Տարածաշրջանային կացությունը անմիջականորեն լրացնում է տագնապալի բնութագրվելու բոլոր բաղադրիչները: Հալեպում կատարված ականահարումները, զոհերի թիվը, ընտրված վայրերը ավելի  են խորացնում Սիրիայի տագնապը` նախանշելով դեպքերի նոր տարողության ահագնացումը:

Սիրիայի զարգացումները անմիջականորեն կանխող ժամանակահատվածում Դամասկոսի հետ Անկարայի աննախադեպ մերձեցումը, ռազմավարական հատուկ գործընկերության համաձայնությունը, երկու կողմերից մուտքի արտոնագրերի դրության վերացումը, առեւտրական եւ տարբեր ոլորտներին վերաբերող մեծաթիվ  համաձայնագրերի ստորագրությունը, փաստորեն, մերձեցման տարազի տակ թուրքական թափանցման գործընթաց էին ենթադրում: Այս պայմաններում Սիրիայի տարածքում գործող 40-ից ավելի թուրք սպաների ներկայությունն ինքնին մերձեցումից շատ ավելի հեռու գնացող այլ աշխատանքների հստակ ցուցանիշ է:

Թուրքական «մերձեցման»  գործոնը այսպես է արտահայտվում, եւ սա պետք է դիտարկել Անկարայի կողմից հայտարարված «զրո խնդիրներ հարեւանների հետ» կարգախոսը կրող արտաքին քաղաքականության ընդհանուր շրջագծում: Ի վերջո, Սիրիան Թուրքիային հարեւան պետություն է, որի հետ այս ձեւով զրոյի կհավասարվեն գոյություն ունեցող խնդիրները…

Նախադրյալները նախանշում են, որ Անկարայի թափանցողական մերձեցումը քաոսային այլ իրավիճակներ է նախապատրաստում Սիրիայի համար:

Նման մերձեցման քաղաքականությունից զերծ չէ նաեւ Լիբանանը, որտեղ անհանգիստ կացություն  է տիրում: Կառավարության նիստերից մեկի ընթացքում արձանագրված անհամաձայնությունը իր տարողությունից դուրս է գալիս եւ հանգում է կառավարության աշխատանքի սառեցմանը: Նախապես, նույնիսկ տարբեր բեւեռներից կազմված դյուրաբեկ կառավարությունների օրերին, եղել են շատ ավելի սուր անհամաձայնություններ, որոնք, սակայն, հազվադեպ էին տանում անել փակուղիների: Այժմ հայտնապես պատրվակի տպավորություն  է թողնում պետական նշանակումների առիթով ստեղծված անհամաձայնությունը նման առկախումների հասնելու համար:

Առավելագույն անհամաձայնությունը կարող էր անորոշ թվականով հետաձգել օրակարգի կետը եւ ոչ թե անդամալուծել կառավարության աշխատանքները: Մանավանդ, երբ բազմաթիվ ոլորտների առումով կան կենսական խնդիրներ ուղղակիորեն եւ անմիջական կարգով կապված քաղաքացիների կենցաղի, կարիքների, տարրական իրավունքների հետ:

Թվում է, որ սպասողական հանգրվանում  է Լիբանանը, որն իր աշխարհագրական, քաղաքական եւ ընդհանուր համակարգային դրվածքով հասկանալիորեն անմիջական ազդեցություն է կրում Սիրիայում արձանագրվող  իրադարձություններից: Ուրեմն, ճիշտ այստեղ է, որ Անկարայի մերձեցման քաղաքականության հետեւանքների  հետ հաշվի նստելու խնդրին  են դիմագրավում լիբանանյան կողմերը: Հարավային Լիբանանում  թուրքական զորամիավորների ինքնաառաջադրվելը, բարեսիրական քողի տակ հիվանդանոցներ կառուցելը, կրթական անվան տակ դպրոցներ վերանորոգելը, մշակութային բնույթի նախաձեռնությունները, լիբանանցի լրագրողներ դարպասելը եւ տնտեսական զարգացման նպատակի տակ հսկայական գործառնություններով Բեյրութի մեծ դռներից ներս մտնելը, ի վերջո, որոշ քաղաքականության  կիրարկման համար անհրաժեշտ շղթայի տարբեր օղակներն են կազմում պարզապես:

