկատառելի արտադրողականություն նվաճած շատ կարեւոր միջավայր է:

Լրատուական լուսարձակների մոտայիկ կեդրոնացումը, մրցակցային կշռույթով ստուգված ու չստուգված լուրերը շրջանառության մեջ դնելու հեւքը այսօր ստեղծած են խայտաբղետ մի իրավիճակ , ուր լրագրողական շուկան պահանջ-սպառողի կանոնների հիմամբ հեղեղած է լրատուադաշտը: Այստեղ, որոշ լրատվությունների դեպքում կան պատվերային շարժառիթներ ի հարկե, այլոց համար ընդհանուր մրցավազքից  ետ չմնալու մղումներ, իսկ սակավաթիվերի համար ալ` սիրիահայության ձեռք երկարելու գիտակցական ինքնաթելադրանքներից  ներշնչված քայլեր:

Այս թոհուբոհում ականատես ենք լինում հաճախ արեւմտյան քարոզչության ուղղակի հայացման, նման լրատվությունների բառացի կրկնօրինակացումին եւ բնականաբար նրանցից ազդված մեկնաբանությունների: Արդյունքը` խուճապային մթնոլորտի տարածումն է, «ժողովրդավարացման» քաղաքականության տարածումի քարոզչության ալիքների տակ ընկնելը եւ ապալուսաբանելը:

Որոշ լրատուամիջոցներ սիրիահայության նկատմամբ իրենց ցուցաբերած նախանձախնդրության չեն կարողացել սահման դնել: Հոդվածագիրներ առաջարկում են ամբողջ սիրիահայությունը տեղափոխել Ջավախք, այնտեղ հատուկ ավան կառուցել` միաժամանակ լուծելով թե՛ սիրիահայության խնդիրը եւ թե՛ Ջավախքի հայաթափումի հարցը: Ուրիշներ գաղափարախոսական հիմք են փորձել հաղորդել օրախնդրին` հաստատելով, որ սիրիահայությունը արեւմտահայերի շառավիղ է, առ այդ` պետք է վերադառանա Արեւմտահայաստան (մոռանալով Կիլիկիան):

Մինչ, ֆեյսպուքահայությունը իբրեւ այլընտրանքային լրատուադաշտի օգտատերերի նկատառելի համրանք քննարկում է Հայաստանում սիրիահայերի ապաստան տալու անհետաձգելի գործը: Կարելի չէ անշուշտ բացառել հայրենակիցների օգնության փութալու միաժամանակ թե՛ ազգային եւ թե՛ մարդասիրական պատրաստակամության փաստը: Խնդիրը սակայն ունի քաղաքական երանգներ: Ուղերձը այս երեւույթին նաեւ այն է, որ ի բացակայություն պետական կառույցների ձեռնարկելիք գործին, քաղաքացիական հասարակությունն է, որ ուզում է կազմակերպել ճգնաժամի մեջ հայտնված մարդոց օգնության փութալու աշխատանքը: Այս շարժումը նախաձեռնողները հայտարարում էին, որ մինչ այժմ սիրիահայ մեկ ընտանիքի օգտակար էին դարձել` Երեւանի մեջ ճարելով աժան վարձքով բնակարան:

Խնդիրը անշուշտ զերծ չէ նաեւ ներհայաստանյան քաղաքական շահարկումներից: Իշխանությունները որեւէ ձեւով պատրաստ չեն ընդունելու հայրենադարձության մասին մտածող սիրիահայերը. հայրենիքից արտագաղթածների դիմաց, ինչպե՞ս կարելի պիտի լինի հայրենադարձություն կազմակերպելը: Եւ այսպես մինչեւ… «Միջին Արեւելքի մեջ ռուսական վերջին կայանի կորստից հետո կարգը կովկասյան ռուսական կայանին` Հայաստանի Հանրապետությանն է» պիտի ուզեր կանխատեսել մի մեկնաբան։

