Բազմաթիվ ազատամարտիկներ այս օրերին հայտարարե­ցին, որ չեն մեկնի սահմանային շփման գիծ, մինչև օլիգարխներն ու այնտեղ սելֆի անողները չվերադառնան Արցախից։ «ՉԻ» հետ զրույցում Հետախույզ վետերանների միավորման վարչության անդամ, ազատամարտիկ Արթուր Բունիաթյանը՝ անդրադառնալով հնչեցված տեսակետին, նշեց. «Ընդհակառա­կը, իմ կարծիքով, օլիզարխներն ու նրանց զավակները պետք է մեկնեն պաշտպանելու սահմանները, այլ ոչ թե սոցիալապես անապահով ընտանիքների զավակները։ Առաջնագծում զոհ­վածներից շատերը ընտանիքի միակ երեխան էին, իրենց տան ճրագը», իր ափսոսանքը հայտնեց ազատամարտիկը։

Պարոն Բունիաթյան, գե­ներալ Մանվել Գրիգորյանը հայտարարեց, որ սահմանի վրա ծառայում են մեծ թվով նախարարների ու պաշտոնյա­ների որդիներ, իսկ ասածը հաստատելու համար նա նույ­նիսկ երդվեց իր հոր արևով։

Թող իզուր սուտ երդում­ներ չտա, ամոթ է։ Պետք է հա­կառակը փաստեմ, որ սահմա­նին հիմնականում սոցիալա­պես անապահով ընտանիքի զավակներն են։ Ցանկացած օլիգարխի ու չինովնիկի արու զավակ այսօր լավագույն դեպ­քում գտնվում է Քեմբրիջի, կամ Օքսֆորդի համալսարան­ներում և մոտ 100 դոլար ար­ժողությամբ գուլպաներ է հագ­նում։ Իսկ Հայաստանում նրանց հղփացած գավակները գիշերային ակումբներում իրենց 18, 19, 20-ամյակներն են նշում։ Դա անհնար է, որ օլի­գարխի երեխան երկիր պահի։

Այդ դեպքում, ինչո՞ւ է Ման­վել Գրիգորյանը նման հայ­տարարություններ անում։

Որովհետև Մանվել Գրիգորյանը երևի ունի ընդամենը մեկ փաստ, որ դրանցից մեկի որդին ծառայում է, բայց հարցն այն է, թե ինչպես է ծա­ռայում։ Կարծում եմ, որ էդ օլիգարխի երեխան մի բատալիոն թիկնապահ ունի և էդ մի օրի­նակն է ԵԿՄ նախագահին առիթ տվել օլիգարխների դիրքերից խոսել այդ երևույթի մասին։

Արցախյան ազատամար­տի մասնակիցներից շատերը, ովքեր եղել են դիրքերում, նշում են, որ զինվորները չունեն մութ ժամանակ տեսանելիությունն ապահովող սարքեր։ Ինչո՞ւ: Այդ սարքերը և՞ս գումարային առումով թանկ են։

Կարծում եմ՝ այդ հարցի պատասխանը մեր ողջ ժողո­վուրդը գիտի։ Եթե չինովնիկ­ներն ու օլիգարխները կուտակած փողերով վիլլաներ են սարքում թե արտերկրում, թե Հայաստանում, եթե օլիգարխի տղայի մի զույգ գուլպան, որն ինքը ամեն օր փոխում է, արժի 100 դոլար, այ հենց էդտեղ են էդ փողերը։ Սովետի ժամանակ 1480 հիմնարկ-ձեռ­նարկություն ուղղակի կերան։ Հիմա էլ երկու-երեք միլիոն ժո­ղովուրդ հանել դուրս են շպր­տել երկրից, ինչի՞ մասին է խոսքը։ Էնպես չի, որ երկիրը փող չունի։ Եթե տարեկան կտրվածքով 25 միլիարդ գողա­նում տանում են, չի՞ նշանա­կում, որ կարելի էր էդ գումար­ները արդյունավետ ուղղորդել երկրի պաշտպանությանը։

Կոչեր եղան չինովնիկնե­րին՝ գողացածը վերադարձնե­լու մասին։

Գողը երբեք գողոնը չի վե­րադարձնում, մինչև գողին չես բռնում ու լավ «քոթակ» չես տալիս։ Էղպիսի դեպք չի եղել, որ գողը գողանա ու իր կամքով գողոնը հետ տա։ Նույնը կարե­լի է ասել պետական մասշտա­բի գողերի մասին:

Չորրորդ իշխանություն