Լիբանանյան քաղաքական միտքը, անկախ համայնքային նկատառումներից, պետք է կարողանա գնահատական տալ այսօրվա Սիրիայում Անկարայի ունեցած դերակատարությանը` եզրակացնելու, թե ի՛նչ հետեւանքներ ունեցավ Անկարայի վարիչների կիրառած ցուցադրական մերձեցումը Դամասկոսի նկատմամբ, մանավանդ որ մերձեցման բեյրության տարբերակը տակավին երեկ ՄԱԿ-ի խորհրդաժողովների շղարշի տակ Թուրքիայի արտաքին գործերի նախարարը շարունակում էր ցուցադրել երկրի քաղաքական եւ կրոնական պետերին:

Տարածաշրջանում թուրքական գործոնի աշխուժացման պատճառահետեւանքային գնահատականը տալու պահն է. հիմա՛:

Շահան Գանտահարեան

«Ազդակ»ի գլխավոր խմբագիր

Ադրբեջանական APA լրատվական գործակալությանը գրում է՝ Ադրբեջանն այս տարվա մայիսին Բաքվում կայանալիք «Եվրատեսիլ 2012» միջազգային երաժշտական մրցույթի անցկացմանը հատկացնելու է 50 միլիոն մանաթ (63.3 միլիոն դոլար): Դա հաստատել է Նախարարների խորհուրդը: Այդ գումարը հատկացվելու է 2012 թվականի պետբյուջեից:

Հիշեցնենք, որ ադրբեջանական ընդդիմությունը զանգվածային ակցիաներ է իրականացնելու «Եվրատեսիլ 2012»-ի նախաշեմին՝ համարելով, որ այդ ժամանակ Ադրբեջանը կգտնվի Եվրոպայի ուշադրության կենտրոնում:

Nouvelles d’Armenie պարբերականը հարցազրույց է ունեցել Հայոց ցեղասպանության ժխտումը քրեականացնող օրինագծի հեղինակ Վալերի Բուայեի հետ:

Nouvelles d’Armenie: Ինչը՞ ձեզ ամենաշատը զարմացրեց այս ամենից:

Վալերի Բուայե: Մենք այստեղ ենք մի համընդհանուր խնդիր առաջ տանելու համար: Ավելի քան 10 տարի է,մենք խոսում ենք այս թեմայով և ես անակնկալի եկա, երբ այս հարցը բողոքարկվեց Սահնանադրական խորհրդում: Օրինակ, իմ կարծիքով օտարերկրացիների ընտրության իրավունքը շատ ավելի վրդովեցուցիչ հարց է քան այս մեկը: Այսինքն մենք քաղաքացիների տարբեր դասակարգումներ ունե՞նք: Այստեղ խոսքը վերաբերում է պետության ազգային արժեքների հաստատմանը: Ազատության, եղբայրության և հավասարության համար ենք մենք քվեարկել ցեղասպանության ժխտումը քրեականացնող օրինագծի օգտին: Ես չեմ հասկանում, փաստորեն մենք հավասարության սկզբունքի շղարշի տակ արգելափակվել ենք ցեղասպանության զոհերի նկատմամբ անհավասար վերաբերմունքով: Հույս ունեմ, որ չնայած ամեն ինչի, Սահմանադրական խորհուրդը կհաստատի մեր այս մոտեցումը:

Nouvelles d’Armenie: Ձեր կարծիքով ի՞նչ տեղի կունենար, եթե օրենքը չընդունվեր:

Վալերի Բուայե: Այդ դեպքում մենք նորից կսկսեինք:

Nouvelles d’Armenie: Արդյո՞ք օրենքի ընդունումից հետո կարողացել եք խոսել Նիկոլա Սարկոզիի հետ:

Վալերի Բուայե: Անձամբ ոչ, բայց ես կարծում եմ, որ այսօր գլխավոր քարտուղարությունը սպասում է Սահամնադրական խորհրդի որոշմանը: Կարծում եմ խորհրդի դատավորներն այնպիսի մարդիկ են, ովքեր ճիշտ տեսանկյունից կմոտենան հարցին, այլ ոչ թե հիշատակի հարգանքի կեղծ բանավեճի տեսանկյունից, ինչը տեղի ունեցավ Ազգային ժողովում: Այսօր առավոտյան ես նույնիսկ մասնակցել եմ ալժիրցիների սպանդի հիշատակը հարգելու մասին օրինագծի քվեարկությանը և անակնկալի եկա, երբ տեսա իմ այն գործընկերներին, ովքեր բողոքարկել էին ցեղասպանության ժխտումը քրեականացնող օրենքը: Մեզ մնում է հետևել, թե ինչպես կզարգանան իրադարձությունները, բայց մտավախություն ունեմ, որ Սահմանադրական խորհրդի վրա մեծ ճնշում կգործադրվի:

Nouvelles d’Armenie: Ի՞նչ կասեք այն հարցի շուրջ, որ միայն 2001 և 2012 թթ-ի օրենքները ուժը կորցրած ճանաչվեն:

Վալերի Բուայե: Այդ դեպքում անհավասարություն կլինի և մենք կդիմենք Եվրոպական արդարադատության դատարան:

Սիրիայի բանակն այսօր շարունակել է Հոմս քաղաքի ռմբակոծությունը: Նախօրեին ընդդիմադիրների խոսքով ռմբակոծություններից զոհվել էր 50 մարդ:

Երկրի իշխանությունը հայտարարում է, որ զորքերն ապստամբությունը կշարունակեն ճնշել այնքան ժամանակ, քանի դեռ «զինված ահաբեկիչները» չեն զիջի իրենց դիրքերը, գրում է BBC-ին:

Այսօր Սիրիա է այցելում Ռուսաստանի ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովը և Ռուսաստանի արտաքին հետախուզության ծառայության ղեկավար Միխայիլ Ֆրադկովը:

Նախօրեին Սիրիայի կառավարական ուժերի սկսած ռմբակոծության ընթացքում իշխանությունը գործի էր դնում մարտական ուղղաթիռներ և հրթիռային կայաններ:

Թուրքիայի եվրաինտեգրման հարցերով նախարար Էգեմեն Բաղըշը Հունվարի 30-ին , գտնվելով Շվեյցարիայում, որտեղ քրեական պատասխանատվություն է նախատեսված Հայոց ցեղասպանության ժխտման համար, ասել էր. «Մենք այժմ Շվեյցարիայում ենք, և ես հայտարարում եմ, որ 1915թ. դեպքերը ցեղասպանություն չեն։ Թող գան ու ձերբակալեն ինձ»:

Շվեյցարացի իրավապահները մտադիր են ձերբակալել հոխորտացող թուրք նախարարին.
Ցյուրիխի պետական դատախազ Քրիսթին Բրաունշվայը Doğan Haber լրատվական գործակալությանը տված պարզաբանման մեջ ասել է.

«Անցյալ շաբաթ մեր դատարան մի դիմում է ստացվել, որի համաձայն Բաղըշը Շվեցարիայում քրեական օրենսգրքի 261-րդ հոդվածում առկա  օրենքին դեմ է արտահայտվել:Հետաքննություն է սկսվել, քանի որ դատարանն այդ պնդումը հիմնավոր է համարել: Հիմա մենք քննելու ենք հայոց ցեղասպանութունը ժխտելու մասին` Էգեմեն Բաղըշի արտահայտությունը: Կուսումնասիրենք նաև նրա դիվանագիտական անձեռնմխելիության հետ կապված հարցը: Ապա  դատական գործ կբացենք, եթե այս ամենը օրենքին հակասող լինի և դիվանագիտական անձեռնմխելիության խնդիր չլինի»:

Ֆրանսիական օրինագծին Սահմանադրական խորհուրդ հղումին եւ վիճարկումի որոշումին առիթով մի քանի հարցի պատասխան պետք է հստականա.