Սիրիահայությունը համասփյուռքյան առումով հայկական արժեհամակարգի պահպանման մեծ դերակատարություն ունեցած կուռ, կազմակերպ համայնք է, որ ունի խոր արմատներ: Այն քաղաքական շահարկումների ենթարկելը` փոքր եւ կարճաժամկետ առավելներ ապահովելու համար նվազագույն ըսելաձեւով լրատուական առարկայականության հետ աղերս չունեցող երեւույթ է:

Բայց հարցը անշուշտ միայն լրագրողական արհեստավարժության հետ կապ չունի: Չմոռանանք ստեղծված տագնապին եւ պատերազմական իրավիճակին հետ թուրքական շահագրգռվածության չափը եւ Թուրքիայի առաջադրած «անվտանգության գոտի»-ին անմիջականությունը: Հայկական յուրաքանչյուր լրատուամիջոցի կողմից նման հաշվարկ չկատարելու փաստը լրագրողական աշխատանքից  ակնկալուած օրինաչափությունների չի վերաբերվում միայն:

Սիրիահայության տագնապը երկրի իրավիճակին հետ կարող է երկար տեւել: Հայկական լրատուադաշտը զգոնության, սթափության, արհեստավարժության եւ թշնամիին քայլերը հաշվարկելու հրամայականին առջեւ է: Հեռու` խուճապայնությունից, շահարկումներից եւ ազդեցության ալիքներին հանձնվելու փորձություններից:

Շահան Գանտահարյան

«Ազդակ»ի գլխավոր խմբագիր

Մոտ երկու ամիս առաջ պատիվ ունեցա ծանոթանալու ռուս նշանավոր գրող Վիկտոր Երոֆեևի հետ: Խոսք էր գնում մշակութային փոխազդեցությունների մասին, և գրողն ասաց, թե հպարտ Է, որ իր վեպը` «Լավ Ստալինը», թարգմանվել է հայերեն: Բնական է, որ այդ հաճելի փաստը դրդեց ինձ տվյաւ գիրքը կարդալ:
Համակարգչային մեկ էջի սահմաններում հնարավոր չէ վեպը վերաշարադրել` քաղաքականություն չէ, որտեղ կես բառից ամեն ինչ պարզ է: Հենց Երոֆեևի այս գրքում կա այդպիսի միտք, քաղաքականությունն իր էությամբ միանշանակ է` բարեկամներ, թշնամիներ, ժամանակավոր դաշնակիցներ, ժամանակավոր մրցակիցներ և այլն: Մշակույթը շատ ավելի բազմազան է ու բազմաշերտ, և այդ է պատճառը, որ ցանկացած իսկական մշակույթ այս կամ այն չափով մարտահրավեր է ցանկացած քաղաքական համակարգի, ցանկացած ոեժիմի: Վեպն, ի վերջո, մարտահրավերի պատմություն է. այդպիսին էր «Մետրոպոլ» հայտնի գրական ժողովածուն, որով 1979-ին ոուս գրողները ցանկանում էին հակադրվել խորհրդային գրաքննությանը: Սակայն շատ ավելի կարևոր է, որ այդպիսին էր նաև գրողի հայրը, որն ազնվորեն ծառայում էր խորհրդային պետությանը, հավատում էր կոմունիզմին և «լավ Ստալինին», բայց լինելով դիվանագետ և շփվելով արևմտյան մշակույթի հետ` չէր կարող իր սեփական երկրի համակարգի համար ամբողջությամբ «յուրային» լինել: Իսկ գրքի գլխավոր գաղափարը, իմ կարծիքով, հետևյալն է. ի տարբերություն Լենինի, Տրոցկու, Հիտլերի, որոնք անցել են պատմության գիրկը, Ստալինն անմահ է. մասնավորապես, այն պատճառով, որ ցանկացած ռուս [խորհրդային] «նաչալնիկի» մեջ փոքրիկ «ստալին» է նստած, ցանկացած ոուսաստանցի [խորհրդային] ոստիկան իրեն պատկերացնում է որպես «Գուլագի» պատվիրակ` անկախ այն հանգամանքից, թե լսե՞լ է նա երբևէ ճամբարների այդ ցանցի մասին, թե՞ ոչ: [Գիրքը գրվել է 2004-ին, երբ պուտինյան Ռուսաստանը արդեն «գցել էր իր կամուրջը» դեպի ստալինյան դարաշրջան]: Իսկ այդ ամենի հիմքում ընկած է այն փաստը, որ Ռուսաստանի [նախկին Խորհրդային Միության] բնակչության մեծամասնությունը շարունակում է ապրել «ուժեղ ձեռքի» առասպելով, շարունակում է հավատալ, որ կգա ժողովրդի մի հայր, որն ամեն ինչ կկարգավորի, վստահ են, որ հնարավոր է հակառակ մարդկանց կամքի` «զոռով» երջանկացնել նրանց: Այդ առասպելն ապրում է և փոխանցվում է սերնդեսերունդ` ի հեճուկս ստալինյան չարագործությունների բազմաթիվ սահմռկեցուցիչ բացահայտումների: Ահա թե ինչու ազատական գաղափարներն ու ազատական հասարակական հոսանքները երկրագնդի 1/6-ում դժվարությամբ են ճանապարհ հարթում, պարբերաբար նահանջում են, ծաղրի են ենթարկվում:
Գուցե ես է՞լ իմ հարցում մոլորության մեջ եմ, և ինձ միայն թվում է, թե ես ազատական եմ, իսկ իրականում իմ մեջ նո՞ւյնպես փոքրիկ «ստալին» է նստած:

Առավոտ

Այս մասին այսօր` հուլիսի 30-ին հրավիրված ասուլիսի ժամանակ ՀՅԴ մարզային կառույցի պատասխանատու Գևորգ Ալեքյանն հայտարարել է, որ  Գյումրի քաղաքապետի ընտրություններում ՀՅԴ-ն կառաջադրի Շիրակի մարզպետարանի ֆինանսատնտեսական վարչության պետի տեղակալ Հովսեփ Սիմոնյանի թեկնածությունը:

Հիշեցնենք, որ 2005 թվականին կայացած ՏԻՄ ընտրություններում Հովսեփ Սիմոնյանը առաջադրել էր իր թեկնածությունը, որպես քաղաքապետ, սակայն ինքնաբացարկ էր հայտնել:

ԱԳՆ մամլո խոսնակ Տիգրան Բալայանը տեղեկացրել է, որ Հայաստանի ԱԳՆ-ն Սիրիայի հյուպատոսի ընդդիմության կողմն անցնելու մասին պաշտոնական հայտագիր չի ստացել։

Բանն այն է, որ արաբական Ալ Ջազիրա հեռուստաընկերությունը տեղեկություն է տարածել, որ այսօր Հայաստանում Սիրիայի հյուպատոս Մուհամմադ Հոսամ Հաֆեզը միացել է Սիրիայի ընդդիմությանը:

Հիշեցնենք, որ երեկ ընդդիմությանը միանալու մասին հայտարարել էր նաև Բելառուսում Սիրիայի արտակարգ և լիազոր դեսպան Ֆարուք Տահան:

Ավելի վաղ, ընդդիմությանը միանալու մասին էին հայտարարել Կիպրոսում, Արաբական Միացյալ Էմիրությունների և Իրաքում Սիրիայի դեսպանները:

2012 թ. առաջին կիսամյակի արդյունքներով` «Հայռուսգազարդը» շարունակում է մնալ հանրապետության թիվ մեկ հարկատուն` 18.2 մլրդ դրամ վճարած հարկերով: Այդ մասին տեղեկացնում է ՀՀ կառավարությանն առընթեր պետեկամուտների կոմիտեն: Նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ «Հայռուսգազարդը» մոտ 50 %-ով ավելի հարկ է վճարել:

Երկրորդ խոշոր հարկատուն Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատն է` 11.3 մլրդ դրամ: Ընկերությունը նախորդ տարի առաջին տեղում էր` 15 մլրդ դրամ ցուցանիշով: Հարկ է նշել, որ հանքարդյունաբերական ընկերություններից միայն Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատն է արձանագրել վճարած հարկերի նվազում, ինչը հնարավորէ` միջազգային շուկայում մոլիբդենի գների անկման հետևանք է:

Հանքարդյունաբերական մեկ այլ ընկերություն` Կապանի «Դինո Գոլդ Մայնինգ քամփընի»-ն նախորդ տարվա համեմատ 90%-ով ավելի հարկ է վճարել, ու առաջին անգամ հայտնվել է խոշոր հարկատուների առաջին տասնյակում (9-րդ տեղ): Սակայն ամենամեծ աճ ցույց է տալիս «Գեոպրոմայնինգ» ընկերությունը (Սոթքի ոսկու հանքավայր, Արարատի ոսկու կորզման գործարան): Այս ընկերությունը 2012 թ. առաջին կիսամյակում վճարել է 2.4 մլրդ դրամ` նախորդ տարվա 700 մլն դրամի համեմատ (աճը` 3.5 անգամ): Նախորդ տարվա 56-րդի համեմատ ընկերությունն այս տարի զբաղեցնում է 15-րդ հորիզոնականը:

Պատգամավոր Սամվել Ալեքսանյանի «Ալեքս Գրիգը» պահպանում է երրորդ խոշոր հարկատուի կարգավիճակը` վճարելով 9.3 մլրդ դրամ: Նախորդ տարվա համեմատ ընկերությունը ավելի է վճարել 1.2 մլրդ դրամ:

«Ալեքս Գրիգին» հետևում են հեռահաղորդակցական երկու խոշոր ընկերությունները` «Ղ-Տելեկոմը» (7.2 մլրդ դրամ) և «ԱրմենՏելը» (6 մլրդ դրամ): «ԱրմենՏելի» մոտ նախորդ տարվա համեմատ առկա է վճարած հարկերի որոշ նվազում (մոտ 800 մլն դրամի չափով), ինչը հավանաբար պայմանավորված է ֆիքսված հեռախոսակապում եկամուտների անկմամբ: «Ղ-Տելեկոմն», ընդհակառակը, 2.5 մլրդ դրամով ավելացրել է վճարած հարկերը: Շարունակվում է մյուս հեռահաղորդակցական ընկերության` «Օրանժ Արմենիայի» ետընթացը: Ընկերությունը 1.2 մլրդ դրամով հայտնվել է 34-րդ տեղում`նախորդ տարվա 11-րդ հորիզոնականի համեմատ (այս նույն ժամանակահատվաածում վճարվել էր 2 մլրդ դրամ):

Վառելիքի շուկայի գորիշխողներ «Ֆլեշն» ու «Սիթի Պետրոլ գրուփը» ավանդաբար տեղ են զբաղեցնում խոշոր հարկատուների առաջին տասնյակում: Առաջին կիսամյակի արդյունքներով «Ֆլեշը» վճարել է 5 մլրդ դրամ և 6-րդ տեղում է, իսկ «Սիթի Պետրոլ գրուփը»` 4.1 մլրդ դրամ և 8-րդ տեղում է: Սակայն եթե «Ֆլեշը» նախորդ տարվա համեմատ ավելի շատ է հարկ վճարել, ապա «Սիթի Պետրոլ գրուփը» `700 մլն դրամով նվազեցրել է այն: Հավանաբար` ՏՄՊՊՀ-ի կողմից այս տարի տուգանվելով 100 մլն դրամով` գերիշխող դիրքի չարաշահման համար, «Սիթի Պետրոլ գրուփը» այդ տուգանքը փոխհատուցել է հարկերը պակասեցնելով:

և վերջապես` խոշոր հարկատուների առաջին տասնյակում տեղ են գտել 2 էներգետիկ կազմակերպություններ` «Հայկական էլեկտրացանցերն» (4.6 մլրդ դրամ և 7-րդ տեղ) ու Հայկական ատոմակայանը (3 մլրդ դրամ և 10-րդ տեղ): Ընդ որում` Հայկական ատոմակայանը մոտ 1 մլրդ դրամով ավելի հարկ է վճարել նախորդ տարվա համեմատ, իսկ ՀԷՑ-ն, ընդհակառակը, հարկերի վճարումը նվազեցրել է մոտ 400 մլն դրամով:

ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի հրամաններով կառավարության կազմում տեղի են ունեցել մի քանի փոփոխություններ: Մասնավորապես, ղեկավարվելով ՀՀ նախագահի 1997 թվա¬կանի մայի¬սի 6-ի ՆՀ-728 հրամանագրի 1.7-րդ կետով, Լոռու մարզպետի տեղակալ Էդիկ Կարախանյանը իր դիմումի համաձայն ազատվել է պաշտոնից, իսկ նույն պաշտոնին նշանակվել է Վանիկ Ասատրյանը։

Վարչապետի մեկ այլ հրամանով, ղեկավարվելով ՀՀ նախագահի 2007 թվակա¬նի հուլիսի 18-ի ՆՀ-174-Ն հրամանագրով սահմանված կարգի 121-րդ կետի 6-րդ ենթակետով`Ռոմիկ Տիգրանյանը իր դիմումի համաձայն ազատվել է ՀՀ Արտակարգ իրավիճակների նախարարի տեղակալի պաշտոնից:

Վարչապետի մեկ այլ հրամանով, ղեկավարվելով ՀՀ նախագահի 2007 թվա¬կանի հուլիսի 18-ի ՆՀ-174-Ն հրամանագրով սահմանված կարգի 121-րդ կետի 6-րդ ենթակետով՝ Վարդան Կարապետյանն իր դիմումի հա¬մաձայն ազատվել է ՀՀ գյու¬ղա¬տնտեսության նախարարի տեղակալի պաշտոնից։

Աշխատանքային այցով հուլիսի 25-ից 27-ը Հայաստանում էր գտնվում ՆԱՏՕ-ի անդամ և «Գործընկերություն հանուն խաղաղության» ծրագրի մասնակից պետությունների զինված ուժերի ռազմաբժշկական ծառայությունների պետերի կոմիտեի նախագահ, Նիդեռլանդների ԶՈւ ռազմաբժշկական ծառայության պետ, բրիգադի գեներալ Ռոբ վան Դեր Մեյերի գլխավորած պատվիրակությունը:

Ըստ ՀՀ Պաշտպանության նախարարության մամուլի հաղորդագրության՝ հուլիսի 26-ին Ռոբ վան Դեր Մեյերին ընդունել է ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը:

Հանդիպման ընթացքում քննարկվել են ՀՀ ԶՈւ ռազմաբժշկական վարչության և ՆԱՏՕ-ի անդամ երկրների ԶՈւ ռազմաբժշկական ծառայութունների միջև փորձի փոխանակման, արդի մարտահրավերներին բժշկական ծառայությունների մոտեցումների և գործելաոճի համապատասխանեցմանը վերաբերող հարցերի շրջանակներում արդյունավետ համագործակցություն իրականացնելու հեռանկարները:

Արձանագրվել է, որ արդյունավետ համագործակցություն կարող է ծավալել ՀՀ ԶՈւ ռազմաբժշկական վարչության և Նիդեռլանդների Թագավորության ԶՈւ ռազմաբժշկական ծառայության միջև` օգտագործելով ինչպես մասնագիտական վերապատրաստման, այնպես էլ համատեղ ռազմաբժշկական զորավարժությունների ու գիտաժողովների անցկացման հնարավորությունները:

Թեև Հայ ազգային կոնգրեսի պատասխանատու այրերը դեռևս հստակ պատասխան չեն տալիս, թե սեպտեմբերին սպասվող ՏԻՄ ընտրություններին ՀԱԿ-ը սկզբունքորեն բոլոր համայնքներում կառաջադրի թեկնածուներ, թե ոչ, սակայն, թերթի ունեցած տեղեկություններով, Կոնգրեսում, այնուամենայնիվ, բավականին թեժ քննարկում է ընթացել այս հարցի վերաբերյալ: Մասնավորապես, իրավիճակն առավել ռեալ գնահատողները եզրակացրել են, որ դրանք աննպատակ ինքնառաջադրումներ են լինելու, որոնց արդյունքները, այն է` ընտրություններին վաստակած ցածր ձայները, ավելի են հարվածելու ՀԱԿ վարքագծին: Այս խումբն իր մոտեցումը հիմնավորել է հետևյալով, որ այժմ ՀԱԿ-ը թերևս այլընտրանքային ուժ չի համարվում իշխանությանը, և վերջինս էլ հենց այնպես բարեհոգություն չի ցուցաբերի, որ որոշ համայնքներ զիջի ՀԱԿ-ին: Թեպետ հակառակ թևը սկզբունքի հարց է համարել գրեթե բոլոր համայնքներում աշնանը առաջադրել սեփական թեկնածուները, սակայն իրատեսները պնդել են, որ ռեալ չէ, որ ՀԱԿ-ը, բացառությամբ մի քանի գյուղերի, հաջողություն ունենա: Թե Կոնգրեսի վերջնական որոշումն ինչպիսին կլինի այս հարցի վերաբերյալ, պարզ կդառնա առաջիկա ամսվա ընթացքում:

Հրապարակ

Հայաստանի և Խորհրդային Միության 20-րդ դարի պատմությունը ինձ միշտ հետաքրքրել է` նախևառաջ այն պատճառով, որ մեզ՝ հայերիս համար դա նշանակալից ժամանակաշրջան էր, քանի որ մենք նախորդ դարում երեք անգամ փորձել էինք պետություն ստեղծել: Երեք փորձերն էլ` չէի ասի, որ շատ հաջող էին, բայց միևնույն է` ազգը կազմակերպելու ավելի լավ ձևեր, քան պետությունն է, գոյություն չունեն, և դժվար թե որևէ մեկը հերքի, որ մենք նշանակալի հաջողությունների ենք հասել տնտեսության, մշակույթի, գիտության բնագավառներում հենց այդ պետությունների (հենց պետությունների և ոչ միայն Խորհրդային Հայաստանի] պայմաններում:
Իմ կարծիքով` վերաբերմունքը անցյալի նկատմամբ` թե 20 և թե 100 տարվա կտրվածքով, պետք է լինի որքան հնարավոր է բանական, էմոցիաներից զուրկ: Այդպես են վարվում, ասենք, իսպա-նացիները, որոն հավասարապես հարգում են թե Ֆրանկոյի կողմնակիցների և թե դրանց դեմ պայքարողների հիշատակը: Կամ ֆրանսիացիները, որոնք ընդունում են, թե յակոբինական տեռորն իր էությամբ հակամարդկային էր, կասեի նաև` «բոլշևիկյան», բայց միևնույն է` հարգանքի տուրք են մատուցում ֆրանսիական հանրապետության հիմնադիրներին:
Ճիշտ նույն ձևով պետք է գնահատել մարդկանց վարքը, ասենք, ստալինյան ռեպրեսիաների ժամանակ: Մատնագրեր [«դանոսներ») ստորագրել են ոչ միայն վերջացած սրիկաներն ու, ոչնչությունները, այլև արվեստի, գիտության նշանավոր գործիչները, որոնք իրենց բնագավառում հասել էին համաշխարհային բարձունքների: Պե՞տք է արդյոք հրապարակել այդ մարդկանց և նրանց զոհերի անունները, նրանց գրած մատնագրերը: Ես դրան կտրականապես. դեմ եմ, ինչպես դեմ եմ «լյուստրացիաներին», «կագեբեի» արխիվները բացելուն` ինչ համար անիմաստ թշնամացնենք այդ մարդկանց թոռներին ու ծոռներին: Նման ձևով` անիմաստ եմ համարում այսօր մանրամասն քննել, թե ով ինչ է արել քոչարյանական ռեժիմի ժամանակ, որը, ի տարբերություն դրան նախորդող և հաջորդող ավտորիտարիզմի, դրսևորում էր ակնհայտ բռնապետական միտումներ և այդ առումով մոտ էր ստալինյանին: Ինչպես էին իրենց դրսևորել, ասենք, զինդատախազ, իսկ այնուհետև` գլխավոր դատախազի տեղակալ Գագիկ Ջհանգիրյանը կամ արտգործնախարար Վարդան Օսկանյանը՝ կարևոր է այքանով, որքանով նրանք այսօր էլ ընդդիմության շարքերում առանցքային դեր են խաղում, և պետք է հասկանալ՝ պետությանը օգուտ կբերի՞, եթե նրանք, իշխանության գալուց հետո, պաշտոնավարին այնպես, ինչպես որ դա նախկինում էին անում: Բայց թե ինչպես էր քվեարկում Քոչարյանի ժամանակ ՀՀՇ ներկայիս նախագահ Արամ Մանուկյանը` դա մասնավոր, իր խղճին վերաբերող հարց է, որովհետև ոչ իշխանության, ոչ էլ ընդդիմության շարքերում նա որոշում ընդունող չէր և երբեք այդպիսին չի լինի: Այդ հարցը լույս աշխարհ բերելը, բացի անձնականից, ոչ մի հարց չի լուծում:
Այս դեպքում անիմաստ է անցյալը փորփրելը և հավելյալ թշնամանք առաջացնելը:

Առավոտ

Այսօր Թալինում է եղել Հովիկ Աբրահամյանը, ՀՀԿ կառույցի առանցքային դեմքերի ուղեկցությամբ: Անցկացված խորհրդակցության ժամանակ, ինչպես տեղեկացանք, վերջնականապես հստակեցվել է, որ Արագածոտնի մարզի Թալին քաղաքային համայնքի ղեկավարի օգոստոսի 5-ի արտահերթ ընտրություններում ՀՀԿ –ն սատարելու է ՀՀԿ անդամ Սարգիս Արամյանի թեկնածությունը:

Վերջինս Թալինի ՊԵԿ-ի ղեկավարի տեղակալն է շարքային կուսակցական, որ մինչև վերջերս առանձնակի աչքի չի ընկել կուսակցաշինության գործում:

Հիշեցնենք, որ Թալինի նախկին քաղաքապետ, հանրապետական Մնացական Մնացականյանի մեծամասնական ընտրակարգով Աժ պատգամավոր ընտրվելու կապակցությամբ, որպես քաղաքապետի լիազորությունները վաղաժամկետ դադարեցվել են: Այժմ Թալինում թեժ մրցապայքար է սկսվել:

Արդեն տեղեկացրել էինք, որ Նախկին քաղաքապետն իր աթոռին ուզում էր տեսնել իր վստահելի անձին՝ քաղաքապետարանի աշխատակազմի ղեկավարին՝ որին սակայն Հանրապետականը դեմ էր.Ասում են, որ խորհրդակցությունից հետո ԱԺ պատգամավոր Մնացական Մարտիրոսյանը խորը մանթրաշ է եղել: Իսկ նրա թեկնածուն՝ և եղբորորդին Գևորգ Եսայանն,  ասել է թե ընդիմանալու է ՀՀԿ-ի որոշմանը և չի  հանելու իր թեկնածությունը:

Մեզ հասած լուրերով, համառելու դեպքում նրան առաջարկվելու է աշխատանքից ազատվելու դիմում գրել: Թեպետ երկու դեպքում էլ՝ նա կորցնելու է իր աթոռը:

Ինչ վերաբերվում է կուսակցության մարզային կառույցի ղեկավար, մինչև վերջերս ամենահավանական թեկնածու համարվող  Ժորա Գրիգորյանին, նա կհնազանդվի կուսակցության որոշմանը և կհանի իր թեկնածությունը:

Քանի որ Դաշնակցական թեկնածուն այսօր ևս ինքնաբացարկ է հայտնել, ստացվում է,  մրցապայքար՝ որտեղ ակտիվ են լինեու «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության անդամ Վազգեն Խաչատրյանը և ՀՀԿ-ի նորահայտ թեկնածուն՝ հարկայինի պետի տեղակալ Սարգիս Արամյանը:Թե ինչքանով է ԲՀԿ թեկնածուն լրջորեն տրամադրված պայքարին, ցույց կտա ժամանակը: