Վեդու Սուրբ Աստվածածին եկեղեցում աղոթում են քառօրա պատերազմի ամենաթեժ մարտերի ժամանակ զոհված 20-ամյա Անդրանիկ Զոհրաբյանի հոգու խաղաղության համար: Հոգեւորականի աղոթքին միացել են հարազատները, մտերիմներն ու համաքաղաքացիները: Անդրանիկի ծնողները որոշել են մատաղ անել՝ զինվորների անփորձանք ծառայության եւ բարի վերադարձի համար:

Մատաղն անձամբ էին հասցրել սահմանապահ զինվորերներին:

Անդրանիկն ընտանիքի միակ որդին էր, հուլիսին զորացրվելու էր, տուն վերադառնար: Կիսատ թողած գործեր ու նպատակներ ուներ՝ ուսում, ֆուտբոլի մարզիչ դառնալու մեծ երազանք:

«Այսօր ինձ մնում է իմ մեծ կորստի վշտի ու տառապանքի մեջ ապրել՝ միեւնույն ժամանակ հպարտության զգացումով, որ որդիս իր զինակից ընկերների հետ պայքարել է արյան գնով ու ընկել հանուն հայրենիքի»,- ասում է Անդրանիկի Հայրը:

Կապիտան Արմենակ Ուրֆայանի ու նրա վաշտի տղաների մասին պատմությունները լեգենդի նման են հնչում: Անդրանիկը Ռոբերտ Աբաջյանի եւ Քյարամ Սլոյանի հետ, Արմեն Ուրֆայանի հրամանատարությամբ, ռազմական գործողությունների առաջին գիշերը մի քանի անգամ հետ էին շպրտել թվով իրենց մի քանի անգամ գերազանցող հակառակորդին, շարքից հանել էին մեկ տանկ եւ տապալել գրոհի երկրորդ փորձը: Անդրանիկի հայրը՝ Ատոմ Զոհրաբյանը, զրուցում է զինվորների հետ, խնդրում՝ լավ պահեն իրենց:

«Ես խոնարհվում եմ այս ծնողների առջեւ: Նրանք իմաստուն մարդիկ ենք, իրենց որդիների մահն ընկալում են որպես պարտք հայրենիքի առջեւ: Միանշանակ, նրանք բոլորը հերոս են, եթե նույնիսկ չունեն կոչում, նրանք հերոս են մեր հիշողության մեջ»,- ասում է լրագրող Ցվետանա Պասկալեւան:

«Այս չորս զոհվածներն այդ օրը խրամատում իրենց թափած արյամբ հարազատ եղբայրներ են դարձել ու մեր ընտանիքներին կապել են իրար: Իրենք իրենց կյանքի վերջին վայրկյանները իրար հետ են անցկացրել, իրար հետ են խոսել, հաստատ մեկը մյուսին ձայն է տվել, ինչ-որ բան է ասել»,-ասում է զոհված զինծառայողի հայրը:

yerkirmedia.am