ա.- Ին՞չ հիմնավորումներով ժխտումի քրեականացումի աշխատանքների առաջին հանգրվանին, Ֆրանսիայի նախագահի միջամտությամբ օրինագծին ծերակույտի կողմից քննարկումը, ավելի ճիշդը օրակարգի կետի վերածվելը արգելակվեցավ:

բ.- Ին՞չ են ճիշդ այն պատճառները, որոնք օրինագծի քննարկման ընթացակարգի մեկնարկը ճշդեցին նախագահ Սարքոզիի պաշտոնավարության ավարտի նախօրյակին:

գ.- Նախագահ Սարքոզիի հակազդեցությունը, թե հայկական օրինագծի հակասահմանադրական հռչակման դեպքում հակասահմանադրական պետք է նկատել նաեւ հրեաներին վերաբերող օրենքը, իրավական ի՞նչ հիմունքներ ունի: Այլ խոսքով` տրամաբանական հետեւությունը հստակ է, սակայն իրավական գործընթացը պարզ չէ:

դ.- Նախագահ Սարքոզին կարո՞ղ էր չսպասել  անհրաժեշտ թիվի գոյացման` օրինագիծը Սահմանադրական խորհուրդ հղելու համար:

Ճիշդ է, որ նախագահ Սարքոզիի երեւանյան հայտարարությունները աննախադեպ էին իրենց ուժգնությամբ եւ տարողությամբ. ճիշդ է նաեւ, որ Ֆրանսիայում  արձանագրված գործընթացները այս ուղղությամբ համոզում էին, որ նախագահ Սարքոզին տեր է իր հրապարակային հանձնառության, այսուհանդերձ այս բոլոր գործընթացներից հետո  օրինագծին հակասահմանադրական հայտարարվելը ավելիով խորացնում է հարցումներին ետին կանգնող շարժիչ գործոնները բացահայտելու տրամաբանությունը: Թեեւ պետք է արձանագրել, որ նախագահ Սարքոզիի  հայտարարությունը, որ օրինագծի մերժումի դեպքում ինք անմիջապես նոր օրինագիծ կներկայացնե Ազգային ժողովին, կարող է  նախանշել հրապարակային հանձնառության տեր մնալու եւ կամ նախագահի հեղինակությունը ամուր պահելու նախանձախնդրության գործնականացումը:

Մարդկային իրավունքներ, ժխտումները մերժելու սկզբունքներ, արժեքային համակարգի հետ կապված խնդիրներ իրավական ազդեցություն չունեն այս հանգրվանին: Սահմանադրական խորհրդի իրավասությունն է համապատասխան եզրակացության հանգելը:  Իսկ պաշտոնավարություն ավարտող նախագահին բանեցնելի կշիռն ու հեղինակությունը անպայման չեն կանխորոշում արդյունքը:

Այստեղ անշուշտ եթե մի կողմից քաղաքական եւ իրավական հաստատությունների սահմանազատված եւ անկախ լինելու փաստն է, որ ընդգծվում է, մյուս կողմից սակայն Պուայեի օրինագծին ոչ սահմանադրական լինելը ինչպե՞ս կարող է  համաձայնեցվել արդեն գործող եւ հրեական ողջակիզումի ժխտումը պատժելի դարձնող Կեսոյի օրենքին:

Տակավի՛ն. Պուայեի օրինագիծը չի խոսում ուղղակի Հայոց ցեղասպանության մասին: կխոսի Ֆրանսայի ճանչցած ցեղասպանությունների մասին: Ուրեմն նման օրինագիծ մը հակասահմանադրական նկատելը բնականաբար կվերաբերի նաեւ հրեական ողջակիզումին, որի մասին արդեն օրենքը գործում է երկար ատենե ի վեր:

Շարունակենք տրամաբանությունը: Նման ժխտական մոտեցում որդեգրելու դեպքում Սահմանադրական խորհուրդը փաստում է, որ ինք շարժվում է ոչ թե իրավական եւ սահմանադրական դիտանկյուններից, այլ բացառապես քաղաքական: Սահմանադրագետ պետք չկա լինելու` եզրակացնելու համար, որ նման հավանականության մը դեպքում Ֆրանսիան ի՛նք կարիքը պիտի ունենա իր պետաիրավական կառույցներին միջեւ աչքառու հակասությունները կարգավորելու բարդ աշխատանքի մը:

Ֆրանսիայի Սահմանադրական խորհրդի վիճարկումներից եւ հանգելիք եզրակացությունից բացի, պետք է արձանագրել, որ վիթխարի քարոզչական գոտիներ ձեւավորվել են ոչ միայն Հայոց ցեղասպանության իրողության ընդգծումին տեսանկյունից, այլ մանավանդ Եւրոպայում  Թուրքիայի դիմագիծը շեշտելու առումով: Թրքական հակազդեցությունները ոչ միայն ամբոխային մակարդակի վրա, այլ նաեւ պետական առումով խուժանավարի կարող են բնուոթագրվել:

Մինչեւ վերոյիշյալ հարցերի պատասխանները ունենալը, Ֆրանսիան ի՛նք պետք է իր առջեւ ցցված փորձաքարին զարնվելու առիթով հաջողի ճիշդ ելքը գտնել: Ելք, որ կպահպանե թե՛ Ազգային ժողովին, թե՛ ծերակույտին, թե՛ նախագահին եւ թե՛ Սահմանադրական խորհրդին հեղինակությունն ու վարկը: Այդ ելքը մեկ ճանապարհ ունի. սահմանադրական նկատել Պուայեի օրինագիծը:

Շահան Գանտահարեան

«Ազդակ»ի գլխավոր խմբագիր

Գրեթե մեկ դար Թուրքիայի ղեկավարները փորձել են թաքցնել Հայոց ցեղասպանության հրեշավոր հանցանքը՝ քողարկելով այն, ինչ իրականում կատարվել էր  Սիրիական անապատի մահվան դաշտերում Օսմանյան կայսրության օրոք։ Թուրքիայի հզոր պետությունն իր զգալի ֆինանսական և դիվանագիտական ռեսուրսներն ուղղել էր ցեղասպանության ժխտման այդ ստոր գործին։

Թուրքիայի ղեկավարները կարծես թե չեն գիտակցում, որ ժխտելով ու ստելով, ինչպես նաև իրենց անմեղության մասին սին հայտարարություններ անելով, իրականում օգնում են տարածել իրենց անարգ արարքը թերահավատ համաշխարհային լսարանի առջև։

Ավելին, թեև այսօրվա թուրք պաշտոնատարները 1915 թվականի ցեղասպանություն իրագործողները չեն, այնուամենայնիվ նրանք հիմարաբար իրենց կապում են իրենց հանցագործ նախնիների հետ և, դրա մասին ստելով և ապացույցները թաքցնելով, դառնում են հանցագործության մեղսակիցներ։

Յուրաքանչյուր անցնող օրվա հետ Թուրքիայի ղեկավարությունն էլ ավելի է խրվում իր սարքած ճահճի մեջ։ Եկեք ավելի մոտիկից դիտարկենք Թուրքիայի ստոր վարքագիծը Ֆրանսիայի կառավարության կողմից որոշումներ կայացնելու գործընթացում։

Ավելի քան տաս տարի առաջ, երբ Ֆրանսիայի օրենսդիր մարմինն ընդունում էր Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչող օրենք, Թուրքիայի կառավարությունը, հակառակ իրեն բնորոշ բոլոր հնարքներին, չհաջողեց խանգարել այդ գործընթացը։ Խորհրդարանի ու սենատի կողմից ցեղասպանությունը ճանաչելուց հետո, նախագահ Ժակ Շիրակը և վարչապետ Լիոնել Ժոսպենը 2001 թվականի հունվարի 29–ին ստորագրեցին հետևյալ օրենքը «Ֆրանսիան հրապարակայնորեն ճանաչում է 1915 թվականին իրագործված Հայոց ցեղասպանությունը»։

Թեև 2001 թվականի օրենքի մեջ ոչ մի նշում չկար Թուրքիային կամ Օսմանյան կայսրությանը որպես Ցեղասպանության հանցագործ, Թուրք պաշտոնատարներն իրենց անմեղության մասին ուռճացված հայտարարություններ կատարելով բացահայտեցին իրենց «գող սիրտը դող» մտայնությունը` այդպիսով ներկայանալով որպես մեղսագործ հրեշավոր հանցագործությունում։

Թուրք պետությունը կրկին քիթը խոթեց Ֆրանսիայի ներքին գործերի մեջ 2006 թվականին, երբ Փարիզում օրենսդիրները փորձեցին նախատեսել պատիժ 2001 թվականին ընդունված օրենքը խախտողների համար՝ կիրառելով նույն պատիժը, որը գործում է Հոլոքոստը մերժողների դեպքում: Ցավոք Ֆրանսիայի կառավարությունը տեղի տվեց թուրքական սպառնալիքներին և հիստերիային և կանխարգելեց այդ օրինագիծը, մինչև սենատը ի վերջո հաստատեց այն 2012 թվականի հունվարի 23–ին։

Այժմ Ֆրանսիական հասարակությունը կանգնած է մի օտար պետության կողմից իրենց ներքին գործերին միջամտելու  մեկ նոր ակներև փորձի առաջ: Թուրքիայի առևտրի պալատների և ապրանքային բորսաների միությունն անցած շաբաթ վարձեց մի ֆրանսիական լոբբիստական ընկերություն, որը ճնշում գործադրեր օրենսդիրների վրա, որպեսզի վերջիններս վիճարկեին ֆրանսիական օրենսդրությամբ ճանաչված ցեղասպանությունների (Հոլոքոստ և Հայոց ցեղասպանությունը) ժխտումն արգելող օրենքը: Հետաքրքիր է, թուրքերը մի կողմից սպառնում են բոյկոտել ֆրանսիական ընկերությունները, իսկ մյուս կողմից նրանց փող են տալիս:

Նախագահ Սարկոզին 15 օր ուներ սկսած հունվարի 23-ից, որպեսզի հաստատի նոր օրենքը, եթե Ֆրանսիայի խորհրդարանի և սենատի 60  կամ ավելի անդամներ դեմ չկանգնեին` դիմելով սահմանադրական դատարան օրենքի սահմանադրականության մասին որոշում կայացնելու հայցով: Թուրքիայի դեսպանը, խախտելով օտարերկրյա դիվանագետի` Ֆրանսիայի ներքին հարցերում չխառնվելու լիազորությունը, ճնշում գործադրելով և «վարձատրություններ» բաշխելով, զբաղվեց անհրաժեշտ 60 ստորագրությունները ապահովելու գործով:

Թուրքիայի կառավարությունը կարող է լուրջ սխալ թույլ տալ` ենթադրելով, որ դատարանն անպայմանորեն կճանաչի նոր օրենքը հակասահմանադրական: Թուրք պաշտոնատարները կարող են վնաս հասցնել իրենց սեփական շահերին, եթե դատարանը ճանաչի օրենքը սահմնադրական, այդպիսով կանխարգելելով հետագա իրավական վիճարկումները թուրք ժխտողների կողմից, ովքեր կձերբակալվեն Հայոց ցեղասպանությունը ժխտելու համար, հենց որ օրենքն ուժի մեջ մտնի:

Վերջին օրերին Թուրքիայի ղեկավարները չափազանց զավեշտալի հայտարարություններ արեցին նոր օրենքի վերաբերյալ: Վարչապետ Էրդողանը մեղադրեց Ֆրանսիային «ֆաշիզմի հետքերով գնալու» մեջ: Ինչպե՞ս մի պետության ղեկավար, որը մարդու իրավունքների ամենամեծ ոտնահարողն է, կարող է համարձակվել մեղադրել Ֆրանսիային ֆաշիզմի մեջ:  Նախագահ Գյուլը միացավ այդ ամբաստանություններին՝ մեղադրելով Ֆրանսիային «խոսքի ազատությունը սահմանափակելու մեջ»: Արդյո՞ք Թուրքիայի նախագահը երբևէ այցելել է իր երկրի բանտերը, որտեղ տասնյակ լրագրողներ ամիսներ շարունակ պահվում են առանց դատավարության, պարզապես կառավարությանը քննադատող որևէ հասարակ հոդված գրելու համար:  Արդյո՞ք նա կարդացել է Թուրքիայի քրեական օրենսգրքի  301-րդ հոդվածը` Թրքությունը վիրավորելու վերաբերյալ, որն արգելում է Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ որևէ  հրապարակային հայտարարություն: Արտաքին գործերի նախարար Դավութօղլուն կարող է իրավացի լինել, երբ բողոքում է, որ ֆրանսիական օրենքը փորձում է «նացիստացնել Թուրքիան», սակայն, դա արվում ոչ թէ Ֆրանսիայի այլ իր սեփական կառավարության կողմից, որը շարունակում է իրեն մասնակից դարձնել փլուզված Օսմանյան կայսրության հանցագործություններին:

Այնուամենայնիվ ամենածիծաղելի հայտարարությունն արել է Թուրքիայի Եվրոպական Միության հարցերով նախարար  Էգեմեն Բաղըշը Շվեյցարիա կատարած  իր վերջին այցի ժամանակ: Նա հորդորել է Շվեյցարիայի իշխանություններին ձերբակալել իրեն, քանի որ Շվեցարիան, ինչպես և Ֆրանսիան, ունի ցեղասպանության ժխտումը քրեականացնող օրենք: Նախարար Բաղըշը, դժբախտաբար, չի կարող ձեռբակալվել կամ դատական կարգով հետապնդվել իր դիվանագիտական անձեռնմխելիության շնորհիվ: Այնուամենայնիվ, նա պետք է արտաքսվեր Շվեյցարիայից որպես անցանկալի (persona non granta) անձ:

Հարութ Սասունյան

«Կալիֆորնիա Կուրիեր» թերթի խմբագիր

Թարգմանիչ` Կարինե Գևորգյան

2011 թ. Կեսերին Մոսկովյան շրջանի 15 քաղաքներում բացահայտվեց անօրիական կազինոների բիզնեսը, որը մեծ սկանդալ առաջացեց, ինչին լրատվամիջոցները և հասարակությունը լայնորեն արձագանքեցին:

Արդյունքում` մոլախաղային բիզնեսի տերերից` Մերձմոսկովյան շրջանի դատախազության 14 աշխատակիցներ զրկվել են իրենց պաշտոններից:

Ըստ լրատվամիջոցների« սկանդալից հետո բնակիչները սկսել են բացահայտ չվստահել դատախազությանը, իսկ որոշ շրջաններում նույնիսկ վիրավորում են, այս մասին ասել է օկրուգի դատախազ Ալեքսանդր Անիկինը:

Հետաքննության տվյալներով` գործարար Իվան Նազարովը Մոսկովյան շրջանի 15 քաղաքներում ընդհատակյա կազինոներ էր հիմնել:  Իրավապահները օպերատիվ տվյալներով պարզել են, որ անօրինական բիզնեսի տերերից են եղել նաև դատախազության և ՆԳՆ պաշտոնյաները: Ստացված եկամուտը կազմել է 5-10 մլն դոլոր: